https://t.me/nakojanaabad/18056 خودت چطور؟

https://t.me/nakojanaabad/18056

خودت چطور؟

دلم برای دوستام تنگ شده، برای بیش‌ازحد لباس نپوشیدن، اوقات آزاد، اون چند دقیقه‌ای که بعد از ورزش دراز می‌کشی رو زمین و با خودت تنهایی، طلوع خورشید، غروب خورشید، هوای تمیز، احساس شادابی، خوندن مفید و متمرکز، نوشتن‌های یه سره، تا صبح بیدار بودن پای تابلو و دانشگاه. همچنان هوای تمیز و نفس عمیقِ بدون سرفه. شب یلدا رو اختصاص می‌دم به استراحت. بعدش زندگی دوباره شروع میشه. من و فرصت‌های بی‌نهایتی که به خودم می‌دم. امیدوارم ایندفعه بهتر بگذره.

یلداتون مبارک.

ماه در میاد که کی چی بشه؟

بی‌گمان می‌خواهید که از زندگی او هم چیزی بدانید. اما زندگی جسمانی بزرگان با دیگران تفاوتی ندارد. این داستان را همیشه در این عبارت می‌توان خلاصه کرد که: «خورد و خفت و برخاست و زن گرفت و به سفر رفت و بازگشت و درگذشت.» و گاهی چند کلمه‌ی دیگر که همین‌قدر عادی‌ست بر این‌ها افزوده می‌شود.

-پرویز ناتل خانلری، چند نامه به شاعری جوان و یک داستان و چند شعر، راینر ماریا ریلکه.

دوستم می‌خواد بره، دلم می‌خواد براش یه کتاب درست کنم. ولی نه وقتش رو دارم نه توانش رو. اما حداقل نیتش رو داشتم.

صرفا یه فرصت کوتاهه حالا که داریش چرا جهت کنجکاویم که شده نمیخوای تا آخرش بری ببینی داستانت چجوریه؟ کسی که ارزشی پیدا نمیکنه، موقتیه یه روزی حقیقتی که فقط نظر شخصی خودشه رو پیدا میکنه

صرفا یه فرصت کوتاهه
حالا که داریش چرا جهت کنجکاویم که شده نمیخوای تا آخرش بری ببینی داستانت چجوریه؟
کسی که ارزشی پیدا نمیکنه، موقتیه
یه روزی حقیقتی که فقط نظر شخصی خودشه رو پیدا میکنه

به‌طرز عجیبی دلم می‌خواد روی بدن یک آدم نقاشی کنم.