3:16
جمعه حرف تازه‌ای برام نداشت...

لطفا بخونید و نظرتونو بگید?

• چیز‌هایی‌هست‌که‌نمیدانی..!

.

این عکس + این پیام رو فور کنید توی چنل هاتون و عکس هایی که از آدم ها گرفتید رو مشخص کنید تا فور کنم

چیزهایی هست که نمی‌دانی. مثلا این‌که من بلدم تو را در خانه ام تصور کنم. ببینمت که داری حرف می‌زنی، می‌رقصی، با شانه‌های برهنه‌ات مجابم می‌کنی دست از زندگی برندارم، کتاب می‌خوانی، فیلم می‌بینی، منتظرم هستی از کوه برگردم و برایم روزت را با جزییات تعریف کنی، و مرا ببوسی طوری که انگار خیلی وقت است منتظر بوسیدنم بوده‌ای. و عزیزم، همین فکرهاست که غمگینم می‌کند، و همین خیال‌هاست که فرسوده ام کرده.

چیزهایی هست که نمی‌دانم. مثلا نمی‌دانم باید اول برایت داستان بخوانم یا کمرت را نوازش کنم. باید اول برایت درباره التیام معاشرت حرف بزنم یا تمام تاریکی سالن به صدای نفس‌کشیدنت گوش کنم تا تاتر تمام بشود و بعد حرف بزنیم. باید وقتی خوابت می‌برد ببرمت روی تخت یا بگذارم روی کاناپه‌ی کهنه مچاله شوی. من دوست‌داشتن را از یاد برده‌ام. همین‌هاست که غمگینم می‌کند.

چیزهایی هست که نمی‌گویم، مثلا این‌که می‌خواهم وقتی آرایش می‌کنی نگاهت کنم. چیزهایی هست که نمی‌خواهم، مثلا این‌که دلیل گریه‌ات باشم. چیزهایی هست که نمی‌توانم مثلا جنگیدن با چشم‌هایی که لمست می‌کنند. و چیزهایی هست که نمی‌خواهم بدانی، مثلا این‌که خواب دیده‌ام مرا به تنت عادت داده‌ای.

عزیزم، مردی که خانه‌اش سرزمین سرد تنهایی است، نمی‌تواند به گرمای بدنی فکر کند که خاکسترش خواهدکرد. و دستی که به سگ‌ها و سنگ‌ها عادت کرده، برای لمس تو زیادی زمخت شده. و لبی که بوسه و آواز را فراموش کرده، نمی‌تواند نام تو را صدا بزند. و این داستان ساده‌ی زندگی بازنده‌هاست: چیز‌هایی که می‌خواهی و کسانی که دوست داری سهم تو نیستند.

و چیزهایی هست که می‌دانم، مثلا این‌که تی‌شرت سیاهم به تو بیشتر از خودم می‌آید، و این‌که تختم بوی تو را نخواهدگرفت، و این‌که شعر به کار این دنیا نمی‌آید، و این‌که می‌توانم به تصورکردنت در خانه‌ام ادامه بدهم، حتی وقتی خانه‌ای برایم نمانده‌باشد. و این جادوی توست، ای باد فراری که هر بوته‌ای را ببوسی گل می‌دهد. فقط کاش قبل از سوختنم رسیده‌بودی.
همین.
#حمیدسلیمی
@hamid59salimi
به بادهای فراری، و به بوته‌های مغموم مأیوس، و به دست‌ها

خوش اومدین. شدیم یک، دو، سه. ممنون از همه♡

از تحقیق کردن درباره متنی که دارم می‌نویسم خیلی خوشم میاد.

کنار من بمون، تو این فاصله که هست.
برا بودنم صبر کن، اگه امکانش هست.

تابلوی نقاشی
موزه‌ی‌هنر‌های‌معاصر
آبان سال سه