به نظرم دل مثل واژن نیست، دل مثل توالته، پر باشه می‌گیره.

#پارسی

مدت هاست قلمم برای روایت تو بر برگه‌ها نمی‌رقصد.
سوی چشمانم به تاریکی می‌رود یا پنجره‌ها را خاک گرفته است؟!
انتظار همچون ناقوس مرگ به گوش‌ می‌خورد انتظاری که به فراموشی ختم شد، پایانی بی‌رحمانه...!
مرا عیسی نه، عشق تو زنده کرد.
خود جان دادی و خود همان جان را گرفتی.

#دست‌نوشته‌های_شما

هنوز هم تاج شاه بیتم رو سرته، با اینکه بودی ملکه ذهنم...

#پارسی

ادبیاتم خیابونی‌‌تر از جوبای این شهره، پس آیدایی نیست که تو آینه بیافته پس شاملو شامش از دهن افتاده و به خاطر همین همه رو لو میده.‌ توی دوئل هم حرفی ندارن برای گفتن و چه خوفی میکنن انگار آنتوانن.
هرسال برای من سال بلواس که بهم می‌گن:《پارسا مثل عباس معروفی.》
توی چمدون با چوبک‌تون تنبیه شدیم و همه صادق و هدایت شدن. اینجا شب اول قبره که چراغ آخر هم کفاف نمیده.
شهریار هم به معمار گیر نداد که دیوار‌ها همه کج و ثریا هم‌ هی میره.
من هم که عقلم شیرین شده از ایهام‌های فرهاد ولی به حافظ می‌گم که:《اگر الان عاشق شاخه‌نبات می‌شدی از مرض قند می‌مردی و هیچ وقت حافظی در کار نبود.》

#پارسی

خیابون همیشه بهم یاد داد که چطور مرد باشم حتی اگر ظن بودم پس تو جدولاش افقی یا عمودی حل شدیم که تهش تو فاضلاب بین موش‌ها، فراموش شدم.
بقیه هم هیچ‌کس رو نداشتن که حرفشون رو گوش بده یه خاطر همین کرکس شدن یا کف کردن از کار ما که همه کف زدن. کفِ کف آبجو  و توی دید ما تار بودن که بهشون کفتار می‌گفتیم ولی پانچام براشون الکل بود چون می‌خوردن به تلو تلو می‌افتادن.
اینجا نون تو ذغال فروشیه چون سیا بازیه که رواج داره. نژاد پرستیم و نقطه سیاه رو تو سفیدی تشخیص میدیم ولی نمی‌دونن که همه برده‌ایم، ولی از من چشیدن که بهم میگن چه‌گوارا.
از هر دو نفر یک نفر از مشکلات جنسی رنج می‌بره با قید وثیقه و صیغه آزاد می‌شن. موزیسین‌های خیابونی گهگاهی گرمی می‌گیرن.

#پارسی

خدایی وجود ندارد که اگر داشت، جزو پیامبران اولوالعزم بودم با کتاب‌هایم. معشوق من چشم سفید است روی تخت... به من می‌گوید:(( بدون تو هرماه از من خون می‌آید و بیا خاتمه بده به این درد.)) ولی من می‌گویم با اخلاق سگت مرا با پارسی صدا کن. #پارسی

خیام و رباعیاتش؟ خنده دار است برایم؛ چرا که حتی شاعری بزرگ همچون خیام هم توان توصیف دل‌ربایی چنین معشوقی را ندارد. کار را باید بسپاری به دست کاردان؛ تنها خداوندی که با قلم زدن به او جان بخشیده، توان گرد هم آوردن هزاران بیت غزل در وصف دو چشم سیاهش را دارد.…

دل‌ربایی، مانند اشعار خیام... #پارسی

تو همان فرشتۀ سقوط کرده از آسمان و اوج گرفته در چشمان من هستی.

#محام