پیاده روی زیر بارون با این اهنگ

بادیگارد:

تنها چیزی که میخوام اینه که خوشحال باشه
وقتاییه که ناراحته کل وجودممم نه فقط قلبم همه جام تیر میکشه
الان خوشحاله همین کافیه.

smurf

یا

god stood me up
and I don’t know why
lights are on
but nobody’s home…

تا حالا انقدر دلم برای خودم نسوخته بود
وقتی دیگه خیلی پرم و میشینیم به مامانم میگم :ببین مامان سرِ یک بی پولی سرِ یک پر مشغلگی چه چیزایی رو از دست دادم
چقدر از ادم ها دور شدم
و چقدر ادم ها طرد و ترکم کردن
بغضم میگیره
حداقل نباید به مامانم بگم که اونم دلسوزی کنه برام
شاید یکسال دیگه یا شاید چندماه دیگه نگاه کنم به الان و بگم انتخاب درست بوده یا بلعکس
خیلی چیزارو بخاطر همین مسیر از دست دادم و همش حسرت میخورم.
حرف های ادم ها جدیدا روم زیاد تاثیر میزاره،رفتارشون بیشتر.
قبلا به جزئیات اهمیت نمیدادم ولی الان کوچیکترین چیزها ختم میشه به خودخوری کردنم
و این خیلی نامردی و ناعادلانست
و قبول ندارم رسم دنیا همینه
نباید باشه …