و نتیجه کار :

سلام بر همگی؛

نمونه ای از فرم های راهبری ? که مشابه آن در انتهای کارگاه برای حاضران در کارگاه تهیه خواهد شد....

امشب نیز درمورد شیوه و مدل راهبری در کارگاه و پس از اتمام کارگاه لایوی برگزار خواهد شد......

انسان شناسان متعهد ‌به راهبری، حمایت و یاری هستند.
همیشه، همه‌ جا

#عمل_کنیم

طرح درس کارگاه

کارگاه شامل دو جلسۀ ۴ ساعته است که به فاصلۀ دو هفتۀ از همدیگر برگزار میشود.

الف. بخش اول؛ از مبانی نظری توسعه پایدار تا تمرین هایی برای پایدارماندن

الف. بخش اول این کارگاه ۸ ساعته، مشتمل بر ۴ ساعت اول آن، اختصاص خواهد داشت به:

الف.۱. مقدمه ای بر نظریه کل گرا؛ آشنایی اولیه با مبانی و‌ مقدمات (۱ ساعت)

1. ارائه دقیق و با تفصیل و جزییات از مفاهیم کلیدی پیش نیاز کارگاه: تاب آوری، کیفیت زندگی، فضای امن، پایداری، مقاومت و توسعه پایدار، کل نگر و بومگرا،
2. ارائه به اجمال جهان بینی فلسفی، چهارچوب شناختی و مبانی نظری و گفتمانی توسعه پایدار و نگرش یکپارچه و کل گرا (Integral Theory) عطف به آموزه های دانش انسان شناسی،
3. تمرکز روی مفهوم کانونی فضای امن و باکیفیت همچون نقطه آغازین، پیش ران و گرانیگاه اصلی توسعه پایدار، و
4. ارائه دسته بندی ۶گانه، کل نگر و یکپارچه همراه با مثال های متنوع از انواع فضاهای
   امن و باکیفیت زندگی.

الف.۲. برگشت به تاریخچه‌ زندگی؛ ردیابی
فضاهای امن‌ زندگی (۱.۵ ساعت)
۵. تمرین کارگاهی با حاضران در کارگاه عطف به شناخت و مشخص ساختن فضاهای باکیفیت و منحصربفرد در زندگی شان؛ نظر به تجربیات زیسته و کسب شده در سیر زندگی آنها، و
۶. ارائه تحلیلی از میزان قدرت یا آسیب
پذیری فضاهای باکیفیت زندگی.

الف.۳. بسوی پایداری برای حل مسائل زندگی؛ از راهکارها تا تمرین راهکارها (۱.۵ ساعت)

1. در گام بعد به کمک مثال های متنوع و فراوان: مساله مند کردن چالش های زندگی بگونه ای که از خلال گفت و‌ گوهای شکل گرفته در کارگاه و با راهبری مدرس کارگاه، حاضران در کارگاه بتوانند یک یا چند چالش متناسب با شرایط محیط کار و زندگی خود را اولویت بندی و تعریف کرده، آن را برای خودشان روشن ساخته و درمورد مسائل مبتلابه خودشان، به درکی جامع، اولویت بندی و وزندهی برسند، و
2. به کمک مثال های کاربردی، نشان دادن اینکه بشرط توسعه، تقویت و پایدارساختن فضاهای باکیفیت زندگی، می توان به حاضرین در کارگاه، این امکان، توانایی و قدرت را داد تا مواجهه ای سازنده با چالش ها و مسائل زندگی شان داشته باشند و سرانجام،
3. مشخص کردن تمرین هایی برای مشارکت کنندگان در کارگاه، به هدف توسعه، تقویت و پایدارساختن فضاهای امن و باکیفیت زندگی.

ب. فرصت تنفس دو هفته ای: تمرین و تأمل به همراه coach و راهبری آنلاین

فاصله دو هفته ای تا جلسه ۴ ساعته دوم کارگاه، فرصتی هست برای انجام تمرین های مشخص شده در جلسه اول کارگاه: تامل درمورد اینکه امکان حل مسائل زندگی کاری، خانوادگی، حرفه ای، تحصیلی و...، چقدر با تقویت فضاهای باکیفیت زندگی ممکن است؟ و اگر آری، چگونه؟
?در این فرصت دوهفته ای تا شروع ۴ ساعت جلسه دوم کارگاه، کوچ فردی آنلاین توسط مدرس کارگاه پیش بینی شده ولذا شرکت کنندگان در کارگاه، نظر به تمرینات مشخص شده برای آن ها در جلسه اول کارگاه، پرسش ها، دشواری ها، تاملات و پاسخ های نظری یا عملی شان‌ را بصورت آنلاین می توانند با مدرس کارگاه درمیان بگذارند و راهنمایی های لازم را داشته باشند.

ج. آغازی بر تغییر؛ آماده سازی نقشه راه

در جلسه ۴ ساعته دوم کارگاه - بنا به ماهیت تمرینی و عملی جلسات کارگاهی - حاضرین در کارگاه نظر به فرصت تنفس، تأمل و تحقیقی که در طول دو هفته تا برگزاری جلسۀ دوم کارگاه برایشان فراهم شده است، ایده های جدید، نوآورانه، ناتمام یا روی زمین باقیماندۀ خود، یا هرشکل از ابتکار عمل برای حل مسائل زندگی شان‌ (مشخص شده در جلسه اول کارگاه را) طرح می کنند و درمورد امکانپذیری اجرایی شدن این ایده ها - درمسیر پایداری فضاهای امن و باکیفیت زندگی و ارتقاء تاب آوری شان در برابر بحرانهای فراگیر کشورمان ایران - راهنمایی های لازم توسط مدرس کارگاه مطرح خواهد شد.
?در ۴ ساعت دوم کارگاه، با مشخص ساختن نقشۀ راه تک تک حاضران در کارگاه توسط مدرس کارگاه، آنها آماده هستند تا گامهای بعدی coach فردی و جمعی را در سری بعدی دوره های آموزشی خانۀ امکان، تجربه کنند و در سری بعدی این دوره های آموزشی، بتوانند پروژه های معنادار زندگی خود یا تغییراتی در شیوه زندگیشان را، با مشارکت خانۀ امکان، به شکلی عملیاتی از مرحلۀ طراحی - قدمی به جلو - عملیاتی سازند.

نکته مهم: تعداد‌ مشارکت کنندگان در جلسات کارگاه برای حفظ کیفیت کارگاه، بین ۱۰ تا ۱۲ نفر خواهند بود.

توسعۀ از بالا، نگاه از بالا و حرکت بدن: دست های بسته عموماً به شکلی ناخودآگاه در زبان بدن، گارد گرفتن را نشان می دهد. سپس حرکت اشاره به بالا پزشکیان ضمن ایجاد فاصله، دور ایستادن و بغل نکردن و نزدیک نشدن به کشاورز هموطن اصفهانی! چرا با او همدردی نمی کنید، حتی درحدّ کمی نشستن و زانو زدن پیش پای او که قوت و روزی ما را تامین می کند. این ها چیزهایی هست که اگر پزشکیان رای بیاورد، دوباره شاهدشان خواهیم بود.

مساله بنیادین فاصله هست. بیایید پایین از آن ارتفاع و اطلاعاتی جمع آوری کنید، توضیحاتی کلی دهید، مسالۀ زاینده رود و چالش آن را می دانید: صنایع بالادستی. 16 سال نمایندۀ مجلس بوده اید، 4 سال نایب رییس، هم شانه شو، نمی خواهی بغل اش کنید اما بگویید می دانم مشکل کجاست، بگویید شهرتان روح اش را از دست داده، راه حل اش اینجاست. بگویید کشاورزان اصفهانی حق دارند مطالبه گری کنند، فرهنگ سازی کنید، به مشارکت دعوتشان کنید، الگو باشید.

این مساله را ما در دانشگاه با کلمه ای دهان پرکن توضیح می دهیم: فقدان توانش ارتباطی
Lack of Communication Potency

خیلی مهم نیست آکادمی چه می گوید ولی دارد مساله سیاست معاصر در ایران را توضیح می دهد: عاطفه داشتن، ایجاد ارتباط، تعامل و ایده هایی برای حل مشکل داشتن و مطرح کردن آن با دیگری.

این هاست که سیاستمداری را حرفه ای می سازد. موضوع بنیادین اصولاً رای دادن یا رای ندادن نیست، وقتی می خواهید تحلیلی ریشه ای از اعماق داشته باشید.

1. یعنی ابتدا باید ریشۀ این انتظار بیش از حد از همه چیز واکاوی شود : انتظار بالا از خود، دیگری، ایده آل های جمعی و آرزوهای فردی.

2. ریشۀ این چنین رویکردی در ناخودآگاه جمعی ما ایرانیان قابل ردیابی است: سبک و شیوه ای که ما در آن بزرگ شده ایم و تربیت شده ایم شامل بر بنیان های تربیتی خانواده، خلق و خوی یک ملت، شیوۀ به پیش بردن کارهای پژوهشی و تحقیقاتی با تاخیر، ناله، شکایت و گله یا درمقام شیوۀ یادگیری معطوف به کسب رضایت دیگری.

۳.۱. یکی از شقوق این ناخودآگاهی جمعی که به ما یاد داده می شود، آن است که خود را قربانی و ایثار دیگران کنیم : هم پدرومادر انتظار دارد و هم جامعه تکلیف می کند و با بار اخلاقی سنگین - که همچون شهادت - خود را وقف دیگری سازیم (هرچند به نظر می رسد نسل جدید کمتر به آن بها می دهد).

۳.۲. به معنای دیگر، این انتظار وقف کردن برای دیگری، منجر به این تصور می شود که همواره به اندازۀ کافی آزاد نبوده ایم، همراه با نوعی حسرت یا انکار لذت هایی که حق مان بوده. یا اینکه نتوانسته ام خواسته ام را قدرتمند بیان کنم (زیرا همیشه درخدمت دیگری بوده ام) یا زمان به اندازۀ کافی ندارم و باید عجله کرد، جنبید و به آخر عمرمان چیزی نمانده. یا بیش از اندازه کار می کنیم زیرا زمان دارد از دست می رود و باز هم برای وقف شایستۀ خود برای دیگری درحال کم آوردن وقت هستیم.
زیرا بر مبنای آنچه گذشت و توضیح دادم هم باید کامل خود را وقف دیگران کرده باشم و هم در عین حال انتظار داشته باشم بهترین پاسخ های تایید و تشویق را نیز از دیگران بگیرم و چون این وظیفه و ماموریت کاری هست بسیار سنگین، لذا همیشه این احساس را دارم که باید بیشتر وقت بگذارم و به اندازۀ کافی هنوز وقت نگذاشته ام و زین روی نیز،

۳.۳. این بازی ای هست ذیل ناخودآگاه جمعی که باید آن را بر هم زد زیرا توان مان در انجام این بازی محدود است واگر بدان ادامه دهیم، ابتدا بیماری و سپس حسرت، فرصت های از دست رفته، پشیمانی و مرگ نتیجۀ کار است. اگر هم به خود پرداخته شود، احساس گناه شکل می گیرد (که البته آن لذت بردن فردی نیز جواب نمی دهد زیرا فرد به لذت جمعی از جنس اتفاقی بالاتر از حد معمول رضایت های سادۀ زندگی نظر دارد؛ هم رضایتی برای خود و هم برای دیگری و هم همگان).

1. شیوۀ مواجهۀ با این موقعیت ناخودآگاه جمعی - این چنین ریشه یافته در درون وجودمان - حال به چه ترتیب است؟

۴.۱. دیگران و وقف کردن خود برای دیگران مهم نیست بخصوص به شکلی که درضمن ناخودآگاه جمعی از ما خواسته می شود:
این که مودب باشیم یا به آن شکلی که پدرومادر و قدرت مسلط از ما می خواهد برای دیگران وقت بگذاریم.

۴.۲. اما چون دیگران مهم هستند در موقعیت دوازدهم، بگذارید بگوییم به جای دیگران و انتظار قدرت های مسلط از ما برای شکلی از قربانی کردن خود - به جای آن - درضمن کار داوطلبانه بهتر است به دیگران کمک کنیم (بجای ایثار و از خودگذشتگی خارج از توان انسان). در چنین مقام و موقعیتی، کار داوطلبانه، نوعی از وقت گذاشتن برای دیگران به شیوه ای هست که خودمان دوست داریم یا می پسندیم آن کار باکیفیت را به دیگران، ارائه دهیم، نه آنطوری که سنت بر ما اجبار می کند؛ آنگونه که خودم با انگیزه های درونی ام داوطلب انجام آن می شوم : مانند متنی فوق العاده که می نویسم تا دیگران از آن لذت ببرند زیرا موقعیت دوازدهم یک جهان دیگر است و یازده جهان دیگر در بالانس با آن موقعیت.

۴.۳. این تعادل زمانی امکان پذیر است که بالاترین متن ها، خدمات یا... را به دیگران ارائه دهیم و انتظار هیچ نوع، هیچ نوع بازخورد مثبتی نیز از دیگران نداشته باشیم.

۴.۴. اینگونه است که قواعد بازی را می توان به هم ریخت زیرا با این رویکرد، جهان شگرف و بی نهایتی را بر روی خود باز کرده اید.

چند روز دیگر، مهم ترین و آخرین بخش این موقعیت را با شما طرح خواهم کرد.

اما اکنون برگردیم به قسمت سوم از چهارم موقعیت دوازدهم وجودی:

برای اینکه بدانید در بخش های اول و دوم آن بخش از زندگی مان که به از دست دادن، رنج، فقدان، ناخودآگاه جمعی، معتادین، روسپیان و طرد شدگان ربط دارد، به چه نکاتی اشاره کردم، لطفاً یک مروری بر دو بخش اول و دوم و در این دو پیوند پایین بیندازید و سپس بخش سوم را بخوانید.

ممنون از همراهی تان

https://t.me/anthropology_for_change/705
https://t.me/anthropology_for_change/708

Telegram

انسان شناسی برای تغییر، عمل و رهایی

۱. موقعیت ۱۲ ام مربوط به چیزی هست که از دست می رود و قابل برگشت نیست ولذا شدت این اتفاق یا رخداد بسیار سهمگین و زیاد است. ۲. مرگ یا شکلی از ورشکستگی مالی یا شکست عاطفی (به معنای اتفاقی که افتاده و از دست دادن دیگری) که به هیچ طریق قابل جبران نیست. ۳. نمونه…

به نوبت کسانی که زودتر فولدر انتخابی شان را اعلام کرده بودند: فولدر K از بخش موسیقی های غیرایرانی برای خانم مهرنوش: خاطرات نوستالژیک
@Mehrnoosh365

سال های سال پیش بود، سال های طوفانی ۱۳۸۷ و ۱۳۸۸، وبلاگی داشتم به نام فضا در زندگی روزمره (یا اسمی شبیه به آن). بعد از ماجراهای جنبش سبز، مجبور شدم محتوای وبلاگ و حتی خود وبلاگ را پاک کنم و بعد آرشیوی که از آن محتواها توسط سامانۀ پشتیبان اش درست شده بود (بلاگفا) آن هم از دست رفت (بخاطر سوختن هارد درایور ام) و هیچ نماند از آن زمان.

تنها یادگار مثبت آن وبلاگ، آغاز پروژه ای بود به نام پروژۀ برگزیده های گلچین شده (که قبلاً درموردی مشابه از سیاست آرشیو و نمونۀ انتخاب هایم از قطعات برگزیدۀ استاد شجریان،??در این پست توضیح داده بودم) اما آن پروژه ای که از آن وبلاگ شروع شد، ابعاد گسترده تری دارد و می تواند درقالب شکلی از هم افزایی جمعی، به ما کمک کند در دنیای دیجیتال شکلی از دوستی و همبستگی را گسترش دهیم.

https://t.me/anthropology_for_change/26

این پروژه شامل سال های سال جمع آوری قطعات برگزیدۀ موسیقایی در همۀ ژانرها و از سال ۱۳۸۲ تا به امروز است (به مدت ۲۰ سال) درقالب ۶۰۵ فایل دسته بندی شده در بیش از ۶۰ فولدر با طبقه بندی مفهومی و دارای یک روند حرکت از سادگی به پیچیدگی فولدرها در دو بخش ایرانی و غیرایرانی. آن را تا به حال به بسیاری از دوستان داده ام تا این پروژه گسترش پیدا کند و افراد بیشتری با آن مواجه شوند تا به آن قطعات مدنظرشان را اضافه کنند ولذا نسخه های مخصوص خودشان را خلق کنند.

این پروژه ای برای شنیدن موسیقی باکیفیت بالا در همۀ ژانرهای موسیقایی است و به ما کمک می کند دشواری ها و تلخی های زندگی را تحمل کنیم، نیز به ما توان می دهد گوش شنیداری مان را ارتقاء دهیم و معیارهایی برای خودمان داشته باشیم که آگاهانه و با دید باز، موسیقی را فقط مصرف نکنیم بلکه آگاهانه بهترین ها را گوش داده و همواره حساس باشیم که گوش مان بهترین ها را بشنود و به کیفیت نغمه ها، نت ها، ترانه ها، ریتم ها، بافت های هارمونیک و....و..... حساس باشد.

زین روی هر دوهفته یکبار، به انتخاب شماها در این کانال - به ترتیب درخواست بیشتر - از دو بخش ایرانی و خارجی، از میان فولدرهای پایین، یکی را انتخاب می کنم و هرکدام بیشتر طرفدار داشت، تمام موسیقی های آن فولدر در اینجا به اشتراک گذاشته خواهد شد. شما نیز می توانید فولدرهایی جدید پیشنهاد دهید یا قطعات پیشنهادی تان را برای من بفرستید و اینکه در کدام فولدر باشد.

?پیشنهاد موسیقی تان را می توانید در بخش کامنت ها بگذارید.

یک نکته مهم: همانطورکه در نام فولدرها می بینید، مثلا D چندبار عددگذاری شده است: D1, D2 و... این یعنی این چند فولدر، از نظر حس و حال مفهومی شباهت هایی به هم دارند و وقتی به E می رسیم کیفیت و فضای قطعات تغییر می کند.

#موسیقی_شناسی
#هنر_اجتماعی

Telegram

انسان شناسی برای تغییر، عمل و رهایی

***📌***سیاست آرشیو چیست؟ هنگام گلچین کردن آنطور که در دوران نوارهای کاست و عصر mp3player رسم بود، حال چقدر به معیارهایمان برای چیدن گل ها از میان دیگر گل ها و...، آگاه هستیم؟ ***📌***آن زمان که حجم فراوان و بی شمار فایل ها و فولدرهای بی نظم و ترتیب آشفته در هارددیسک…