غریب

✍️دکتر فرنود گودرزی

🔺پنجاه سال پیش و در اولین روز بهمن ماه ۱۳۵۳، وقتی در مراسمی از یک خاکسپاری رسمی، محمدرضا شاه پهلوی به همراه خودروهای دربار مسیر تهران تا گورستان شیخان قم را طی و شخصا پیکر مردی بزرگ را همراهی نمود، همه چیز به نام قریب بود.

فرنگ برگشته ای که با وجود فعالیت اجتماعی و سیاسی و حتی مخالفتش با کودتای ۲۸ مرداد اما نامش با دانش پزشکی، درد، بیمار و درمان و بخصوص پزشکی نوین کودکان و نیز راه اندازی بیمارستان مرکز طبی اطفال ایران در هم آمیخت.

قریب، سالها قبل در زمره اولین دانشجویان ایرانی برای ادامه تحصیل به فرانسه رفت و از آنجا که با غریبی میانه ای هم نداشت به وطن بازگشت و شد همان دکتر محمد قریب که باید می شد.

🔺پنجاه سال از آن خاکسپاری می گذرد، حالا اگرچه پزشکی نوین کودکان پر از شاخه های پربار میوه است و مرکز طبی اطفال همچنان به کودکان و آیندگان این میهن زندگی می بخشد اما به دور از آن قریب، روزگار، روزگار غریبی است.

من یک شیرازی می شناختم که در همدان غریب بود…حتی در کنار خونگرمی های زندگی بخش مردم جنوب مثل اهواز و امیدیه چندین غریب می شناختم..
باور کنید من یک خوزستانی می شناختم که در کرمانشاه غریب بود و حتی یک تهرانی که در دلفان غریب تر .. آنهم کنار مردمانی که جز مهمان نوازی چیز دیگری نمی دانند…
و حتی یک قمی عراقی در یزد که به درد غریبی مبتلا گشت…
و بسیار آدم‌هایی که هم اکنون در شهر خود و کنار آنانی که دوستشان دارند هستند اما همچنان در درد غریبی به خود می پیچند …

🔺شاید آخرین فرصتی باشد که آیندگانی بمانند و پنجاه سال بعد از خاکسپاری قریب و غریب چیزی به یادگار بنویسند…

گذار از “ارباب خواهی” به “آزادیخواهی”، راهی بسیار سخت و طولانی است که خاورمیانه با آن فرسنگ‌ها فاصله دارد.

ژاک لکان در جمع دانشجویان انقلابی 1968 پاریس می‌گوید:

«خواست انقلابی تنها یک پیامد دارد. این خواست همواره به گفتمانِ ارباب ختم می‌شود. تجربه این را ثابت کرده است، شما انقلابی‌ها آرزومند ارباب هستید و صاحب ارباب خواهید شد.»

پ.ن: لاکان معتقدبود که انقلابیون و نیروهای  رادیکال و تحول‌خواه، باهر شعار و ایدئولوژیی [آزادی، عدالت، برابری و..] به دنبال آزادی و عدالت نیستند بلکه به دنبال تغییر اربابان [حاکمان] خود هستند.
با برداشت لاکانی می‌توان گفت که مردم روسیه درسال۱۹۱۷ دنبال آزادی و برقراری عدالت نبودند بلکه از “ارباب تزار” خسته شده و به دنبال اربابی با شمایل لنین و استالین بودند.
شعارهای بسیاری از انقلابیون (در مرگ بر شاه و.. و در عین حال هورا کشیدن برای حاکمی دیگر) نشانگر این مسئله است.
فردی که در خیابان فریاد می زند: “کشور که شاه نداره حساب کتاب نداره” به دنبال آزادی نیست، بلکه به دنبال حاکم و اربابی با شمایل و ظاهری متفاوت است، اربابی که چند دهه پیش آن را پس زده و حالا دلش برایش تنگ شده است.

‌

@drugmed

به نام خدا

مجلس افتخار رای اعتماد به ظفرقندی را از خود سلب نکند/ ظفرقندی برای سلامت مردم فداکارانه به میدان آماده است/ دکتر ظفرقندی بهترین الگو برای جامعه پزشکی و پیراپزشکی است

امیدوارم نمایندگان مجلس هنگام رای اعتماد به وزرا، دولت آقای پزشکیان را از امتیاز حضور دکتر ظفرقندی محروم نکرده و در عین حال افتخار رای اعتماد به چنین فرزندی از میهن را از مجلس شورای اسلامی سلب نکنند.

دکتر ظفرقندی علاوه بر دانش بالا و نیم قرن تجربه معلمی، یکی از شریف‌ترین، پاکترین و دلسوزترین اعضای جامعه پزشکی است.

ایشان در کنار صلاحیت‌های عمومی و تخصصی که دارد از حمایت همه جریان‌های سیاسی و غیرسیاسی داخل جامعه پزشکی و پیراپزشکی نیز برخوردار است که واجد ارزش بسیار است.

امروز اگر بخواهیم یک الگوی خوب برای دانشجویان پزشکی و پیراپزشکی در حوزه خودمان معرفی کنیم به طور حتم آقای دکتر ظفرقندی در صدر لیست قرار خواهد گرفت.

کسی که داوطلب این مسئولیت است شک نکنید از بن دندان به نظام جمهوری اسلامی و ارکان آن باور و اعتقاد دارد. دکتر ظفرقندی برای یک زندگی عافیت طلبانه و راحت و در عین حال با سرمایه اجتماعی بالا هیچ چیزی کم ندارد، بنابراین مطمئما برای خدمت، فداکاری، ارتقای سلامت مردم و تقویت شعارهای انقلاب اسلامی به میدان آمده است.

من جسارت دکتر ظفرقندی را از صمیم قلب تحسین می کنم و با توجه به اینکه رئیس جمهور در این دوره پزشک و جراج است انتظارات از حوزه سلامت قابل توجه خواهد بود. از طرفی دکتر پزشکیان در حوزه سلامت دارای دیدگاه‌ها و نگاه‌های خاصی است که تامین آنها کار راحتی نیست. ضمن اینکه هماهنگی با بخش‌های مختلف علمی، بهداشتی، درمانی و خدماتی نیز کار ساده‌ای نخواهد بود.

دکتر ظفرقندی و پزشکیان همزمان رئیس دانشگاه بوده اند به همین دلیل ارتباط بسیار قوی و صمیمانه‌ای دارند که این ارتباط می‌تواند تاثیر بسزایی در تحقق خواسته‌های شما نمایندگان و موکلانتان داشته باشند.

نفرات بعد از دکتر ظفرقندی آنطور که من اطلاع دارم فاصله بسیار زیادی با ایشان دارند و اینگونه نیست که اگر به دکتر ظفرقندی رای ندادید فکر کنید نفر بعد شایسته تر از ایشان خواهد بود.

امیدوارم شما نمایندگان مجلس، دولت آقای پزشکیان و سلامت عمومی را از امتیاز حضور دکتر ظفرقندی محروم نکرده و در عین حال افتخار رای اعتماد به چنین فرزندی از میهن را از مجلس شورای اسلامی سلب نکنید.

دوشنبه ۲۹ مرداد ۱۴۰۳

@drhasanhashemi

? رای اعتماد

✍ دکتر اورمان نظامی، پزشک متخصص داخلی و فعالی صنفی

✅ دیروز در مجلس شاید داغترین مباحث، مربوط به بررسی وزیر پیشنهادی بهداشت، درمان و آموزش پزشکی بود، وزارتخانه ای که به دلیل اهمیت ویژه معیارهای شاخص سلامت و درمان، در بررسی کارکرد دولتها همواره جایگاه ویژه‌ای دارد. بالاخص این بار که رئیس جمهور خود یک پزشک است و سابقه وزارت نیز دارد. لذا خواهی نخواهی، تمرکز خاصی بر این وزارتخانه خواهد داشت و وزیر پیشنهادی اش با جمله بسیار معروفی وارد کارزار شده که به مذاق بسیاری خوش آمد:
«حرام دانستن بازی سیاسی با سلامت مردم»

✅ اما نکته جالب توجه این است که شاید بتوان به‌جد گفت او یکی از سیاسی ترین وزرای پیشنهادی دولت است! و مشکل نمایندگان مخالف با او غالبا اختلافات سیاسی است!!

✅ با مطالعه برنامه وزیر پیشنهادی و با استناد به اقوال آگاهان و دوستان دست‌اندرکار امید می‌رود که در صورت رفتن این وزیر پیشنهادی به وزارتخانه، نفس سیستم درمانی کشور از حالت نقصان و افول خارج شده و امید به بهبودی‌اش باشد.
گرچه وزیر پیشنهادی روز گذشته می‌بایست در صحن مجلس به اعتراضات پرستاران نقاط مختلف کشور در این روزها اشاره مینمود تا مخالفین سیاسی‌اش دست از مخالفت‌های سیاسی بردارند و در برنامه‌های او غور کنند و این نکته‌ای بود که باعث شک در ذهن اکثر ما شد!

? اینکه او هیچ اشاره‌ای به وقایع این روزها در بیمارستان‌های مختلف نکرد، کمی مایه ناامیدی برای ماست!

? آیا او از اتفاقات اخیر بی‌خبر است؟ واگر چنین است چنین فردی برای وزارت مناسب است؟

? آیا سکوتش در مورد اعتراضات صنفی پرستاران به مثابه سیاسی دانستن اعتراضات آنان است؟

? آیا او وزیری سخت و انعطاف ناپذیر خواهد بود؟

? آیا اعتراض برای گرفتن حقوق کاری از سوی بخش مهمی از کادر درمان از نظر او سیاسی تلقی میشود؟

? آیا سکوتش نسبت به اعتراضات اخیر در صحن مجلس، یک پالس و علامت به نمایندگان بود  به نشانه همراه بودنش با مخالفین در صورت نیاز؟! حتی اگر معترضین از زیر دستان وزارت خود وی باشند؟!

✅ لذا بسیار بهتر میشود اگر وزیر پیشنهادی موضع خود را در قبال این موضوع به صورت شفاف بیان نماید، چرا که قطعا چنین شفافیتی انگیزه بسیار مثبتی برای همه کادر درمان جهت ادامه کار در دولت جدید خواهد بود.
? ۲۹ مرداد ۱۴۰۳

پایگاه خبری پزشکان و قانون

? تبعات شکست دولت پزشکیان در کاهش تورم،لغو تحریمها،ایجاد امنیت اجتماعی بخصوص برای زنان و جوانان ،رفع فیلترینگ و تفاهم با آمریکا و...
١-خوشحالی جمعیت ۶٠% واجدین شرایط رای دادن، که تحریم کنندگان دور اول بودند و در دور دوم از ترس انتخاب اقای جلیلی ١٠% آنها رای دادند.
اتحاد و همبستگی ۶٠% تحریم کنندگان با ٢٠% رای دهندگان به پزشکیان که اکثریت مطلق جمعیت ایران را تشکیل می دهند با زیر سوال بردن مشروعیت حکومت،از مشارکت در فعالیت‌های اقتصادی-اجتماعی خود داری کرده که نتیجه ان خروج سرمایه و افزایش فقر و بیکاری خواهد بود.
٣-صبر و تاب و تحمل مردم کمتر شده و با کوچکترین نابسامانی و گرانی دست به اعتراض میزنند که باعث کاهش امنیت سرمایه گذاری میشود.
?‍♂ شکست پزشکیان بیش از همه به زیان جریان انقلابی ۵٧ خواهد بود که اکثریت ناراضی را مقابل اقلیت راضی قرار خواهد داد و ممکن است انقلاب ۵٧ را به نا کجا آباد ببرد!!
? جریان انقلابی با حاکمیت یکدست در طول ٣ سال گذشته بیشترین تورم و کاهش ارزش پول ملی و... را بهمراه داشته و دیگر تمام کوپن هایش را سوزانده و نمی‌تواند در انتخابات حرفی برای گفتن داشته باشد( ٢٨تیر۴٠٣).

بنام خدا
جناب استاد دکتر مسعود پزشکیان ریاست‌جمهوری متتخب.

امروز دیگر مراسمات عزاداری سالار و سید شهیدان الگوی همه ازادیحواهان به اتمام رسید،

اکنون باید به الگوی حکومت و عدالت امام علی علیه السلام که حضرتعالی از آن سخن گفتید برگردیم.
اکنون زمان شبانه روزی کار کردن برای اداره کشور بصورت اورژانسی است،

شما اکنون فرصت انجام اعمال الکتیو ندارید، تمام عملها باید اورژانسی انجام شود، حق رفتن به پاویون الکتیو نیست باید در بخش اورژانس بمانید تا کشور از حالت اورژانس خارج شود.

تمام تیم ادراه کشور در بخش اورژانس منتقل شود.
تمام بخشها بعلت  فوریتی بودن انها به حالت اورژانس درامد است،
جناب دکتر پزشکیان ما دیگر حتی وقت عزاداری عزیزان را نداریم. این زلزله و سیل خانمان سوزی که بعلت ندانم کاری‌های 45 سال گذشته در مدیریت کشور بوده تمام بخشهای. کشور، بخصوص اقتصادی، و اجتتماعی کشور تماما از حالت الکتیو خارج شده است.

لطفا محل کار خود را به اورژانس کشور انتقال دهید،
دیگر وقت دیدار با مداحان، و روضه خوانها نیست.
وقت دیدار با متخصصین و دانشمندان وکاردانها و برنامه ریزان و مجریان
امور کشور است.
این 10 روز گذشته زمان کافی برای بدست آوردن دل مسببین وضع موجود کافی است.

حرکت کنید.

دموکراسی به معنای عزل راحت حاکمان توسط مردم است ، نه نصب آنها !

یووال نوح هراری

?کارل پوپر، فیلسوف انگلیسی می‌گوید دموکراسی نه به معنای حاکمیت مردم است، نه حاکمیت اکثریت! مردم یا اکثریت هیچ‌وقت حکومت نکرده‌اند. مبنا و معیار دیگری نیاز است. آنچه دموکراسی را دموکراسی می‌کند «توانایی و حقِ عزل حاکمان است از سوی مردم، بدون خونریزی و براندازی».
وآنچه دیکتاتوری را دیکتاتوری می‌کند، «بی‌نصیب ماندن مردم از این توان و حق است، مگر با انقلاب و سرنگونی».
دموکراسی این سؤال افلاطونی را که «چه‌کس باید حکومت کند؟» کنار می‌زند و به جای آن می‌پرسد «چگونه باید حکومت کرد؟»
چنان باید حکومت کرد که شرورترین و رذل‌ترین حاکم را بتوان پایین آورد.
اگر این درس مهم و اساسی پوپر را بسط دهیم، می‌توانیم بگوییم حکومت دموکراتیک، نهادها و قوانین و دستگاه‌هایی دارد که از این توان و حق مردمی حمایت می‌کنند.
بر این اساس، خطاست اگر دموکراسی را به مجلس و رأی و چیزهایی از این جنس، تقلیل دهیم.
صندوق رأی و پارلمان، دموکراسی را تضمین نمی‌کنند. مقصود این نیست که دموکراسی بدون رأی گرفتن از مردم ممکن است، بلکه هر رأی‌گرفتنی، به معنای اجرای دموکراسی نیست.
البته که انتخابات ابزار لازم و ضروری است، اما این وسیله باید در خدمت غایتِ دموکراسی باشد؛ حقیقت انتخاباتِ و دموکراسی، عزل است نه نصب!
برای دستیابی به دموکراسی، به دستگاه و نظامی نیاز است که از حق و حقوق مردمان، و در ذیل آن حقِ عزل، پشتیبانی کند.
این‌ موضوع برای آموزش عمومی و افزایش آگاهی عامه مردم لازم است. بخصوص این‌روزها که در بسیاری از کشورها، همه در حال فکر کردن به راه چاره هستند؛ اینکه از کجا ضربه خورده‌اند و چرا همه‌ حرکت‌ها و جنبش‌های عدالت‌خواهانه به نتیجه نمیرسد؟
?ژنرال شارل دوگل در جنگ جهانی دوم، رهبر آزادی بخش فرانسه بود. او بعد از جنگ به ریاست جمهوری رسید و غیر از تلاش‌هایی که برای آزادسازی فرانسه از اشغال آلمانِ نازی کرد، از اقدامات ارزشمند او آزاد سازی ۱۲ مستعمره آفریقایی فرانسه بود. او در سال ۱۹۶۹، رفراندومی برای اصلاحات قانونی و اجتماعی برگزار کرد.
دوگل مدعی بود برای رفع مشکلاتی که اعتراضات وسیع سال ۱۹۶۸ یکی از نشانه‌هایش بود، رئیس جمهور به قدرت و اختیارات بیشتری نیاز دارد.
مردم فرانسه علی‌رغم احترامی که برای شارل دوگل قائل بودند، به آن رفراندوم رأی منفی دادند و دوگل که نتوانسته بود اعتماد و موافقت مردم را جلب کند، از قدرت کناره‌گیری کرد. درس بزرگ مردمِ فرانسه برای مردم دنیا این بود که: سوابقِ جانفشانی و خدمت یک قهرمان, دلیل و توجیه کافی برای سپردن مقدرات زندگی یک ملت و کشور به دست آن قهرمان نیست؛ چون به سادگی امکان هیولا شدن را به قهرمان می‌دهد.
دموکراسی، متضمن برابری افراد جامعه و تبعیت حاکم از ملت است، هیچ حاکم فرهمندی نباید اختیار بیابد اراده‌اش را بر ملت تحمیل کند. دموکراسی فقط آن نیست که بتوان با رأی مردم کسی را به مقامی منصوب کرد، بلکه دموکراسی آنست که بشود آنکس را که در مسند قدرت است، با رأی مردم از قدرت عزل کرد.
در جامعهٔ برخوردار از دموکراسی، هیچ کسی در هیچ مکانیزمی نباید اختیاراتی بر ملت بیابد که بعداً نتوان جز به جنگ و جبر از او پس گرفت.
هیچ فضیلتی اعم از زهد، علم، قول، عهد و سوابق، ضمانت نمی‌کند که شخص حاکم، منافع خودش یا صنف و گروهش را در پای حقیقت و یا پای مردم قربانی کند. پس قدرت باید محدود، موقت، قابل نظارت و قابل استرداد باشد.
این سر رشته‌ای است که اگر در جامعه‌ای گم شود، زندگی در آن جامعه، زندان و جهنم می‌شود و هر بار وعده تازه‌ای برای رهایی و رستگاری، ما را به دنبال خود می‌کشد تا روزی برسد که بتوان از جهنمی که خود ساخته‌ایم نجات یابیم.
اگر در سال ۱۹۶۹، مردم طبق میل ژنرال دوگل رأی داده بودند، احتمالاً امروز دوگل به شدت فردی منفور شده بود مثل ژنرال فرانکو، معمرقذافی، موگابه، صدام حسین، حاکمان کره شمالی، کوبا، و... و تا آخر عمر دوگل رئیس جمهور می‌ماند و هرگز بدون جنگ داخلی و انقلاب و شورش نمی‌شد قدرت را از او پس گرفت و به منتخبی دیگر انتقال داد، چه رسد به تحت تعقیب قرار دادن رئیس جمهور مجرم یا جنایتکار.
درس گرفتن از تاریخ شرطِ عقل است و مجازاتِ درس نگرفتن از تاریخ, تکرار تمام مصائب تاریخ...