1. پرسش «مردم چگونه متولد یا خلق می‌شوند؟» پرسشی است که می‌تواند افق سیاست حال و آینده مقاومت در ایران و جهان را بسازد، عملش را جهت‌دهی کند، و نیروهایش را سازمان‌دهی دوباره کند. فعالیت‌های تبلیغی ما و آنچه که رهبری در پاسخ به نامه شهید سلیمانی بعد از پایان داعش تحت عنوان «کار فرهنگی بصیرت افزا» طرح کرده بودند، در پرتو این پرسش تفسیر و سر و شکلی تازه خواهند یافت. اگر عمیقا به این سوال متعهد باشیم... . اگر جمله «فرصتی که در تهدیدها هست در خود فرصت‌ها نیست» حاج قاسم را قبول داشته باشیم، و بنظر تنها فرصت ما در این تهدید بزرگ که سوریه را در نوردیده، فرصت «خلق مردم» باشد. مردمی نو، با عهدی نو؛ و نه نامردمی دوباره با بدعهدی‌های دوباره. در غیر این صورت، شکست‌های موضعی ما(مقاومت) به یک فرایند استهلاک و قهقرا تبدیل خواهدشد. و البته که باذن الله چنین نخواهدشد.

(پایان)

کناش|حمیدرضا میررکنی

🔺|مردم نداشتیم؛ پس شکست خوردیم|
[درباره سقوط نظام بشار اسد]

✍حمیدرضا میررکنی بنادکی

1. عجیب است؛ در وضعیتی که مقاومت در اوج آماده‌باش جنگی است، سوریه از دست برود. در واقع پشت جبهه از دست برود. سقوط سوریه نه حاصل تمرکز جبهه‌ها بر اسرائیل بود و نه حاصل ضعف محور مقاومت از حیث لجستیک و ... . ماجرای سوریه اصلا یک شکست نظامی نیست؛ بلکه یک شکست سیاسی است. ما در سوریه سرزمین داشتیم، جاده و محورهای امن مواصلاتی داشتیم ، لجستیک داشتیم، هماهنگی با سطوح عالی آن کشور را داشتیم، ... ؛ چه نداشتیم؟ «مردم».

کسانی که ماجرای سوریه را به «مقبولیت نداشتن بشار» تقلیل می‌دهند، ذات و اساس مقاومت را فهم نکرده‌اند. مقاومت پیش از آنکه چیزی از جنس اسلحه دست‌گرفتن و تیر انداختن باشد، تعهد به «خلق مردم» و «مدخلیت مردم» است و واجد طرحی از «شأن انسان». داعیه مقاومت نشاندن مردم بر نقطه «حکومت» است؛ «و نرید ان نمن علی الذین استضعفوا فی الارض و نجعلهم ائمه و نجعلهم الوارثین». ما مردم را واجد شان و قدری بزرگ می‌دانیم، شأن فطرت چقدر است؟ «کل مولود یولد علی الفطره»؛ فطرت حنیف همان توحید جبلی آدمی است. توحید شأنش چقدر است؟ مردم شانشان همان قدر است. اگر موفق بشویم مردمی «متولد» بکنیم!

مردم لبنان از پس مجاهدت‌های کسی نظیر امام موسی صدر(و دیگر علمای مقاومت لبنانی)، موفق به خلق مردم و به‌طور طبیعی موفق به تشکیل «حزب‌الله» شد. نیز عراق از پس خلق مردمی که با مجاهدت‌های حوزه عظیم القدر نجف و شخص آیت‌الله سیستانی رخ داده بود، موفق به تشکیل دولت شد؛ که به‌طور طبیعی گفتمان مقاومت در آن سهمی عظیم و قابل اعتنا دارد. اما جایی که مقاومت در آن موفق به «تولید و تولد مردم»ی نشده‌ است، چطور می‌تواند در محور مقاومت بماند؟ سوریه پل مقاومت بود، سوریه به اعتباری قلب مقاومت بود، سوریه سد بزرگی در راه دشمنان مقاومت بود؛ اما آیا به این اعتبار واقعا جزوی از بلوک مردمی مقاومت اسلامی بود؟ مقاومت از ناحیه سوریه ضربه خورد و دچار شکست شد، زیرا مقاومت در آنجا موفق به خلق و تولد مردمی نشد. ما در سوریه بنا به اقتضا و شرایط با بازماندگان همان تفکر و سیاستی هم‌پیمان بودیم که یکبار در برابر رژیم در ۱۹۶۷ میلادی شکست خورده بود؛ البته با نسخه‌ای ضعیف‌تر از آن. همان تفکری که دولت را بدل به یک تشکیلات بزرگ از فرمانبرداران می‌کند و مردم را در بهترین حالتش به افرادی «خدمات بگیر» تقلیل می‌دهد. خلاصه؛ آنچه سیاست می‌سازد؛ مردم است. ما در سوریه مردم نداشتیم. سوریه پادگان بزرگی بود که طبق رویه‌های معمول نظامی صرفا «اداره» می‌شد. این غیر از «مقاومت اسلامی» است. مردم نداشتیم، پس شکست خوردیم.

این البته به این معنا نیست که ایستادگی جمهوری اسلامی در کنار نظام بشار اسد خطا بود. این ایستادگی علل و عوامل و دلائل خودش داشت که قابل توضیح و قابل دفاع است. اما باید علت اصلی شکست را شناخت و فریب تحلیل‌های معمول ظاهری را نخورد. سنت الهی و مجرای جریان حق این است که قرآن می‌فرماید؛ «ان الله یدافع عن الذین آمنوا» و پیدا است که تحقق فعل «یدافع» بدون تحقق «الذین آمنوا» میسّر نیست.

1. خلق مردم غیر از کارهایی از سنخ «روابط عمومی» است. خلق مردم چیزی غیر از راه‌اندازی دفتر و دستک رسانه‌ای در آن کشور است. خلق مردم چیز دیگری است. خلق مردم حتی چیزی غیر از تاکتیک‌های معمول خلق «سرمایه‌اجتماعی» است. اصلا مسئله مقبولیت این آقا و آن آقا نیست. خلق مردم یعنی عودت دادن جماعت به آن فطرت متعالی و توحیدی؛ که درکی از حق دارد و درکی از باطل؛ با این درک هم عهد با کسانی می‌شود و سیاست می‌سازد. می‌جنگد، می‌کشد و کشته می‌شود. خلق مردم چنین چیزی است. تنها این اتصال به حق است که مردمِ مقاومت خلق می‌کند و استقامت در صحنه می‌سازد. حاج قاسم سلیمانی در سخنرانی خود به تاریخ 26 بهمن ماه 1396 در توصیف مردم مقاوم لبنان اینطور می‌فرماید: «این‌ها چرا در کنار حزب‌الله ایستاده‌اند؟ چرا بسیاری از شخصیت‌های روحانی و ارزشمند سنّی از حزب‌الله جدا نمی‌شوند؟ این چیست؟ مال چه است؟ چه ارزشی دارد؟ سعودی میلیاردها می‌دهد... . این تشخیص حق است.» به قدر یک اطراح کفایت است.

(ادامه در فرسته بعدی)
کناش|حمیدرضا میررکنی

🔴 شکست نرمالیزاسیون جهانی

🎤مصاحبه اختصاصی کف دانشگاه با
سید علی سیدان، سردبیر ماهنامه سوره

📝پیرامون تحولات منطقه پس از گذشت یکسال از عملیات طوفان الاقصی

⬆️کفِ دانشگاه باش ⬇️

✅ @kdnews_net

‌ ? نقاش مسلمان و صیادان متحجر ? پیش‌فروش شمارهٔ چهاردهم ماهنامه سوره آغاز شد. ‌‌ ? در این شماره می‌خوانید: ‌‌ ? چه کسی گفت «تحجر»؟ ? درنگی بر مفهوم تحجر و مصداق‌هایش ✍ سید علی سیدان ‌ ? نقاش مسلمان و صیادان متحجر ? درنگی بر سرآغاز و سرانجام جهان هنری حسن…

‌
? نقاش مسلمان و صیادان متحجر
? پیش‌فروش شمارهٔ چهاردهم ماهنامه سوره آغاز شد.
‌‌
? در این شماره می‌خوانید:
‌‌
? چه کسی گفت «تحجر»؟
? درنگی بر مفهوم تحجر و مصداق‌هایش
✍ سید علی سیدان
‌
? نقاش مسلمان و صیادان متحجر
? درنگی بر سرآغاز و سرانجام جهان هنری حسن روح‌الامین
✍️ علی‌رضا سمیعی
‌‌
‌? تحجر مدرن و ظهور زن مصرفی
? زن مولد انقلاب اسلامی میان تحجر سنتی و مدرن
✍ سحر دانشور
‌
? خط‌شکنی در برابر تحجر
? گفت‌وگویی میان وحید یامین‌پور، سید محمدمهدی شفیعی و مرتضی ابراهیم‌پور دربارهٔ نحوهٔ حضور مداح انقلابی در میدان هیئت
‌‌
? دلایل افت مشارکت در انتخابات
? میزگردی با حضور وحید شالچی، عباس کاظمی و سجاد صفار
‌
‌
? همچنین در دیگر بخش‌های مجله خواهید خواند؛

? رستاخیز پس از رستاخیر
? نگاهی به آثار نقاشی علی بحرینی در فرهنگسرای نیاوران
✍️ مرتضی گودرزی دیباج

? اقامت در رنگ‌ها
? مروری بر آثار نمایشگاه «نقشی در سنگ» که انسان آوارهٔ فلسطینی را روی بوم نقاشی منزل داده‌اند
✍️ علی‌رضا سمیعی

? رؤیای از دست رفتهٔ «بِل‌اپوک»
? المپیک پاریس صحنهٔ ریش‌خند به سکولاریسم فرانسوی شد
✍️ مهدی مافی
‌
? روایت ناخواستهٔ یک شکست بزرگ
? دربارهٔ کتاب «پایاب شکیبایی» نوشتهٔ محمدجواد ظریف
✍ زینب شوندی
‌
? سینمای زیرزمینی در برابر سینمای سرزمینی
? دربارهٔ سینمای زیرزمینی که ضد سینما و علیه سرزمین است
✍️ فردین آریش
‌
? طفره رفتن از درام
? دربارهٔ فیلم شور عاشقی
✍ محمدحسین بابایی
‌
? پایانی به گوارایی شهد
? واکنش هنرمندان فلسطینی به شهادت شهید اسماعیل هنیه
✍ محمدرضا وحیدزاده
‌
? حقهٔ میانه‌روی
? ترجمه و تلخیصی از پیش‌گفتار کتاب ادوارد سعید با عنوان «صلح و ناراضیانش»
✍ حسین ولدخانی
‌
? تحجر؛ همراه با ظلم، علیه آزادی
? بازخوانی گفت‌وگوی شمارهٔ دوم دورهٔ چهارم سوره با حجت‌الاسلام پارسانیا
✍️ میثم بال‌زده

? تحجر، محصول اسلام آمریکایی
? امام نسبت به خطر تحجر انذار می‌دهد
✍️ محمود ذکاوت
‌

➕ همراه با شمارهٔ ششم فصل‌نامهٔ «سوره سیمرغ»
‌‌
برای پیش‌خرید شمارهٔ چهاردهم ماهنامهٔ سوره می‌توانید به صفحات ماهنامهٔ سوره در اینستاگرام و پیام‌رسان‌های بله، ایتا، تلگرام و روبیکا پیام دهید.
‌‌
‌‌
? @Sourehmagazine

?«دولتِ پزشکیان»، خطرناک‌تر از «مسعود پزشکیان»
?چرا به مسعود پزشکیان رأی نمی‌دهم؟
⁦✍️⁩ سید علی سیدان
?بخش دوم:

مسعود پزشکیان، به عنوان یک فرد انقلابی، آمریکا را دشمن خود می‌داند و معتقد است باید با مذاکره، تحریم‌های ظالمانه آمریکا را رفع کنیم و از حقوق و منافع ملت ایران دفاع کنیم اما تصمیم‌گیران و تصمیم‌سازان دولت او، همان کسانی هستند که در چرخشی آشکار دستاورد برجام را نه رفع تحریم‌ها و نه دفاع از منافع مردم که گرفتن جام اخلاق و روسفید شدن ایران در برابر افکار عمومی جهان و باز شدن باب مذاکره با آمریکا (مذاکره برای مذاکره) می‌دانند!

مسعود پزشکیان، تصور می‌کند که باید «مذاکره و مقاومت» را با هم ترکیب کرد اما گفتارپردازان دولت او، یا هیچ ایده‌ای در برابر روی کار آمدن ترامپ (قاتل سردار ما) ندارند یا معتقدند باید خون سردار را با ترامپ معامله کنیم و کمی از او دلار بگیریم.

مسعود پزشکیان، برای نیروی سپاه و توان موشکی ما احترام قائل است اما کسانی از دولت او سهم خواهند گرفت که معتقدند نوشتن «مرگ بر اسرائیل» روی موشک، باعث اخلال در روابط ما با آمریکا می‌شود.

مسعود پزشکیان، حامی فلسطین و دشمن اسرائیل است اما بدنه دولت او همان کسانی هستند که معتقد بودند نباید در دفاع از محور مقاومت به اسرئیل پاسخ موشکی دهیم چرا که در تله جنگ می‌افتیم! همان کسانی که بعد از عملیات وعده صادق و پاسخ ندادن اسرائیل، ناگهان در مقام دفاع از حمله موشکی ایران برآمدند و توضیح ندادند که چرا با این عملیات در تله جنگ نیفتادیم!

اجمالاً باید گفت دولت پزشکیان، مسعود پزشکیان را خواهد بلعید. او به‌گفته خودش «می‌فهمد که نمی‌فهمد» و چنین شخصیتی، چشم و گوش و دست و زبانش بسته به نظراتی است که از جانب تصمیم‌سازان و تصمیم‌گیران دولتش با رنگ و لعاب «کارشناسی» به او دیکته می‌شود. کسی که حتی از محتوای توییتر خود اطلاع ندارد، چگونه می‌خواهد یک کشور را اداره کند؟!

چنین وضعی به ما می‌گوید دولت پزشکیان، احتمالاً دولتی ناپایدار و موقتی خواهد بود. چون در صورت تشکیل این دولت، پزشکیان یا باید پا روی اعتقاداتش بگذارد و در گیرودار اداره کشور، تسلیم سخن گفتارپردازان، تصمیم‌سازان و مدیران دولتش شود که لازمه این کار از دست دادن صداقت و هویت سیاسی خود او و تنش دائمی‌اش با بدنه حاکمیت و در نتیجه سست شدن پایه دولت اوست؛ یا باید بدنه سیاسی حامی خود را از دست بدهد و دولتی ضعیف و بی‌یار و یاور تشکیل دهد که روشن است تشکیل چنین دولتی در وضع کنونی ایران و جهان چقدر خطرناک خواهد بود.

احتمال زیادی هست که به دلیل خستگی، پیری، بیماری و عدم تاب‌آوری تنش‌های سیاسی، نتواند دولت خود را مهار کند و از میانه کار کنار بکشد و دولتش، دولت مستعجل باشد. آن‌وقت ما می‌مانیم و یک فرصت از دست رفته و یک بدنه اجتماعی افسرده و پریشان.

@ali_seyyedan

?«دولتِ پزشکیان»، خطرناک‌تر از «مسعود پزشکیان»
?چرا به مسعود پزشکیان رأی نمی‌دهم؟
⁦✍️⁩ سید علی سیدان
?بخش اول:

«دولتِ پزشکیان» حتماً از «مسعودِ پزشکیان» خطرناک‌تر است.

مسعود پزشکیان، از عدالت و انصاف و برابری می‌گوید اما بازار آزادی‌ها در دولتش، وحشی‌ترین نسخه‌های سرمایه‌داری را برای او می‌پیچند.

مسعود پزشکیان، نهج‌البلاغه‌خوان است اما دولت پزشکیان، دولت «جان‌لاک» و «فردریش هایک» خواهد بود.

مسعود پزشکیان، از ترکیب «دیپلماسی و میدان» دم می‌زند اما اصلی‌ترین چهره دیپلماسی او کسی است که محبوبیت مرد میدان را مانع محبوبیت خودش می‌دید و معتقد بود دیپلماسی (ظریف) قربانیِ میدان (سلیمانی) شده است. (مصاحبه ظریف و آن فایل صوتی معروف را به یاد بیاورید).

مسعود پزشکیان، ساده‌زیست و پاکدست است. او خود را همسفره مردم می‌داند و یک ماشن 206 ساده دارد اما دولت‌مندان بنزسوار دور او حلقه زده‌اند و دولتش را بی‌آبرو خواهند کرد.

مسعود پزشکیان، تیپ کارگری می‌زند، رفتار کارگری از خود بروز می‌دهد و لحنی ساده و کارگری دارد اما سیاست‌مدارانی را در آغوش گرفته که مسبب سیه‌روزی کارگران هفت‌تپه و هپکو بوده‌اند.

مسعود پزشکیان، مدام از سیاست‌های کلی مقام معظم رهبری و لزوم تبعیت از ایشان سخن می‌گوید اما سیاست‌پیشگانی در میتینگ‌های رسمی او سخنرانی می‌کنند که رسماً می‌گویند رأی دادن به پزشکیان به معنای مشروعیت بخشیدن به نظام و رهبری انقلاب نیست. همان کسانی که در سال‌های گذشته مدام به رهبری نظام حمله کرده‌اند.

مسعود پزشکیان می‌گوید باید با مردم روراست باشیم اما در میان بدنه سیاسی مشاور و حامی او، فریب‌کاران و دروغگویانی هستند که می‌گفتند اگر فلانی و بهمانی رئیس جمهور شود می‌خواهد در پیاده‌روها دیوار بکشد!

مسعود پزشکیان، مدافع نظرات کارشناسی است اما روشنفکران ارگانیک جریان اصلاحات در اطراف او همان کسانی هستند که نظرات وهمی خود را درباره همه چیز مانند واکسن، فروش نفت، عدم تأثیر خروج ترامپ از برجام و... به او تحمیل خواهند کرد.

مسعود پزشکیان، با احترام از شهید رئیسی یاد می‌کند اما جریان سیاسی لانه‌کرده در ستاد/دولت او آن‌قدر وقیح است که سه سال دولت شهید رئیسی را «فلاکت‌بار» می‌نامد و دولت هشت‌ساله روحانی را می‌ستاید.

مسعود پزشکیان، در مناظرات انتخاباتی، تلاش دولت شهید رئیسی برای گسترش ارتباطات با همه کشورهای جهان را می‌ستاید اما مشاور سیاسی‌اش تصور می‌کند برای گشایش در کارها، نه حتی آویزان چند کشور، نه حتی آویزان یک کشور؛ که باید آویزان یک حزب سیاسی آمریکایی (دموکرات‌ها) شویم تا پیچ فروش نفت را برای ما شُل کند!

@ali_seyyedan

نظــم تـــازۀ جهــــان
رئیس‌جمهور جدید ایران

ما در چه وضعی رئیس‌جمهور انتخاب می‌کنیم؟

ما در وضعی رئیس‌جمهور انتخاب می‌کنیم که طوفان‌الاقصی، طرح نرمال‌سازی و سازگاری کشورهای عربی با اسرائیل را نابود کرده است.

ما در وضعی رئیس‌جمهور انتخاب می‌کنیم که 2000 کیلومتر دورتر از ما، اصلی‌ترین دشمن منطقه‌ای ما (اسرائیل) در هشت ماه گذشته بیش از 40 هزار انسان را به قتل رسانده است.

ما در وضعی رئیس جمهور انتخاب می‌کنیم که با افول جهانی‌سازی و تضعیف گلوبالیسم، دولت‌های راست ملی در جهان یکی‌یکی سربرمی‌آورند.

ما در وضعی رئیس‌جمهور انتخاب می‌کنیم که قاتل سردار ما و پاره‌کننده برجام (ترامپ و بدنه حامی‌اش)، نامزد ریاست جمهوری آمریکاست.

ما در وضعی رئیس‌جمهور انتخاب می‌کنیم که مقـ ـ ـاومـ ـ ـت اسلامی تبدیل به یک جبهه قدرتمند شده و ایران کانون و پایگاه این جبهه است.

ما در وضعی رئیس جمهور انتخاب می‌کنیم که قواعد و نُرم‌هایی که دولت‌ملت‌ها باید رعایت می‌کردند تا در نظام جهانی به رسمیت شناخته شوند، هر روز ضعیف‌تر و بی‌آبروتر می‌شود.

ما در وضعی رئیس‌جمهور انتخاب می‌کنیم که هر لحظه ممکن است اتفاقی نامنتظره در جهان بیفتد و تمام برنامه‌های نرمال دولت‌ها را به باد فنا دهد.

ما در وضعی رئیس‌جمهور انتخاب می‌کنیم که جهان به سمت جنگ می‌رود و دادن وعده زندگی نرمال به مردم، بیش از هر زمانی وهم‌آلود و فریب‌کارانه به نظر می‌رسد.

ما در وضعی رئیس‌جمهور انتخاب می‌کنیم که ائتلاف‌های جدیدی در جهان در حال شکل‌گیری است و جمهوری اسلامی ایران یکی از اعضای مهم این ائتلاف‌های جدید است.

ما در وضعی رئیس جمهور انتخاب می‌کنیم که نشانه‌های فروپاشی نظم پیشین و شکل‌گیری نظم تازه در جهان، بیش از هر زمان دیگری پیدا شده است.

ما در وضعی رئیس‌جمهور انتخاب می‌کنیم که لیبرال‌دموکراسی به‌مثابه ایده مسلط و کهنه جهانی بی‌آبروتر از همیشه شده است و جهان تشنه شنیدن سخنی نو از ماست.

چه کسی به استقبال این وضع رفته است و می‌تواند نماینده اراده تاریخی مردم مسلمان ایران و امت اسلامی در این نظم تازه باشد؟ گفتار سیاسی اصیل و واقعی مورد نیاز برای امروز ما، گفتاری است که حامل «تولید» و «مقاومت» باشد. ما چاره‌ای جز تولید و مقاومت نداریم. نه‌فقط تولید کالا و خدمات برای مصرف و نه‌فقط مقاومت برای تأمین امنیت؛ که تولید عزت، تولید علم و فناوری، تولید قدرت، تولید فرهنگ، تولید عزم، تولید جغرافیا، تولید ائتلاف و در یک کلام تولید زندگی.

این تولید و مقاومت، جز با شراکت مردم ممکن نیست. مردم، مصرف‌کننده محصولات تولید و مقاومتِ دولتمردان نیستند. مردم باید مولد و مقاوم باشند. در واقع دولت باید مردم را همچون تولیدکننده و مقاومت‌کننده شناسایی کند و به جا بیاورد؛ و این، جز با الفت و ائتلاف میان مردم و دولت ممکن نیست. تجربه دولت آیت‌الله رئیسی به ما می‌گوید برای پیش‌برد سیاست در جمهوری اسلامی، نیاز به الفت، دوستی و محبت میان جمهور و رئیس جمهور داریم. ما بعد از آیت‌الله رئیسی فهمیدیم که دوست داشتن دولتمرد، نه اضافه‌ای تزئینی به دولت؛ که جان دولت اسلامی و پیش‌برنده سیاست است. الفت و محبت است که می‌تواند ائتلاف بسازد و نیروهای خرد را تبدیل به جریانی پیش‌برنده کند. ما بعد از شهید جمهور، بار دیگر تذکر یافتیم که تقوا و پاکی و خلوص و معنویت دولتمرد، مردم را تألیف می‌کند و اگر قرار است تولید و مقاومت جمعی صورت بگیرد، ملات کار همین محبتی است که به تقوای دولتمرد تعلق گرفته است. تولید و مقاومت ملی، این‌گونه ممکن می‌شود.

⁦✍️⁩ سید علی سیدان

@ali_seyyedan