حظ و فیض:

عاقبت جوینده یابنده بود
که فرج از صبر زاینده بود

(عطار نیشابوری)

حظ و فیض (بازنشر):

مالی که ز تو کس نستاند علم است
حرزی که تو را به حق رساند علم است
جز علم طلب مکن تو اندر عالم
چیزی که تو را ز غم رهاند علم است

(شیخ بهایی)

به مناسبت آغاز سال تحصیلی ?**

حظ و فیض (بازنشر):

زمانه، پندی آزادوار داد مرا
زمانه، چون نگری، سر به سر همه پندست
به روز نیک کسان، گفت: تا تو غم نخوری
بسا کسا! که به روز تو آرزومندست
زمانه گفت مرا: خشم خویش دار نگاه
کرا زبان نه به بندست پای دربندست

(رودکی)

حظ و فیض:

هزار بار پیاده طواف کعبه کنی
قبول حق نشود گر دلی بیازاری

(مولوی)

قبل از خواندن این چند بیت، ابتدا یکی از آن آدم های بخیل فضولی را که به کار همه کار دارند و منتظرند مچ دیگران را بگیرند تصور کنید، که پشت چشم نازک کرده و به دختری لوند و خوبرو می گوید:

شوخ و میخواره و شبگرد و غزلخوان شده ای
چشم بد دور که سرفتنه دوران شده ای؟
هر چه در خاطر عاشق گذرد می دانی
خوش ادایاب و ادافهم و ادادان شده ای
تو که هرگز سخن اهل سخن نشنیدی
چون سخنساز و سخن فهم و سخندان شده ای؟
تو که از خانه ره کوچه نمی دانستی
چون چنین راهزن و رهبر و ره دان شده ای

??

هرچند صائب تبریزی قصد مدح یار را داشته، به نظرم لحن شعرش خیلی خاله‌خان‌باجی طوری شده است ?

حظ و فیض:

اگر حریر نپوشم، به حیله نیز نکوشم
مرا لباس شرف بس، چه جای جامهٔ دیگر؟

(سیمین بهبهانی)

حظ و فیض:

قدم خویش را شمرده گذار
در رسیدن شتاب اگر داری

(صائب تبریزی)

حظ و فیض:

یا رب تو به فضل مشکلم آسان کن
از فضل و کرم درد مرا درمان کن
بر من منگر که بی‌کس و بی‌هنرم
هر چیز که لایق تو باشد آن کن

(ابوسعید ابالخیر)