یه چیزی که خیلی بهم کمک کرد از آدما بتونم عبور کنم و راحت‌تر خودم و اونا رو ببخشم، فکر کردن به چیزایی بود که به زندگیم اضافه کردن، یکی باعث شد من کیک پختن و یاد بگیرم، بودن یکی کمک کرد کمتر شلخته باشم، یه نفر یکی از مشکلاتم در طراحی رو مرتفع کرد، بودن یه نفر توی زندگیم باعث شد من یه سفر رو تجربه کنم و... و درسته، درسته شاید بهای زیادی داده باشیم براش، اما خب دیگه خریدیمش، با همه‌ی مزایا و معایبش. دیگه نمیشه غصه‌اش رو بخوریم. فقط میتونیم توی ارتباطای بعدی ازش کمک بگیریم، اینکه حواسمون باشه چقدر بها میدیم که چیو دریافت کنیم.

معنی‌آهنگ‌رو‌نمیدونم، ولی بهم احساس هیچی نخواستن رو میده.

همیشه وقتی مامان‌بزرگم میگفت ازدواج کن که وقتی مریض شدی، یکی کنارت باشه رو مسخره میکردم. اما الان فکر میکنم خانواده داشتن خیلی مهمه، تنها نبودن، شسته شدن ظرفها و لباسات، بغل شدن، مورد توجه قرار گرفتن. اینا هستن که کمک میکنن حالت خوب بشه، نه آزیترومایسین و پروفن.

دوراهی بین موی کوتاه و بلند، سخت‌ترین دوراهی زندگیم بوده?

هندزفری یا ایرپادی که که خریدین و ازش راضی بودین رو بیاین به سیموس بگین:)

اتوبوس جواد یساری گذاشته?

رفتم درمانگاه، میگه باید چادر سر کنی:))
مگه میخوام با دکتره نماز بخونم؟

@simosdoll