نیمی آتشم،نیمی باران.
اما بارانم، آتشم را خاموش نمی کند.

مرا خوشی در این پایان نیست
نصیبم ز این عشق جز غم و اندوه نیست
مرا در عاشقی بخت و اقبال نبست
معشوق من دیوانه و شیدام نیست
مرا جز او دگر در این ایام نبست
در ایام دگر باشد، چو او بی همتا نیست

من دیگه چیزی به اسم ذوق ندارم، هرچی بوده کور شده.

تو،همونقدری که ماه شبو قشنگ میکنه
زندگیمو قشنگ کردی

یه وقتا با همه اوکی ای جز خودت

جانِ مَن است او، مِثل ندارد

من عشقو فهمیدم کنارت
میگامش هرکی جز من بخادت

تو دقیقا وسط راهی منو ول کردی که من کل اون مسیرو بخاطر تو اومده بودم

دیدی بعضی وقتا خسته ای٫نمیتونی٫اصلا حال نداری ولی یک پیام ازش حالتو از این رو به اون رو میکنه و یک لبخند گنده میاره رو لبات؟
این لبخند بدترین حماقته اما در عین حال شیرین ترین هم هست