هر که بر خود درِ سؤال¹ گشاد
تا بمیرد نیازمند بوَد

آز² بگذار و پادشاهی کن
گردنِ بی‌طمع بلند بوَد

گلستان سعدی

۱) سؤال: این‌جا یعنی طلب کردن، گدایی کردن (سائل: گدا)
۲) آز: حرص و طمع

چون مرد درفِتاد ز جاى و مقامِ خويش
ديگر چه غم خورد همه آفاق جاى اوست

شب هر توانگرى به سرايى همى‌روند
درويش هركجا كه شب آمد سراى اوست

گلستان سعدی

گر به غريبى رود از شهر خويش سختى و محنت نبرد پینه‌دوز ور به خرابى فتد از مملكت گرسنه خفتد مَلِک نيم‌روز گلستان سعدی

گر به غريبى رود از شهر خويش
سختى و محنت نبرد پینه‌دوز

ور به خرابى فتد از مملكت
گرسنه خفتد مَلِک نيم‌روز

گلستان سعدی

بلبلی خونِ دلی خورد و گلی حاصل کرد
بادِ غیرت به صَدَش خار پریشان‌دل کرد

طوطی‌ای را به خیالِ شکری دل‌خوش بود
ناگَهَش سیلِ فنا نقشِ اَمَل باطل کرد

قُرَّةُ الْعینِ من آن میوهٔ دل یادش باد
که چه آسان بشد و کارِ مرا مشکل کرد

ساروان بارِ من افتاد خدا را مددی
که امیدِ کَرَمَم همرهِ این مَحمِل کرد

رویِ خاکیّ‌و نمِ چشمِ مرا خوار مدار
چرخ فیروزه طرب‌خانه از این کَهگِل کرد

آه و فریاد که از چشمِ حسودِ مهِ چرخ
در لحد ماهِ کمان‌ابرویِ من منزل کرد

نزدی شاه‌رخ و فوت شد امکان حافظ
چه کنم بازی ایام مرا غافل کرد

حافظ

مریدی گفت پیر را: چه کنم کز خَلایق به‌رنج‌اندَرَم، از بس که به زیارتِ من همی‌آیند و اوقاتِ مرا از تردّدِ ایشان تشویش می‌باشد؟

گفت: هر چه درویشانند مر ایشان را وامی بده و آنچه توانگرانند از ایشان چیزی بخواه که دیگر یکی گردِ تو نگردند!

گر گدا پیشروِ لشکرِ اسلام بُوَد
کافر از بیمِ توقّع برود تا درِ چین

گلستان سعدی

Another day...
I might have found the words to say
All the things i meant to say...
All the years that passed between
You never understood the meaning of my way...