استیضاح!

آقایان سارتر، کامو ...!
آدم فاقد معنی فاقد مسئولیت هم هست.
اگر جهان پوچ است، چه چیز به انسان معنی می‌دهد؟

شریعتی، م.آ ۳۵، آثار گونه‌گون، ص۴۸۴

گاهنامه‌ی هبوط 1

خرداد ۱۳۶۹، ژوئن ۱۹۹۰

?مصاحبه با مجید شریف

در شماره‌ی اول هبوط گفت‌وگویی با زنده‌یاد مجید شریف در اسفندماه ۱۳۶۸(مارس ۱۹۹۰) به عمل آمده است. این گفت‌وگو در دو بخش تنظیم شده است؛ بخش نخست پیرامون شریعتی و چگونگی نشر مجموعه آثار ایشان است؛ از آن‌جا که زنده‌یاد مجید شریف به طور مستقیم در گردآوری آثار شریعتی نقش داشته است، نکات تاریخی بااهمیتی در این گفت‌وگو بیان می‌شود. بخش دوم نیز تحلیلِ ارزشمندی از وضعیتِ سیاسی آن زمان است که می‌تواند در تعیینِ مختصاتِ سیاسیِ اکنونِ ما نیز تأثیرگذار باشد.

یادت هست از این‌ شعر؟ هنوز هم همانم!

این نگهبانِ سکوت
شمعِ جمعیتِ تنهایی
راهبِ معبدِ خاموشی‌ها
حاجبِ دَرگهِ نومیدی
سالکِ راهِ فراموشی‌ها
چشم بر راهِ پیامی، پیکی
گرمیِ بازویِ مهری نیست
خفته در سردیِ آغوشِ پر آرامشِ یأس
که نه بیدار شود از نفسِ گرمِ امید
سر نهاده است به بالینِ شبی
که فریبش ندهد عشوه‌یِ خونینِ سحر
ای پرستو، برگرد!
"ای پرستو که پیام‌آورِ فروردینی"
بگریز از من، از من بگریز!
باغ پژمرده‌یِ پامالِ زمستان‌ها
چشم بر راهِ بهاری نیست
گَردِ آشوبگرِ خلوتِ این صحرا
گَردِ بادی است سیه، گردِ سواری نیست...

شریعتی، م.آ ۱۳، هبوط در کویر، ص۲۷۸

راهی به رهایی!

انسان، مافوقِ هر قانونی است. نیاز، مافوقِ همه‌یِ قوانین است. ضرورت‌ها محظورات را مباح می‌کند.

شریعتی، م.آ ۳۵، آثار گونه‌گون، ص۴۹۳_۴۹۴

شریعتی؛ ستایش‌ها و سرزنش‌ها!

?زنده‌یاد دکتر مجید شریف

-23 می 1992
-گوتنبرگ، سوئد

-در چند سال اخیر فایل‌های پراکنده‌ای از این سخنرانی در فضای مجازی منتشر شده بود، اما چند روز پیش فایلِ کاملِ این سخنرانی برای اولین‌بار انتشار داده شد.

فایل تصویری در یوتیوب: اینجا

**یَا صَاحِبَ کُلِّ غَرِیبٍ
و یَا مُونِسَ کُلِّ وَحِیدٍ

اِی رفیقِ غریبان
و اِی همدمِ تنهایان**

چه می‌کنی ای خداوندِ یگانه؟ آنجا چه می‌کنی؟ در انتظارِ کیستی؟ مانده‌ای چه کنی؟ آیا راستی تو همه در اندیشه‌ی این کلوخِ پیرِ خاک‌آلودِ تیپاخورده‌یِ کثیفی و ناظرِ این دوپایان که ببینی چه می‌کنند؟ کی بد است و کی خوب؟ کی مطیع است و کی عاصی؟ کی می‌ستایدت؟ کی فراموشت می‌کند؟‌ این چه سرگرمیِ اندک و بی‌مزه‌ای است! من که بنده‌یِ حقیرِ خاکزادِ توام سر به چنین کاری فرود نمی‌آورم، جز لحظه‌هایِ اندک و آن هم لحظه‌های پست و پستانه‌ام هرگز این وسوسه را ندارم که این خلق و خلایق از من چه می‌گویند؟ نفرین یا آفرین؟ ستایش یا سرزنش؟ من کار و حالِ این همزادانِ خویش را به هیچ نمی‌گیرم و خود را بدان‌ها مشغول نمی‌دارم و تو ای که همه هستی از توست! چگونه همواره در اندیشه‌یِ روز و روزگارِ این عروسک‌هایِ گوشتی‌ای هستی که خود ساخته‌ای؟ باور نمی‌کنم، باور نمی‌کنم که تو به حرف‌هایِ این آدم‌ها گوش می‌دهی؟ من حوصله‌ی شنیدنش را ندارم، حتی خواندن و شنیدنِ حرف‌هایِ بندگانِ خاص و برگزیده‌ات را!

پس چه می‌کنی؟ کارت چیست؟ می‌دانم تنهائی، می‌دانم منتظر نیستی، می‌دانم کسی را دوست نداری، می‌دانم دلت با صدایِ هیچ پایی نمی‌طپد؛ می‌دانم که نمی‌نویسی، نمی‌خوانی، حرف نمی‌زنی، قرار نداری، هراس نداری، امید نداری، آرزو نداری، عشق نداری، می‌دانم که گذشته نداری، حال نداری، آینده نداری، می‌دانم که نه تو را سفری در پیش است و نه هم‌سفری و نه مقصدی و نه جایی و نه بهشتی و نه آزادی‌ای و نه خواستنی و نه نیازی، هیچ، مطلقی و ساکنی و مستغنی‌ای و بی‌تپشی و بی‌انتظاری و بی‌دلی و... پس چه می‌کنی؟ چگونه این شب‌های دراز و این روزهایِ بی‌امید و این فصل‌ها و سال‌ها را در آن بالاهایِ بی در و پیکر، در آن صحرایِ خلوت و بی‌کَس می‌گذرانی؟

شریعتی، م.آ ۳۵، آثار گونه‌گون، ص۴۷۶_۴۵۷

رضاشاه و بریتانیا : از آغاز تا انجام

مجید تفرشی

مجری : احسان جهانگیری
تاریخ اجرا : یکشنبه ۲۲ اسفند ۱۴۰۰

کلاب رفلکسیون

ایرانشهری و ناسیونالیسم

ناصر فکوهی

منتقد نظریه ایرانشهری
مجری : احسان جهانگیری
تاریخ اجرا: ۲۷ بهمن ۱۴۰۰

کلاب رفلکسیون

**دموکراسي بخش اول

_دموکراسی چیست ؟

_دموکراسي چگونه بوجود می آید ؟

_موانع دموکراسی در ایران ؟** صدای تقی رحمانی