بلادی من دوست پسرمه.

امروز یه کوکا کولام که درش باز مونده.

بزرگسالی اونجاست که چهارروزه میخوام گریه کنم اما وقت نمیکنم

صبح بادکنکش ترکید، عصر دوباره براش خریدم، باز ترکید. ‏مثل ابر بهار اشک ریخت، گفتم چرا گریه می‌کنی فدا سرت دوباره می‌خرم. ‏گفت آخه حس می‌کنم بادکنکا من رو دوست ندارن

صبح بادکنکش ترکید، عصر دوباره براش خریدم، باز ترکید.
‏مثل ابر بهار اشک ریخت، گفتم چرا گریه می‌کنی فدا سرت دوباره می‌خرم.
‏گفت آخه حس می‌کنم بادکنکا من رو دوست ندارن

واقعا من قراره با همین مغزی که دارم تا ابد زندگی کنم؟ خیلی فکر میکنه. خیلی آزاردهنده‌ست.