🎥قال القائد اسماعیل

▪️ ساخت و اجرا: گروه هنر اسلامی «وعد»
▪️ کشور: فلسطین
▪️ آلبوم: اطیاف الاستشهاد ۳
▪️ نسخه صوتی و اصلی آلبوم
▪️ سال اجرا: ۲۰۰۸
▪️ نسخه تصویری
▪️ ماجرای آهنگ

@FihMaFih

✔️ امروز اولین سالگرد قیام دشوار فلسطینیان برای آزادی خویش و برای تغییر جهان است. سالگرد آغاز نظم جدید جهان و زمان. سالی که گذشت از دشوارترین سال‌های تاریخ بشریت برای انسان و انسانیت بود. بزرگ‌ترین کودک‌کشی تاریخ توسط اسرائیل و بزرگ‌ترین بی‌واکنشی تاریخ توسط حکومت‌های جهان و بعضی مردم مدعی انسان و انسانیت رقم خورد. چه داغ‌ها که از چه نازنینان بر دل ننشاندیم و بزرگ‌ترینش داغ خورشید جنوب لبنان بود. او که یک‌تنه آبروی شرافت و شجاعت و انسانیت در جهان بود و نشان بی‌شرفی و بزدلی و حیوانیت اکثریت حکام عالم. مردی که نه در این جنگ منفعتی داشت نه حمایت خاصی و نه حتی با او هماهنگ شده بود اما او به حرمت انسان، کودک و آزادی حامی این حرکت شد

هفتم اکتبـر نه فقط آغاز قیام آخرین وجدان‌ها، بلکه آغاز فروریختن همه آرایش‌ها و نقاب‌ها از چهرهٔ منحوس سیاست و اندیشهٔ غربی بود. درنده‌خویی این هیولاهای اتوکشیده با حمایت از قتل‌عام نزدیک به پنجاه هزار انسان به لطف این روز تاریخی آشکار شد. پس برای این روز -با همه تلخی‌ها که کشیدیم- باید از فلسطـین، حرکت حماس و رهبر سیاسی‌اش شهید اسماعیل -هنـیه تشکر کنیم که توقفی بر حرکت بی‌نهایت نفاق و ظلم در تاریخ آخرالزمان ایجاد کردند

🎵 این سرود از کارهای محبوب «گروه هنر اسلامی "وعد"» است. این گروه حدودا ۳۲ سال پیش یعنی در سال ۱۹۹۲ در لبنان تشکیل شد. اعضا نیمی لبنانی و نیمی فلسطینی‌اند. سال ۲۰۰۸ این قطعه در آلبوم «اطیاف الاستشهاد ۳» منتشر شد. آهنگ متاثر از یکی از سخنرانی‌های هنیه است و در نسخه اصلی صدای فریاد خود این شهید عزیز نیز وجود دارد. اما دوازده سال بعد از انتشار آهنگ، شهید اسماعیل هنیه در سال ۲۰۲۰ به دیدن اعضای این گروه می‌رود و هنگام استقبال گروه از او آنان بخشی از این آهنگ را بدون ساز و به صورت سرود برای او و در کنار او اجرا می‌کنند. من این اجرای بی‌ساز را بسیار دوست می‌دارم و به مراتب بیشتر از اصل آهنگ، شاید چون کلا چندان از تنظیم‌های متداول این گروه‌های اینچنینی عربی اسلامی لذت نمی‌برم و در این اجرا حس و حماسهٔ نغمه به مراتب واضح‌تر است. خلاصه به نظرم رسید این روز و شهید مظلوم اسماعیل هنیه که در آغوش ایران خودمان به خون غلطید را با انتشار این سرود گرامی بدارم

چند نکته:
۱. متن آهنگ را ترجمه کردم و به صورت زیرنویس در ویدئو قراردادم
۲. نیمه دوم شعر به مساحت حقیقی فلسطین اشاره دارد که ۲۷۰۲۴ کیلومتر مربع است
۳. انشاالله نسخه اصلی آهنگ را در مطلب بعد ببینید.

#موسیقی
@FihMaFih

🔻«و إنه لجهاد، نصرٌ او استشهاد»

راه جهاد است و در نهایت
یا پیروزی‌ست، یا شهادت

یا فریاد است، یا رهایی
یا به قیام است، یا قیامت

گر ببری جان، زهی سلامت
گر بدهی جان، زهی سعادت

پایان هرگز ندارد این ره
ره نبرد جز به بی‌نهایت

بن‌بستی نیست در طریقش
یا به شکیب است، یا شهامت

سر نکند خم به بازگشتی
این رهِ با عزت و صلابت

///
با توام ای رهبر شرافت!
فاتحِ بوم و بر شجاعت!

ای خورشیدِ جنوب لبنان!
ای سردارِ بلندقامت!

ای پرچمِ سبزِ پایداری!
تندیسِ سرخِ اسقامت!

ای پیغام‌آور‌ رهایی!
در عصرِ حسرت و اسارت

ای آزادی‌بخش خلایق!
از چنبرِ غفلت و قساوت

بعد از تو جهان چه ارزد آیا؟
ای بعد تو ماندنم خیانت

ای بعد تو ماندنم: تباهی
ای بعد تو ماندنم: سفاهت

ای بعد تو مرگ، رستگاری
ای بعد تو زندگی، ریاضت

بعد از تو جهان به هیچ ارزد
وایا به جهان بی‌شرافت

وایا به جهان بی‌مروت
نفرین بر ترس، بر جهالت

///
آه ای نیِ آسمان‌حکایت!
ای دل! مکن از زمین شکایت

رو، سینهٔ عاشقی سپر کن
با حملهٔ لشکر ملامت

تو آینه‌ای، خدانمایی
از نور خدات کن روایت

از داغِ آفتابِ لبنان
روشن کن مشعل هدایت

با سوهانِ غم شهیدان
برّان کن شمشیر عدالت

باران شو بر دل شکسته
طوفان شو بر تن رذالت

همره آزادگان عالم
-گرچه به دل: غم، به تن: جراحت-

جانب کودک‌کشان روان شو
وقت قیام آمد و غرامت

بشنو که، از مأذن ولایت
بانگِ رحیل آید و رشادت

این رهِ عشق است و در نهایت
یا پیروزی‌ست، یا شهادت

#حسن_صنوبری

🖋 سطرهای نخست این #قصیده در همان جمعه‌شبی که خبر دلهره‌آور موشک‌باران مقر سید مقـا ومت منتشر شد و هنوز قطعیتی وجود نداشت سروده شد و بعد به احترام این شهید و به احترام همه مجا.هــدانِ پیروی این فکر در ایران و لبنان و فلسطین و... و در پی تهدیدهای مکرر بزدلان کودک‌کش کامل

آن شب تیره و تلخ برادرم جناب آقای علی حیاتی پیام دادند که اگر می‌توانم آن عبارت زیبا و ارزشمند سخنگوی مجاهدان حرکت حماس فلسطین جناب «ابوعبیده» را که بعد از هر پیام می‌گوید در حد توان ترجمهٔ منظوم کنم. یعنی همان:
«و انه لجهاد نصر او استشهاد»
که شد همین بیت اول «راه جهـاد است و...»
که البته هم‌آهنگ است با سخنی از خود سید:
«نحن لا نهزم، عندما ننتصر ننتصر و عندما نستشهد ننتصر»
که باز هردو منبعث از منطق ابدی قرآن کریم است:
«قل هل تربصون بنا الا احدی الحسنیین»؟

#سید_حسن_نصرالله
#شعر

@FihMaFih

پ.ن: مرحوم آقاسی در عمر کوتاهش تا سال‌های متمادی در صداوسیما ممنوع‌التصویر بود. تا جایی که یادم است هیچگاه برای شعرخوانی در دیدار شاعران با رهبری هم دعوت نشده، دستکم از وقتی این دیدار رسانه‌ای شد. دیدار با رئیس جمهور و قدر دیدن از وزیر و و‌کیل و ... هم که بماند. و این دلایل مختلفی داشته، از مخالفت رئیس وقت حوزه هنری (زم) گرفته تا ظاهربینی و قبیله‌گرایی و تحجر بعضی مسئولان و متنفذان وقت. بالاخره از یک زمانی در صداوسیما دعوت شد. ولی بین همهٔ دعوت‌ها این ویدئو باز استثناست. دعوت او برای یک ضبط استدیویی (احتمالا اوایل دهه هشتاد و در اواخر عمرش) که او با خیال راحت چند شعر عاشورایی‌اش را هرجور دوست دارد و مدل خودش است بخواند. مخصوصاً که بعد با این تصویربرداری و تدوین خاص و نو (در آن زمان) و ترکیب با این موسیقی خاص غربی (از پیتر گابریل) کار منتشر شود. نمی‌دانم چه کسانی پشت این دعوت و این برنامه بودند، اگر می‌دانید بگویید، هرکه بودند انشاالله بهره‌مند از رحمت بی‌کران خداوند مهربان باشند، که یک ضبط باکیفیت و آبرومند از این شاعر بزرگ برای مردم ایران به یادگار گذاشتند.

البته که آنچه آقاسی را آقاسی کرده ضبط و تدوین و موسیقی و رسانه نبود -که امروز این‌ها به طرز بی‌نهایتی در اختیار بعضی شاعران ذی‌نفوذ هست و باز اتفاقی نمی‌افتد- حتی نوع فرم ابداعی‌اش که بارها توسط مقلدانش تقلید شد و باز به جایی نرسید هم راز اصلی نبود، آنچه آقاسی را آقاسی کرد همان صداقت و اخلاص و حال واقعی شاعرانه و عاشقانه و عشق شدید ابدی‌اش به اهل بیت علیهم‌السلام و مکتبشان بود که در دلسوزی برای محرومان جامعه و در هواداری بی‌مزد و‌ منت مکتب خمینی و خامنه‌ای خود را نشان می‌داد.

پ‌ن۲: همانطور که گفتم این ویدئو را از گنجهٔ شخصی بیرون آوردم. چندپاره بود و خودم به‌زور سرهمش کردم. امیدوارم نسخهٔ با کیفیت و کاملش نیز روزی منتشر شود.

@FihMaFih

?قصهٔ‌ دربندشدنِ جنگجوی سپاهِ ماه
(صفحه ۲/۲)

ابوعباس با وضعیت جسمی و پزشکی بسیاری بغرنجی که دارد دقیقا در اوج بدترین روزهای شکنجه نامه‌ای از زندان می‌نویسد به پدرش. این نامه با تأخیر چندماهه به دست پدر می‌رسد. در نامه از پدر حلالیت طلبیده و تشکر کرده و چند نکته گفته است که نقل به مضمون ولی دقیق -و از دو منبع- برایتان می‌گویم. او به پدرش می‌نویسد:

« تو خیلی برای من سرمایه‌گذاری کردی از بچگی، چقدر برای کلاس شنایم وقت گذاشتی، چقدر مرا کشتی بردی، چقدر پیگیر کلاس جودوی حرفه‌ایم بودی، چقدر برای درس و دانشم هزینه کردی و... اما امروز از زندان بغداد به تو خبر می‌دهم من پسر خوبی برای این سرمایه‌گذاری‌ها نبودم، چون هیچکدام از این سرمایه‌ها به کار من نیامد و به درد تو هم نخورد. اما به تو مژده می‌دهم که یک سرمایه‌گذاری‌ات برایم ماند، آن‌هم آن محرّم‌های داغِ به تابستان افتاده بود که مرا در کودکی با خود به هیئت محبان‌العباس و پای نوحۀ حاج‌آقاماشاالله عابدی می‌بردی، همان زمان که مرا وقت سینه‌زنی روی دوشت می‌گذاشتی تا مراسم را ببینم و در آن حضور داشته باشم و حتی وقت «شور» و «هرولۀ» هیئت محبان العباس به میانشان می‌رفتی با من تا آن شور و از خودبی‌خودشدن را تجربه کنم و سرانجام خودم هم که بزرگتر شدم تنها میان آن سینه‌زنی‌ها بیایم و برای عزیز فاطمه اشک بریزم و بر سر و سینه بزنم. تنها چیزی که این روزهای سخت مرا زیر این شکنجه‌ها ثابت نگه داشت همین عشق به حضرت عباس و اهل بیت و یاد آن شور و هروله بود. وقتی در تاریکی اتاق شکنجه مرا سه‌روز از سقف آویزان کرده بودند و نوبتی بر سر و صورتم می‌زدند، یک مرتبه به یاد هروله‌کردن‌های خودم در هیئت محبان العباس افتادم و از آن لحظه دردها و زجرهایم کم شد و تحملم بالا رفت. آن‌ها به نیت خورد کردن جسم و روحم مرا می‌زدند و غافل بودند که من با یاد حال خوش هروله در سوگ امام حسین و یتیمانش جانی دوباره گرفته‌ام... .»

امیدوارم روایت آیت‌الله جاودان هم از این ماجرا منتشر شود.
آقای جاودان آنشب با حال منقلب و لطیفش از همۀ حاضران مجلس درخواست کرد برای ایران هم که شده، همه برای آزادی و نجات این جوان رشید دعا کنند، چون آزادشدنش به معجزه می‌ماند. و درخواست کردند این خبر به دیگران هم برسد که مخصوصا شب و روز تاسوعا برای این عاشق و دانش‌آموز مکتب وفا و شهامت حضرت عباس به طور ویژه دعا کنند.

اما جدا از واقعیات این قصه که برای ما حامل غصه و همدلی و آگاهی‌ست، حکمت‌هایی نیز در این قصه وجود دارد: که کدام تفکر و کدام تربیت و منش در این پنجاه سال همواره از ایران و مرز و عزتش دفاع کرده؛
و اصلا کدام تفکر و تربیت و اعتقاد می‌تواند اینچنین برای ایران در برابر دشمن بی‌رحم و جلاد تاب بیاورد!

برای ایران و انسان هم که شده، قدر این مکتب و این شخصیت عظیم سراسر تاریخ انسانیت حضرت ابوالفضائل عباس بن علی علی السلام را بدانیم و برای گشایش همۀ بندها و گره‌ها از جمله آزادی ابوعباسِ دلیر به بال‌های بلند حضرتش بیاویزیم.

@FihMaFih

?قصهٔ‌ دربندشدنِ جنگجوی سپاهِ ماه
(صفحه ۱/۲)

{احتمالا موقت}

▪️مقدمه:
سحر روز نهم است
روز ماه آسمان و زمین، روز سقای کودکان و ساقی سالکان «عباس» فرزند علی (علیهما السلام) که زخم از ستاره بر تنش افزون بود، اما به عهد خود وفا کرد، که دست از جان شست و پای عشق ماند.

یک خبر یا یک قصۀ مهم و کمترشنیده‌شده می‌خواهم برایتان بگویم از ایران و رنج‌هایش، و از آنچه عباس علیه السلام برای ایران و ایرانیان کرده و می‌کند. به امید دعای شما برای یک جنگجوی غریب و عزیز و گمنام و عباس‌فام

دوستانم می‌دانند سوزن پرگار محرم من از بچگی در هیئت محبان العباس است و پای روضۀ استاد حاج ماشاالله عابدی مرثیه‌خوانِ کهنسالِ با ادب و پرهیزگار و صاحب‌نفس
تا مرحوم «حاج‌آقامرتضی» زنده بود تبرکا چندشب می‌رفتم آنجا و بعد از ایشان هم اصل «تبرکا» را گذاشتم برای هیئت «آیت‌الله جاودان»، که گفتند: «چون که گل رفت و گلستان شد خراب | بوی گل را از که جوییم؟ از گلاب» {اختلاف سطح و سلیقه و منظر و مقام وجود دارد ولی ریشه و بیشۀ این سپیدارها یکی‌ست. آیت‌الله جاودان نوۀ عارف بزرگ تهرانِ قدیم «آقاشیخ‌مرتضی زاهد»ی‌ست که پدر حاج‌آقامرتضی (مرحوم آیت‌الله آقاعبدلعلی تهرانی) بسیار از او متاثر بود و خود حاج‌آقامرتضی نمایندۀ کامل و بروز تام تفکر و عرفان او شد}

▪️اصل قصه:
یکی از همین شب‌های «تبرکا» به دلیلی با اجبار برایم همراه شد و با اندکی ناخرسندی رفتیم مجلس آقای جاودان، درحالیکه به شدت دلم می‌خواست محبان باشم. شب عجیبی شد. چون همین قصه را آقای جاودان بدون هیچ مقدمه‌ای در شروع صحبتش گفت. کاش صوتش را ضبط کرده بودم، چون این بخش را صفحاتشان حذف کردند از سخنرانی‌ها، احتمالا به دلایل امنیتی

آقای جاودان آن روز با یک پدر دیدار کرده بود. پدر یک جنگجوی جوان و دلیر، از سربازان و شاگردان سر –دار ش.هید، که هم‌اکنون در زندان‌های عراق زیر شکنجۀ مستقیم دولت ایالات متحده است. ایشان داغ بود از آن دیدار و بسیار متاثر. چون این جوان قصۀ عجیبی داشت.

این جوان خاص از بچگی عاشق حضرت عباس است. نام عملیاتی‌اش «ابوعباس» است. نام پسرش را عباس گذاشته و نام دخترش را ام‌البنین. پانصدروز پیش آمریکایی‌ها او را می‌ربایند تا زیر شکنجه اعترافی دروغین از او بگیرند که در «تر ور» یک آمریکایی (که گویا آمریکایی نیست و اسرائیلی‌ست!) نقش داشته و از دولت ما هم دستور گرفته تا به این بهانه هیاهو و محکومیتی جدید و عظیم علیه کل ایران در محاکم قضایی بین‌المللی و امپراطوری‌های رسانه‌ای فراهم کنند.

محمدرضا نوری یا همان ابوعباس پانصد روز است به خاطر ایران و آبرو و امنیتش در عراق شکنجه می‌شود، در حالیکه می‌تواند صرفا با قبول ادعای آمریکا علیه ایران خود را از شکنجه و حبس و محکومیت رها کند.

تفاهم‌نامه‌ای قضایی بین دولت‌های ایران و عراق وجود دارد که متهمان هرکشور را مبادله کنند و به کشور مبدأ برگردانند. ش.هید امیرعبداللهیان تا بود از طریق همین تفاهم‌نامه و موارد دیگر به شدت پیگیر آزادی این ایرانیِ دربند بود؛ حتی فهرست زندانیان طرفین هم نهایی شده بود، اما در لحظه آخر آمریکا گفت همه می‌توانند آزاد شوند جز این یکی

ادامه ??
@FihMaFih

? اصل تأسیس

کودک‌کشی از هر دولت و کشوری سر بزند محکوم است. من اخبار مستندی دربارهٔ خبر بمباران بیمارستان کودکان ندارم، اوکراین می‌گوید روسیه زده و روسیه می‌گوید پدافند خود اوکراین زده. هرکدام زده نفرین خداوند بر او و امیدوارم زودتر آشکار شود.

اما چون محرم است و ماه مبارزه با باطل و ستم، خوب است یادآوری کنیم که ما شیعیان یک اصل را از زیارت عاشورا یاد گرفتیم که اصل تأسیس است. که بنیانگذار ستم ستمکارترین است. در بخشی از زیارت عاشورا درباب ستم‌هایی که به اهل بیت علیهم السلام وارد شده می‌خوانیم: «لعن الله أمّةً أسّست أساس الظلم والجور...» نفرین خداوند بر مردمانی که بنیان ستم و جنایت بر خاندان حقیقت را بنا نهادند...

یادمان باشد اسرائیل جزو موسسان است. بنیان و اساس کودک‌کشی را اسرائیل در عالم مدرن بنا کرد و استوار ساخت. او قبح این جنایت عظیم را در عالم رسانه ریخت.

پس با شنیدن هر خبر جنایت کودک‌کشی خرد و کلان خشممان بیش از همه باید شامل حال اسرائیل شود‌ که در مقام «أسّست أساس الظلم والجور» است. با هر جنایت کودک‌کشی در عالم تا پایان تاریخ، ضمن نفرین بر جنایتکاران جدید و قبلش باید بگوییم: مرگ بر اسراائیل!

@FihMaFih

?خطاب به آزادگان ایران
‌‌ (پیوستی برای مطلب قمار جلیلی)

چون محرم و ماه حق و باطل آغاز شده، خوب است این را هم بگویم: غافل از این نباشیم که به وجود آمدن وضع فعلی و هر وضع نامطلوبی در آینده جدا از ظاهربینی‌های خودمان و جدا از فعالیت عظیم تندروها، قطعا به سکوت کسانی که متوجه بودند چه اتفاقی دارد می‌افتد اما سکوت کردند یا واضح سخن نگفتند نیز بر می‌گردد.

علت سکوت بسیاری این بود که پیش خود فکر می‌کردند: «در این هیاهوی تبلیغاتی و پرفریب حرف من فایده‌ای ندارد.».
در حالیکه ما مأمور به وظیفه‌ایم و نتیجه با خداست. اصلا معنای درست آن سخن امام خمینی همین است، همینکه وقتی همه شرایط رسیدن به نتیجه را لحاظ کردیم وظیفه را بدون ترس و تنبلی انجام بدهیم‌ (نه آن وظیفه‌گرایی احمقانه و بدون دیدن نتیجه که سال ۱۳۹۲ ستاد جلیلی با تحریف سخن امام علیه ائتلاف صورت‌پردازی و ابداع کرد و پس از انتخابات رهبری با آن مخالف کرد و گفت: دیدن نتیجه بخشی از وظیفه‌گرایی است!). وظیفهٔ ما گفتن حق است، و درست گفتنش، شنیدن یا نشنیدن وظیفهٔ دیگری است. به قول سعدی:

وگر بینم که نابینا و چاه است
اگر خاموش بنشینم گناه است

علت سکوت گروه دیگری هم ترسیدن از حجم مخالفت، فضاسازی رسانه‌ای و حمله متعصبان بود. نگاه کردند به اینکه چه نخبگانی با چه اعتبار بالا و محبوبیتی (مثل استاد عالی و آقای رفیعی و استاد نظافت و...) تا دهان باز کردند آنقدر دشنام خوردند از این جماعت و لشکر سایبری مصاف و ربات و غیر رباتشان که حرف در دهانشان یخ کرد. و بعد گفتند اگر ما بگوییم پس لشگر ستاد جلیلی با ما چه می‌کنند! در حالیکه امیرالمومنین فرمود بر قبضهٔ شمشیری از شمشیرهای رسول خدا نوشته است: قل الحق و لو على نفسک (حق را بگو حتی اگر به زبان خودت باشد).

اگر دیروز در یاری حق و حقیقت دست و دلتان لرزید، امروز در توضیح عبرت از نتیجهٔ حاصل شده سکوت نکنید. ولو یک مخاطب دارید. وگرنه در تکرار حوادث تلخ شما هم موثر و شریکید. از کلوزفرندز و جمع‌های چندنفره بیایید بیرون و با مردم حرف بزنید.

آبادانی و سعادت بدون آگاهی محقق نمی‌شود
و آگاه‌سازی، هم گفتار و نوشتار می‌خواهد هم صبر و استمرار

«و تواصوا بالحق
و تواصوا بالصبر».

@FihMaFih

Telegram

در آن نیامده ایّام

فرجام‌نویسی | فصل دوم: ***🔻***«جلیلی و دومین قمار، با سرنوشت ایران» (صفحه ۱/۳) ***▪️***یک «و لقد صدقکم‌ الله‌ وعده‌ اذ تحسونهم‌ باذنه‌ حتی‌ اذا فشلتم‌ و تنازعتم‌ فی‌ الامر و عصیتم‌ من‌ بعد ما ارکم‌ ما تحبون‌ منکم‌ من‌ یرید الدنیا و منکم‌ من‌ یرید الاخره‌ ثم‌…

فرجام‌نویسی | فصل دوم: ?«جلیلی و دومین قمار، با سرنوشت ایران» (صفحه ۲/۳) سال ۱۳۹۲ از عالمان بزرگ انقلابی که تردیدی در انقلابی بودنشان نیست دو نفر وارد صحنۀ انتخابات شدند، یک‌نفر مرحوم آیت‌الله مصباح یزدی بود و دیگری مرحوم آیت‌الله مهدوی کنی تا در برابر…

? فرجام

قُلِ اللَّهُمَّ مالِکَ الْمُلْکِ
تُؤْتِی الْمُلْکَ مَنْ تَشاءُ
وَ تَنْزِعُ الْمُلْکَ مِمَّنْ تَشاءُ

خب ظاهراً آقایان پزشکیان و جلیلی به دور دوم رفتند. نتیجه‌ای که با توجه به رفتارهای انتخاباتی که دیدیم قابل پیش‌بینی بود.

ضمن احترام به همهٔ کسانی که این مدت سیاست‌ورزی اخلاقی و عقلانی داشتند با هر رای و نتیجه‌ای، و ضمن تبریک به همهٔ طرفداران این دو نامزد که چنین کنشی داشتند، بی‌تعارف این نتیجه به‌نظر بنده قطعا نتیجه‌ای تلخ برای ایران، اسلام، اخلاق و انقلاب است.‌ به وضوح: نتیجه‌ای تلخ برای سیاست‌خارجی، اقتصاد، فرهنگ و گسست‌های اجتماعی کشور لااقل برای ۴سال. و امیدوارم این خسارات فقط داخلی باشد و به منطقه کشیده نشود

بار دیگر احساسات بر واقعیات، و شعار و شعارنامه بر کار‌ و کارنامه پیروز شد و سیاست‌ورزی سلبی سیاست‌ورزی ایجابی را کنار زد

و یک نتیجهٔ نمادین: امروز افراط و تفریط بر میانه‌روی پیروز شدند. و: چون افراط و تفریط یک دشمن مشترک دارند، در یک منزل به هم رسیدند.

البته که هر ایراد و انتقادی هست به امثال بنده است که برای میهن‌مان وقت کم گذاشتیم و به اندازه کافی نگفتیم و نشنیدیم و ننوشتیم و نخواندیم

این مدت واقعا زندگی عادی نداشتم برای اینکه به نوبهٔ خودم سعی کنم بخشی از هم‌وطنان عزیزتر از جانم با آگاهی و خردورزی و نه با بی‌اطلاعی و هیجان وارد کنش‌گری انتخاباتی شوند، بدون آنکه عضو هیچ ستاد و دار و دسته‌ای باشم، ولی ظاهراً این تلاش‌ها ناکافی بود در کمیت و ناقص بود در کیفیت.

انشاالله خداوند مهربان هم بر بنده ببخشاید و هم کمک کند در ادامهٔ این آزمون دشوار، هم وظیفه‌مان را به درستی تشخیص بدهیم، هم به این وظیفهٔ آگاهانه مشخص‌شده، به درستی عمل کنیم.

@FihMaFih