آنکس که بتواند خلع بدن کند ، و حواس و وسواس و جنبش های خود را آرام کند ، می تواند به خویشتن خود باز گردد و با خرد خود به جهان مجردات و عقول کلیه صعود کند و زیبایی های آنجا را شهود کند و می تواند نورالانور و زیبایی همه زیبایی ها را که در مافوق عالم عقول و مجردات است ، بشناسد.

فلوطین
أثولوجیا ، صفحه ۱۰۹

@hou786

مقامی است که از هر دو جهت جذبه و سلوک جداست. نه جذبه را به او مساسی (لمسی) ، و نه سلوک را به آن تعلقی. این مقام بس شگرف است. در حضرت مهدی علیه السلام بر وجه اتم ظهور خواهد یافت* از مشایخ طبقات کم کسی از این مقام خبر داده است.

مکتوبات ربانی ، دفتر اول ، دفتر مکتوب ۳۲

• [ظهور یافته است]

@hou786

ختم اولیا بر همه گواه است و وجود اما عالمیان از همه پنهان. او همان مهدی از آل رسول صلی الله علیه و آله است که سرور است و شمشمیر برانی است آنگه که دشمنان را هلاک کند.

شیخ محیی الدین بن عربی
الفتوحات المکیه ، دوره ۴ جلدی ، جلد ۳ ، صفحه ۳۲۸

@hou786

در طریق عبادت نباید بسیار افراط کرد و مراقبت دل و پاس انفاس از اعمال ظاهر مفیدتر است.

رساله قشیریه ، صفحه ۴۵

@hou786

تألیفات ما اعم از این کتاب و سایر کتابهایمان ، از شیوه تألیف متعارف تبعیت نمی کند و خود نیز مانند نوع مؤلفان نیستم. زیرا هر مؤلفی تحت اختیار خودش است و هرچه بخواهد را القا می کند و هرچه بخواهد را بیان می دارد.. ما در تألیفاتمان چنین نیستیم ، ابتدا قلبم بر باب حضرت الهی معتکف و مراقب گشایش آن در است. در این حالت قلبم فقیر و خالی از علم است‌ ، هنگامی که از ورای آن پرده امری بر قلبم ظهور می کند به امتثال آن مبادرت ورزیده مطابق حدی که مقرر شده به تألیف آن می پردازم.

شیخ محیی الدین بن عربی
فتوحات مکیه ، جلد ۱ ، صفحه ۱۵۹

@hou786

در اواسط حال سالک ، پیر عشق و ولی الهی اگر مصلحت داند ، ذکر سالک را بدل به کلمه جلاله که "الله" است می فرماید. در اواخر احوال ذکر سالک را [مشایخ] مبدل به کلمه " هو " می نمایند ، و اغلب آن که این دو ذکر بیخود از قلب سالک بر زند ، آن وقت پیر عشق او را مأمور فرماید و در اوایل احوال شخص سالک می باید آنقدر ذکر مذکور را به لسان بگوید که مؤثر در قلب گردد ، تا ذکر قلبی شود و قلب بدون مشارکت زبان ذاکر گردد در حالت خواب و بیدار شدن از خواب ، و اگر کمال ذکر لسانی به این مرتبه رسید ، می باید مراقب شود قلب را به ذکر خفی قلبی و عزل نماید لسان را از ذکر تا آنکه قلب او مستغرق گردد در ذکر الهی و غایب شود سالک از حواس ظاهره خود ، و خلع نماید بدن را و مشاهده نماید ملکوت باطنیه را به بصیرت قلب خود و آیات قلبیه خود را مشاهده کند.

قوائم الأنوار و طوالع الأسرار ، خاتمة الکتاب ، صفحه ۷۰۳
میرزا ابوالقاسم راز شیرازی ذَهَبی

@hou786

متوسطان از اولیاء در بریدن از خلق و مجاهدات بدنی کوشش فراوان دارند ولی کاملان به هیچ جهتی از جهات تمایل پیدا نمی کنند بلکه حق هر مرتبه را به تمامه بجا می آورند، پس آنان در عالم طبیعت  کاملان ؛ و در مراتب روحی هم کاملانند ، مانند پروردگارشان که خلقت هر چیری را به تمامه عطا فرمود ، لذا نه طبیعت و نه روحانیت بر آنان غلبه نمی کند و غیر ایشان یا روحانیت مغلوب و طبیعت مستهلک داشته و یا طبیعت مغلوب و روحانیت مستهلک دارند.

شیخ صدرالدین قونوی
نفحات الهیه ، صفحه ۹۷

@hou786

آغاز خلق هَباء بود و نخستین موجود در آن ، حقیقت محمدیه رحمانیه بود که موصوف به استوای بر عرش رحمانی می باشد.. و نزدیکترین چیز بدان از جهت قبول در آن هَباء ، جز حقیقت محمدی که به نام عقل اول نامیده شده نمی باشد.. و در هَباء عین او و عین عالم -از تجلیش- پدیدار گشت ، و نزدیکترین فرد به او علی بن ابی طالب -امام العالم و سر الانبیا اجمعین- بود.

شیخ محیی الدین بن عربی
فتوحات مکیه ، باب ششم ، در معرفت آغاز روحانی

@hou786

ترجیح و برتری دادن مشایخ - بعضی بر بعض دیگر - بر تلمیذان و مریدان حرام است.

شیخ محیی الدین ابن عربی
مواقع النجوم ، صفحه ۱۹۴

@hou786

داخل شدن اهل معرفت در این عالم [ملکوت] به ارواح و نفوس ایشان است نه به اجسام یعنی به خلع بدن داخل می شوند در این عالم و می گویند در این عالم مداین و شهر های بسیار است که احصاء نمی شوند، بعضی از آن ها مسمی است به مداین نور که داخل نمی شود در آن ها مگر هر مصطفی و برگزیده از انبیاء و اوصیاء و اولیای ایشان.

میرزا ابوالقاسم راز شیرازی ذهبی
طباشیر الحکمه ، صفحه ۲۱۳

@hou786