چون با خویش فراموش شده ملاقات کنی ، به تو خواهد گفت رنج تنها تصویر سایه ها در ذهن است ، در حالی که هیچگاه از نور جدا نبوده ای

@be_god

و ما را که خداوندگار عشقیم
مباد آن دم که برای هم رنج بیافرینیم

@be_god

این قدر عمر که تو را هست، در تفحُّصِ حالِ خود خرج کن! در تفحّصِ عالَم چه خرج می‌کنی؟ 
شناختِ خدا عمیق است؟ عمیق تویی. اگر عمقی هست، آن تویی....

شمس تبریزی

@be_god

فنا و محدودیت  توهمی است که بعد از بیداری از بین میرود

@be_god ?

@be_god ?

از حادثهٔ جهان زاینده مترس
وز هرچه رسد چو نیست پاینده مترس

این یکدم عمر را غنیمت میدان
از رفته میندیش وز آینده مترس

@be_god

دَرد عبور می کند و رَدّ آن درد،
معنای مارا تغییر می دهد

@be_god

به سهم خود شمعی روشن کن،
چراغی، فانوسی یا حتی کبریتی!
و هر شمع که خاموش شد،
شمع دیگری...
 به نفرت و‌ نفرین، به سوگ و ستیزه،
به دشنام و انتقام روزگار گذراندن،
سزاوار ما نیست.
 باید که شعر بنوشیم،
موسیقی بپوشیم،
نور بپاشیم و کلمه بیافرینیم...
 باید که زندگی باشیم!
ما الهگان عشقیم...‎

@be_god

مقصود آن است که بدانی
که جز این بشریت،حقیقتی دیگر
و جز این صورت، معنیِ دیگر
و جز این قالب، جانی و مغزی دیگر
و جز این جهان، جهانی دیگر

ما را به‌جز این جهان جهانی دگر است
زیرا که جز این زبان زبانی دگر است

@be_god