زندگی آب روانی بود بر این مرحم جان
زندگی خاک بندانی بود بر این رسم جهان
چونکه که با قدرت یکتا شد مرحم دل
زندگی بار سعادت کرد بر من خاکی اندام....

@text_hoo?⃝⃤

چون چشم ترم دیدی، لب بر لب خشکم نِه
آن شربت هجران را تلخی به شکر بشکن...

آرامم، مثل آتش زیر خاکستر
آن که با نسیمی دنیایی را به ویرانی می کشد
همان که از دل ویرانه هایش بال و پر باز کرده و میپرد
آزاد و رها ...?

زندگی باید کرد
گاه با یک گل سرخ
گاه با یک دل تنگ
گاه با سوسوی
"امیدی‌ کم رنگ"
زندگی باید کرد
گاه باید خندید
بر غمی بی پایان
لحظه هایت بی غم
روزگارت آرام ...