الان یه چیزی خوندم که میگفت: وقتی هری سی و دو سالش بشه، لیام تا ابد کوچکترین عضو واندایرکشن باقی میمونه.

فکر اینکه لیام در حالی رفت که احتمالاً فکر میکرد تمام دنیا ازش متنفرن داره روانم رو میگاد.

نباید برم تیک تاک واقعاً.

من خیلی بهت مدیونم پینو.
برای تمام وقت‌هایی که میخواستم نباشم، برای تمام لبخندهایی که زدم، برای تمام چیزی که الان هستم، من بهت مدیونم.
متاسفم که زندگی باهات مهربون نبود و متاسفم که پایانش این شکلی رقم خورد.
متاسفم که قدر قلب مهربونت هیچوقت اونطور که باید دونسته نشد.
قبلاً هم گفتم، یک قسمت از قلبم هست که همیشه خونه‌ی توعه. تا ابد فقط خونه‌ی توعه. حتی اگه اون خونه حالا خالی باشه.
خداحافظ پسرک دوست‌داشتنی من.
ممنونم که زمانی نجات دهنده‌ی من بودی.

میتونم فعلاً خودم رو enxp در نظر بگیرم

فکر میکنم دارم از جهاتی شبیه enfp ها میشم.

نه واقعاً ولی پس چرا آره؟

امشب غمگینم.