کاش چهارتا کلمه دیگه هم بهش میگفتم...🤦‍♀🤦‍♀🤦‍♀

گفت: میشه اینوسم رو استمپ کنین؟
من:🫥🫥🫥
من: منظورتون اینه فاکتور مهر شده میخواین؟؟

یه بچه تهرونی اومد مغازه...
اولش هر چی می‌پرسید کلمه رو سرچ می‌کردم توی اینترنت معنیش رو پیدا کنم... اینقدر هم خجالت کشیده بودم که نمی‌فهمیدم.... چی میگه...
فکر کرده بود جای اصفهان اومده آمریکا....
بعدم هی شروع کرد بگه اصفهانی‌ها فلان و...
منم اولش با لبخند سعی در رعایت اصل مشتری مداری داشتم که...
دیگه نتونستم... قلنج گردنم رو شکوندم... گفتم:
تِرونم خیلی همْچی مالی نیس واسه زندگی تا ناقولوسیش پُری آدِمِس...
خيلی اَلِکی آدِما میدوووندنا...
دَس و دِلِمون نمیره خیلی را نمی‌بریم اِز تِرون خِرید کونیم... ماشالاشون باشِد ر‌ِندیشون زیادِس...
حالا منم نیمیگم ولی شومام هرچی اِز چَکی لُپِتون در اومد به ما گفتینداوا
ولی خیلی هم سینه‌تونا جلو نَدِین بگین بچه تِرونین کوزه‌م تا چِل رو (روز) آب میچاوونِد😎😎😎

بنده خدا فیوز سوزوند تشکر کرد پنج دقیقه آخر رو به زبان پارسی صحبت کرد😂😂😂

من همین الان یه لیست کیدراما دارم که میخوام معرفی کنم هی به خودم میگم تند تند پشت سر هم نذار😂😂😂....

وای چه بارونی میاد....

« رها کردن، آسون نیست. دردناکه. اما یکی از شادترین لحظات زندگی هرکس، زمانیه که شجاعت رها کردن چیزی رو پیدا میکنه؛ که نمیتونه تغییرش بده»

این استوری عکس با سرم هستا... یه مدت خیلی باب شده بود....
یه رفیق داشتم هفته‌ای شش‌تا استوری سرمی میذاشت... عکس بعدی هم از دایرکتش و ابراز نگرانی‌های بقیه.....
من اینطوری بودم موقع مریضی‌هام که بعد در آوردن سرم تازه حالم یکم بهتر می‌شد و می‌تونستم چشمام رو باز کنم...
خلاصه یه روز به شدت حالم بد شد و رفتم دکتر و بیمارستان و رگم پیدا نمی‌شد و ... نیم ساعت فقط طول کشید یه رگ پیدا کنن ازم اینقدر فشارم پایین بود. بعد من درد می‌کشیدما... یه نیم ساعت گذشت یکم شدت دردم کمتر شد یاد این استوری سرمی ها افتادم...
به مامانم گفتم گوشیم رو بده... مامانمم بنده خدا از شدت حالم بدم رو به سکته بود دور از جونش گفت گوشی میخوای چیکار ...
خلاصه گوشی رو داد و من عکس از سرم گرفتم و....فردا پس فرداش که مرخص شدم گفتم بلوز بالاخره نوبت استوری سرمی تو هم رسید??
مثل بقیه یه چیزی نوشتم و استوری کردم...
من و دوستم به یه اندازه فالوور داشتیم و اکثرا هم مشترک بودن جفتی می‌شناختیمشون...
توی 24 ساعتی که گذشت... استوری من حتی یه دونه ریپلای هم نداشت.
حتی خود این دوستمم که من همیشه ریپلای می‌کردم واسه‌ش که چی شده و فلان هیچی نگفت....
هیچی دیگه یکم حالم گرفته شد...
آخر هفته یه شخصی که ایسنتا نداشت و زنگم زد گفت فلانی گفته بود یه عکس اینطوری استوری کردی ازش پرسیدم چی شده گفت نمی‌دونم گفتم بذار خودم زنگ بزنم سراغت رو بگیرم.
واقعا لال شدم نمی‌دونستم چی بگم؟ بگم چی شده... نگم؟ من فقط الگوی ایسنتاش رو از رو دست دوستم یاد گرفته بودم و فکر نمی‌کردم واقعی ریپلای بگیرم??...
از اون استوری به بعد آدم‌هایی که می‌تونستم بهشون بگم حالم بده خیلی کم شدن...
یعنی فلانی فقط میدونست مریض شدم و الان بهترم... همین...

اونایی که میدونستن چطور گذشت دکتر چی گفت پیش فلان دکتر رفتی یا نه خواستی بری بگو منم بیام و... واسه‌م مهم شدن.
از اون درد جسمیم وقتی جزئیات رو می‌گفتم کمتر می‌شد حتی....
راستش نمی‌دونم اون زمان که عکس با سرم استوری کردم دنبال توجه بودم یا فقط میخواستم منم اون کار رو انجام داده باشم...
هر چی که بود واسه‌م شد یه ستاره که به آدم‌های اطرافم میدادم....
من میتونم راجع به مریضیم باهاش حرف بزنم؟ اگه جواب بله بود می‌فهمیدم قلبم این آدم رو کمی امن و قابل اعتماد می‌دونه.

خوابم میاد ولی باید برم سرکار

خواهر کوچکم استایلم رو درست کرد حتی واسه‌م خط چشم کشید...
یه طوری بهم رسید انگار دیت داشتم??
همه چیز دست به دست هم داد تا امشب خیلی خوش بگذره.

فرض کنید من قلبم رو میدم بهتون...
قلبم سیاه شده... چروکیده و خشکیده‌ست...
بهتون میگم با یه جمله سر حالش کن. یه کاری کن دوباره نارنجی بشه.
چه جمله‌ای بهم میگین؟

(جواب‌هاتون اشاره به علاقه‌ی شدیدم به اکسو و چن نداشته باشه. )