محمد مختاری ✍️🏻📜
شعرِ :《تا شامِ آخر》

نزدیک شو...
اگرچه نگاهت ممنوع است...🕊⛓️
#غروب_جمعه - ۷دی۰۳-

نزدیک شو اگر چه نگاهت ممنوع است

زنجیره‌ی اشاره چنان از هم پاشیده است
که حلقه‌های نگاه
در هم قرار نمی‌گیرند.
دنیا نشانه‌های ما را
در حول و حوش غفلت خویش دیده است و چشم پوشیده است.

نزدیک شو اگر چه حضورت ممنوع است.

وقت صدای ترس
خاموش شد گلوی هوا
و ارتعاشی دوید در زبان
که حنجره به صفت‌هایش بدگمان شد.
تا اینکه یک شب از خم طاقی صدایت
لرزید و ریخت در ته ظلمت
و گنبد سکوت در معرق درد برآمد.

یک یک درآمدیم در هندسه انتظار
و هر کدام روی نیمکتی یا زیر طاقی
و گوشه میدانی خلوت کردیم:
سیمای تابخورده که خاک را چون شیارهایش
آراسته است.
و خیره مانده است در نفرتی قدیمی
که عشق را همواره آواره خواسته است
تنها تو بودی انگار که حتی روی نیمکتی نمی‌بایست بنشینی
و درطراوت خاموشی و فراموشی بنگری .

نزدیک شو اگر چه قرارت ممنوع است

هیچ انتظاری نیست که رنگ دگر بپاشد
بر صفحه ی صبور
وقتی که ماهواره‌های طاق و نیمکت در خلٲ بگردد
و چهره‌ها تنها سیاه و سفید منعکس شود
و نیمی از تصویرها نیز هنوز
در نسخه‌های منفی باقی مانده باشد.

نوری معلق است در اشاره‌های ظلمانی
ورنه چگونه امشب؛ نیز در این ساعت بلند
باید به روی این نیمکت بنشینم همچنان کنار این میدان
چشم انتظار شکی فسفرین
و برگ ترس خورده‌ی شمشاد تنها در چشمم برق بزند؟

نزدیک شو اگر چه تصویرت ممنوع است.

ساعت دوباره گردش بیتابش را آغاز کرده است
و نیمی از رخسار زمان
از لای چادر سیاهش پیداست.
از ضربه‌ای که هر ساعت نواخته می‌شود ترک بر می‌دارد خواب آب
و چهره‌ای پریشان؛ موج در موج
می‌گردد و هوای خود را می‌جوید
در بازتاب گنگ ِسکه‌ای که در آب انداخته است.

پا می‌کشند سایه‌های مضطرب
در هیبت مدور نارون‌ها
و باد لحظه به لحظه نشانه‌‌ها را می‌گرداند دور تا دور میدان
اینجا خزه به حلقه‌ی شفافی چسبیده است
که روزی از انگشتی افتاده است.
آنجا هنوز نوری قرمز ثابت مانده است
و روی صورت ِشب لک انداخته است

نزدیک شو اگرچه رویایت ممنوع است.

می‌بینی! این حقیقت ماست
نزدیک و دور واهمه در واهمه
و مثل این ماه ناگزیر که گردیده است
گرد جهان و باز همچنان درست همانجا که بوده مانده است
و هر شب انگار در غیابت باید خیره ماند همچون ماه
در حلقه‌ی عزایی که کم کم عادی شده است.

این یٲس مخملینه‌ی ماست
یا توده‌ی غبار گون وهمی بر انگیخته؟
که بی‌تحاشی مدارهای در هم را
چون ستاره‌ه‌ای دنباله‌دار می‌پیماید؟
آرامشی است که بر باد رفته است ؟
یا سایه‌ی پذیرشی است که خون را پوشانده است؟
بی آنکه استعاره‌های وجدان ؛ از طعمش بر کنار مانده باشد.

نزدیک شو اگرچه مدارت ممنوع است.

می‌شنوم طنین تنت می‌آید از ته ظلمت
و تارهای تنم را متٲثر می کند.
شاید صدا دوباره به مفهومش بازگردد
شاید همین حوالی جایی
در حلقه‌ی نگاهت قرار بگیرم.

چیزی به صبح نمانده است
و آخرین فرصت با نامت در گلویم می‌تابد.
ماه ِشکسته صفحه‌ی مهتاب را ناموزون می‌گرداند
و تاب می‌خورد حلقه‌ی طناب بر چوبه‌ی بلند
که صبحگاه شاید باز رخسار ِروز را در آن قاب بگیرند.

محمد مختاری- 📜
تا شامِ آخر ...
#غروب_جمعه 🌄

خوشحالم که هنوز آدمایی هستن که میتونن درکم کنن و میتونم درکشون کنم و احساس زنده بودن بهم میدن؛
و احساس ارزش‌مندی بهم میدن...🕊🪄

لذت تعطیلات در اصل مال اونیه که زیاد کار میکنه و لذت غذا خوردن مال اونی که گرسنه تره. خواب به اونی که واقعا خستس بیشتر میچسبه و عشق به اونی که با تنهایی ساخته و خودش رو تو هر چیزی غرق نکرده.
لذت های زندگی رو باید نمه نمه چشید، چیزای قشنگ رو اول عجله خراب میکنه بعد هم ولع.
این چیز ها باید یواش یواش لا به لای زندگی چشیده بشن. برای رسیدن زمان مناسب هر کدوم هم باید صبور بود و برای درک طعم خوب هر چیزی باید با نبودش ساخت.
یعنی
با دلتنگی بساز تا لذت دیدار
با خستگی بساز تا وقت استراحت
با سختی بساز تا روز موفقیت
با تنهایی بساز تا...

همین امروز داشتم همین مبحث رو میخوندم؛
که دیدم خانوم دکتر این تست رو ازش مطرح کردن 🕊🌊؛
بد نیست به همین بهونه یه نگاه به تفاوتِ رفتاری کریستال های CPPD و MSU در تپ مایع سینوویال داشته باشیم:

Standards of Care in Diabetes 2025 - ADA