یارانه سوخت هواپیما، آری یا نه؟
دکتر مصطفی طاهری - نماینده زنجان و عضو کمیسون صنایع مجلس: نیاز جدی بخش هوایی کشور به حمایت پس از مواجهه طولانی با تحریم‌های ظالمانه است. این حمایت‌های بیش از هر چیز باید هدفمند و حول محور توسعه ناوگان و حمایت از افزایش ظرفیت حمل و نقل مسافر شکل گیرد؛ این در حالی است که بخش مهمی از نظام یارانه‌ای این بخش در حال حاضر از طریق اعطای سوخت یارانه‌ای صورت می‌پذیرد.

با این حال از آنجایی که این یارانه به طور خاص به سفرهای مسافری، و نه باری،‌ تعلق می‌گیرد، صرفا حدود ۳ تا ۴ درصد جمعیت کشور از آن بهر‌ه‌‌مند می‌شوند که عموما جز دهک‌های مرفه جامعه هستند و بخش زیادی از آن نیز به مسافرت‌های کاری و دولتی ختم می‌شود.

ضمن آنکه این سنخ از اعطای یارانه هیچ انگیزه‌ای برای افزایش بهره‌وری ناوگان در حوزه مصرف انرژی ایجاد نمی‌کند. بر اساس ارقام فعلی حجم این یارانه در سال ۱۴۰۱ و بر اساس نرخ‌های پایانی این سال بین ۴۰ تا ۵۰ هزار میلیارد تومان می‌رسد که استفاده هدفمند از آن می‌تواند کمک شایانی به توسعه ناوگان هوایی کشور نماید.

در این راستا آنچه در سیاست‌گذاری‌های کشور عجیب به نظر می‌رسد این است که در سال ۱۳۹۸ دولت با هزینه‌های بسیار زیادی قیمت بنزین را در کشور افزایش داد و ۸۰ میلیون نفر را از این تصمیم خود متأثر کرد که تبعات زیادی نیز برای دولت وقت و البته مردم داشت، اما یارانه پرداختی به سوخت هواپیما هیچ تغییری نکرده و با همان نرخ ۶۰۰ تومان سال ۱۳۹۴ به شرکت‌های هواپیمایی عرضه می‌شود.

در حال حاضر سالانه بیش از ۱.۴ میلیارد لیتر سوخت جِت در کشور مصرف می‌شود. از این میزان مصرف حدود ۷٪ به شرکت‌های هواپیمایی خارجی تخصیص می‌یابد،‌ و سهم شرکت‌های داخلی برای پروازهای به مقصد داخل و خارج نیز به ترتیب ۵۶% و ۳۷% است. با این حساب بخش اعظم این یارانه مربوط به پروازهای داخلی است.

در همین راستا سناریو پیشنهادی اصلاح نظام فروش سوخت به نحوی است که دولت به‌جای قیمت‌گذاری دستوری بر قیمت سوخت (۶۰۰ تومان) امکان ارائه سوخت جت توسط پالایشگاه‌ها در بورس انرژی و خرید سوخت توسط شرکت‌های هواپیمایی به صورت مستقیم را فراهم کند و قیمت بلیت هم با ملاحظات ان قابل تغییر باشد. در واقع هدف از این کار رسمی کردن بازار موجود غیر رسمی فروش چارتری است.

در این راستا به منظور جلوگیری از بروز شوک قیمتی به قیمت‌های بلیط، در گام نخست حدود ۴۰٪ از عواید فروش سوختِ جت در بورس انرژی را به صورت یارانه هدفمند و با قیود و شروط مشخصی به شرکت‌های هواپیمایی بازگرداند و مابقی آن را به منظور حمایت از توسعه و نوسازی ناوگان اختصاص دهد.
*?آدرس‌های مجازی پنجره:اینستاگرام*،ایتاو بله *?خبری*|فرهنگ|اقتصاد|اندیشه|بین‌الملل|ورزش

? معانی رأی ۴۱درصدی انتخابات مجلس
دکتر میثم قمیشیان: ۱‌. ضد انقلاب، مشارکتی به مراتب پایین‌تر از ۴۱ درصد را انتظار داشت و برای نظام و انقلاب هم مشارکتی بالاتر، مطلوب بود. این نشان دهنده‌ی آن است که مردم به ضدانقلاب، آری نگفته‌اند؛  اما از طرف دیگر از عملکرد مسئولان هم راضی نیستند و الا قوی‌تر در این صحنه حاضر می‌شدند.

1. تبلیغات صداوسیما، فعالان فضای مجازی و هر آنچه که محتوای دعوت به حضور در انتخابات بود، در عالی‌ترین سطح حزب‌اللهیسم، معنویت و انقلابی‌گری بود. این که به خاطر شهدا رأی بدهیم، در پاسخ به ندای رهبر معظم انقلاب به پای صندوق رأی بیاییم، در مقابل خواست دشمن رأی بدهیم، به‌خاطر حاج قاسم، دختر کاپشن صورتی و... پس گویا مخاطبان پیام‌های آوانگارد انقلابی (یا به قول لاریجانی: گفتمان خالص‌سازی)، در ایران، بیش از آن چیزی هستند که قبل از این فکر می‌شد. در این انتخابات، این پیام که «اگر شما نیایید، تندروها رأی می آورند و مثلا اینترنت را می‌بندند» خیلی شنیده نشد و اصلا به گفتمان مسلط یا رقیب جریان اصلی، تبدیل نشد. لذا دعوت حزب‌اللهیانه، ۴۱ درصد جواب داد.

2. این ۴۱ درصد را نباید از ۱۰۰ درصد منها کنیم. بلکه باید حداکثر از ۷۱ درصد تفریق کنیم. این عدد بالاترین نرخ مشارکت مردم در انتخابات مجلس است که در سال ۱۳۷۴ رقم خورد و اتفاقا آن سال هم با تورم ۵۰ درصدی مواجه بودیم. یعنی شرایط نارضایتی از وضعیت اقتصادی، چیزی شبیه امروز ما بود. فلذا در بهترین حالت، ۳۰ درصد که اصلا رأی نمی‌دهند، ۴۰ درصد حزب اللهیانه رأی می‌دهند، ۳۰ درصد هم به دلیل شرایط نارضایتی رأی نداده‌اند (نارضایتی اقتصادی و نارضایتی‌های پس از حوادث سال ۱۴۰۱). در نتیجه برخلاف آنچه که گفته می شود، هنوز گفتمان حزب‌اللهیسم، ۱۰ درصد جلوتر از جریان ضد انقلاب، ناراضی به حد رأی ندادن و نظیر آن است.
   (توضیح آنکه در ۴۱ درصد رأی دهنده، همگی حزب اللهی به معنای باحجاب و ... نیستند. اینها کسانی هستند که در بازی جریان آوانگارد انقلاب اسلامی حاضرند بازی کنند. یعنی جمهوری اسلامی را به عنوان یک نظام حکومتی رسمی قبول دارند اگر چه زیست آنها لزوما همخوان با خواست آن نباشد).

3. در شرایطی که جمهوری اسلامی ایران در عالی‌ترین سطح از سرمایه اجتماعی خود به سر می‌برد (در اوائل انقلاب و مجلس اول) مشارکت ۵۳ درصد بود. یعنی کلیت انقلاب و جمهوری اسلامی، ۹۸ درصد رأی داشت، ولی انتخابات مجلس تقریبا نصف آن مشارکت‌کننده را به پای صندوق رأی آورده بود. در انتخابات‌های ریاست جمهوری که میانگین بالاتری از مشارکت را به خود اختصاص می دهد (۶۰ درصد) هم همیشه کسانی هستند که رأی نمی دهند و مشارکت نکردن آنها ربطی به سرمایه اجتماعی نظام و عملکرد مسئولان ندارد.

?آدرس‌های مجازی پنجره: اینستاگرام،ایتا و بله
? خبری|فرهنگ|اقتصاد|اندیشه|بین‌الملل|ورزش

? چگونه رای بدهیم؟

رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار اخیر خود روش انتخاب اصلح و‌ معیار های آن و چگونگی رأی دادن با وجود فهرست های مختلف را اینگونه بیان نمودند:

یک سؤالی در مورد «اصلح» می‌شود. چون آن کسانی که به عنوان نامزد وارد میدان انتخابات می‌شوند، خب همه صالحند دیگر؛ یعنی شورای نگهبان و بقیّه‌ی دستگاه‌های نظارتی روی اینها مطالعه کرده‌اند تشخیص داده‌اند که اینها صالحند؛ بنابراین صالحند؛ امّا اصلح را شما می‌خواهید انتخاب کنید."

اصلح کیست؟ کیست که صلاحیّت بیشتری دارد؟ بنده اینجا دو سه ملاک را ذکر کرده‌ام:
هر کسی که در تقیّد به دین، تقیّد به عمل دینی و تشرّع دینی بهتر و جلوتر باشد؛
هر کسی نسبت به استقلال کشور و آویزان نشدن کشور به این و آن قدرت دنیا اصرار بیشتری داشته باشد و واقعاً استقلال کشور را بخواهد؛ هر کسی به مبارزه‌ی با فساد به طور جدّی عقیده داشته باشد که با فساد باید مبارزه کرد؛‌ هر کسی نسبت به منافع ملّی جدّی‌تر است؛ یعنی حاضر است منافع شخصی خودش را در مقابل منافع ملّی قربانی کند؛ منافع ملّی را ترجیح بدهد بر [منافع شخصی]

هر کسی این خصوصیّات را داشته باشد، او اصلح است:
مسئله‌ی دین
مسئله‌ی استقلال
مسئله‌ی مبارزه‌ی با فساد
مسئله‌ی منافع ملّی
تعصّبات جناحی را بگذارند کنار
در قضایای مختلف ببینند چه چیزی مناسب با منافع ملّی است و مایه‌ی عزّت کشور و آسایش کشور و پیشرفت کشور است، آن را ترجیح بدهند در مقام تعارض منافع بین منافع شخصی و  منافع جناحی و منافع ملّی؛ به نظر من اصلح این است؛ که این را هم بایستی با مطالعه، با دقّت در حرف‌ها، با شنیدن از افرادی که مطّلعند، آگاهند، شماها به دست بیاورید و کار سختی نیست، کار نشدنی‌ای نیست؛ حالا تا آن مقداری که انسان توانایی دارد.

حالا مثلاً بنده که بخواهم رأی بدهم...
خب مثلاً فهرست تهران را می‌آورند
فهرست‌های مختلفی هست،
همه را که آدم نمی‌شناسد؛
بعضی‌ها را انسان می‌شناسد
بعضی‌ها را از این و آن می‌پرسد
بعضی‌ها را به افرادی که معرّفی کردند اطمینان می‌کند،
مثلاً فرض کنید که یک مجموعه‌ای را به ‌عنوان نامزدهای مورد انتخاب انسان می‌نویسد اسمشان را، در صندوق می‌اندازد.
هر مقداری که ممکن است در این زمینه بایستی دقّت کرد.

?آدرس‌های مجازی پنجره: اینستاگرام،ایتا و بله
? خبری|فرهنگ|اقتصاد|اندیشه|بین‌الملل|ورزش