00:00

-شمارو نمی دونم ولی من هنوزم میرم لوازم تحریری اون وسیله فانتزیارو که میبینم دست و پام شل میشه:))

این پیامو فور کن سه تا پست فور میکنم و نظرمو راجب چنلت میگم?
- تا وقتی خط بخوره
همه رو فردا فور میزنم

تو ترسویی؛ نصفه نیمه‌ای.
نه بودنم را می‌خواهی نه نبودنم را.
- نامه غسان کنفانی به غادة السمان.

جدا بعداً وجود نداره، میخوای زنگ بزنی یا پیام بدی همین الان انجامش بده، میخوای بریم بیرون همین حالا بیا، میخوای فیلم ببینم همین الان وقتشه، میخوای چای بخوریم، چای خوردن همین امروز باشه، میخوای باهم حرف بزنیم همین الان موقعشه، بعداً خوب نیست، بعداً دیر میشه، بعداً بیرون رفتن دیگه نمیچسبه، فیلما قدیمی میشه، چای سرد میشه، حرفا تکراری میشه ، بعداً دیگه منِ الان نیستم، بعداً دیگه پیر شدیم حال و حوصلشو نداریم.
-بیتا.

کتاب تئوری انتخاب، ویلیام گلسر.
خیلی وقت پیش کتاب تئوری انتخابرو می‌خوندم و نوشته بود اگر افسرده‌ای برو بیرون و قدم بزن، راه برو، پیاده‌روی کن و حالت خوب میشه. کنار این جمله‌ها نوشتم: چطوررری؟ چطورییی از جام تکون بخورم؟ بعدم دیگه اصلا کتابو ادامه ندادم. با خودم فکر کردم این چه توصیه‌ی مسخره‌ای برای یه فرد افسرده‌ ست؟
این چند وقت که حال روحیم خوب نبود، حرکت کردن، تکون خوردن و از جا بلند شدن حالمو بهتر کرد. شروع کردن یه کاری. فقط و فقط شروع کردن.
مهم نیست چطوری، با استفاده از قانون دو دقیقه، مناسب کردن محیط و ... فقط باید از جات بلند شی. اینارو سخن انگیزشی و چیزهای شبیه به این درنظر نگیرید، تجربه‌ی شخصی از حس بد و موندن توی اون حس و بهتر شدن در نظر بگیرید.
برای خودم نوشتم مهم نیست چقدر حالت بده، حرکت کن، یه جوری حرکت کن. یه جوری شروع کن به انجام دادن. حس بهتری خواهی داشت.
-کاکتوس.
@sogoandfuckyourlove

اگه مخدر بودی، باهات اور دوز می‌کردم.
اگه دریا بودی، غرقت می‌شدم.
اگه جنگل بودی، توت گم می‌شدم.
اگه آسمون بودی، برات پرواز می‌کردم.
اگه مشروب بودی، دائم الخمر می‌شدم.
اگه جادو بودی، هری پاتر می‌شدم.
اگه خودکار بودی، نویسنده می‌شدم.
اگه کتاب بودی، دانشمند می‌شدم.
اگه زندگی بودی، معجون جاودانگی می‌خوردم.
اگه جهنم بودی، آتیش گرفتن و با جون و دل
می‌پذیرفتم.
اگه قهوه بودی، تا ابد بیدار می‌موندم.
اگه سرطان بودی، واست می‌مردم.
-دیاکو.

چه آدم هایی که فقط نیاز داشتن به شنیده شدن، یک نفر که از روزت براش بگی، از اتفاق‌هایی که ذوق تعریفشو داشتی، دلیل حال بدت، کسی نبود، انقدر نبود که حس تعریف کردنش هم رفت، انقدر که دیگه دلت نخواست حرف بزنی. اصلاً یادت رفت چجوری باید بگی.

مود.
@sogoandfuckyourlove