من با این که خودم را
از هر چه دوست داشتم دور کردم
گاهی خیالش مرا جذب می‌کند
نمی‌شود که فرار کرد
زندگی بی رحم تر از آنی‌ست
که تصور می‌کردیم!
گرفت و می‌گیرد هنوز
هر آن چیزی را که دوستش می‌داریم!
انگار روند زندگی این‌ است…
نمی‌دانم
گیج ام
خود خوری دارم
تازه متوجه شدم
که دارم روح خود را میسایم
پناه بردم به خدا
بخشیده شدم
این که خدا با من است خیالم را راحت ساخت
اما…
نبودش را چگونه با این تنِ خسته
تحمل کنم!
خسته‌ام
خسته تر از مرد پیری
که با آذان صبح، با سبدی پر از میوه
بیرون می‌شود و در حالی که فامیلش چشم براهش اند، شب بدون هیچ فروشی بر می‌گردد!

‌این فروپاشی را هم با قلم حسرت در دیوان عشق خود حک می‌کنم!
و شاید گاهی نرسیدن بهتر باشد!

صدام "عرب"

Mirror

لعنت به عشق و عاشقی من فکر همت نیستم
من پهلوان عاشق و با زور و قوت نیستم

حرفی نگو بر من دگر از شوکت و از شهرتش
من شاعر دیوانه ام دنبال شهرت نیستم!

تشویش من هر دم نکن شمشیر جنگی شد دلم
از کوره بیرون آمدم راضی به زحمت نیستم

دفترچه‌ی عشق تو را بستم عزیز آشنا
بر من نگو چون‌ و‌ چرا مشتاق صحبت نیستم!

بودم زمانی در برت اما گذشته هر چه بود
شیطان اگر باشی دگر من طوق لعنت نیستم!

هر‌لحظه یاد چشم تو دیوانه می‌سازد مرا؟
از خاطرم رفتی دگر بر یاد چشم‌ات نیستم!

#غزل

صدام "عرب"

Mirror

بگذار هر چه، هر طوری که دوست دارد باشد
یکی هست برای همیشه
که با جان و دل مواظب ما هست!
و خدا نمی‌خواهد ما را در سیاه چال رها کند
که تونایی بیرون رفتن را نداشته باشیم
دوستم دارد و دستش دارم!
گاهی میان نفس هایم حسش می‌کنم
و مرا چقدر عاشقانه به آغوش می‌کشد…
و معنی واقعی عشق همین است
هزار بار ناراحتش کنیم هزار و صد بار ما را به آغوش می‌کشد!

#خدا

صدام " عرب"

Mirror

چشم هایت را ببند
تصورم کن
دست و بالم شکسته
نفس در سینه‌ام حبس است
بغض گلویم را گرفته
از چشمانم خون جاریست
صدای گریه هایم به گوشت می‌رسد؟
می‌توانی حس کنی دردی که استخوانم را می‌سوزاند؟
می‌بینی که چقدر مظلومانه افتادم
توان بر پا ایستادن را ندارم
اشک هایم چقدر بی پروا از دامن چشمانم می‌روند تا اسمی از تو در میان میاید
خسته‌ام؟ نه!
نمی‌شود اسمش را خستگی گذاشت
من می‌میرم!
مُردم
اما نمی‌دانم آخر نفسم
چه زمانی با من خدا حافظی می‌کند
دوست دارم وقتی اسم تو را داد میزنم… برود!

صدام "عرب"

Mirror

نشسته‌ام به تماشای تو در کنج اتاق تاریک خیره ام به هوای بارانی و حس می‌کنم باد تندی را که در ذهنم قیام کرده خیالم راحت است این باران، کشتی وایران شده ‌ام را در خود غرق خواهد کرد میدانم… میدانم که چقدر ناخدای کشتی منطقم از ساحل عقل پی پروا خودش را به امواج…

من نفسم را
به آغوش تو
امانت دادم!
بغلم کن تا زنده بمانم!

صدام "عرب"

Mirror

زندگی نیست که حیات وحش است!
همه به چشم طعمه به یکدیگر نگاه می‌کنیم و همه در فکر دریدن روح و روان هم هستیم!

صدام "عرب"

Mirror

یک لحظه پهلویم بیا با تو سخن دارم
ای ماه من رفتی… نمی‌گویم وطن دارم

رفتی نمی‌دانی چه حالی دارد این قلبم
بی تو که می‌گوید که روحی در بدن دارم؟

کاری ندارم که چه می‌گوید چه می‌خواهد
من قصد لمس گردنت را از کهن دارم

رفتی ولی از حال غمگینم نمی‌دانی
در لا به لای گیسوانت خانه من دارم

با خاطراتت زنده می‌مانم ولی روزی
بی آن که گردی با خبر بر تن کفن دارم

آیا نمی‌دانی که با این حس دلتنگی ‌
چندیست جنگ ناتمامِ تن به تن دارم

هر کی که می‌گوید نگارم می‌شوی آیا
گویم به خاطر یک گلی چون یاسمن دارم!

از تو بگویم هر کجا باشم نمی‌دانم
جز تو مگر هم سوژه‌ی در انجمن دارم؟

#غزل

صدام "عرب"

Mirror

یاد چشمانت نموده زندگی سر می‌کنم
با نوشتن در هوایت… خستگی در می‌کنم

می‌شود با بوسه‌ی از مرگ بیرونم کنی
من برای بوسه هایت فکر دیگر می‌کنم

منسجم سازم مثال شعر هر یک بوسه را
حال خود را با مرور شعر بهتر می‌کنم

تا کجا باید دوید و تا کجا باید رسید
من برای بودن تو ترک پیکر می‌کنم

روح و جانم را بگیر و خواهشاً چیزی بگو
هر چه گویی دلبرم آن را مُیَسر می‌کنم

می‌نشینم رو به روی خود کنار خاطرات…
خاطرت آسوده باشد گریه کمتر می‌کنم!

#غزل

صدام "عرب"

Mirror

لبخند و نگاه تو دل از دیده ریاید
دیوانه تو را دیده سر عقل بیاید

دیوانه منم خسته از این دوری مبهم
از دوری چشمان تو جانم به لب آید

تو فتنه برانگیخته‌ی بر دل مسکین
با دیدن چشم تو دلم عقده گشاید

مشتاق تو گردیده دل و روح و روانم
سر را شکند شعر برایت بسرآید

چیزی به جهان نیست مرا محو نماید
چشمک زدن و بوسه و لبخند تو شاید

باید که بیایی و مرا باز بسازی
صبر من بی حوصله آخر به سر آید

#غزل

صدام "عرب"

Mirror