با ضعف بسیار در ایمانم اندک بدعت‌شکنی که می‌‌توانم انجام دهم این است که در تعزیه‌ها وقتی خرما یا چای تعارف می‌کنند برنمی‌دارم.

گاهی اگر وقت و موقعیت باشد بعد از تلاوت آیات صبر، سخن و موعظه‌ام راجع به آداب مجالس ترحیم نیست.

فقط از مرگ و آمادگی برای آن حرف می‌زنم و نگاه می‌کنم صاحب عزا کدام سنت را اجرا کرده و از همان تعریف می‌کنم. مثلا در تعزیه فرزند استادمان دیدم که مادر مرحوم هیچ ناشکری نمی‌کند نه گریه بلند و نه حرف جاهلی و نه خود زنی، همان را برجسته کردم و گفتم خانواده علما حتی در غم و شادی به ما درس می‌آموزند؛ تا به این واسطه به پایبندی شرع دلگرم‌ترشان کنم. یا در مراسمی که جوانشان بر اثر بیماری فوت شده بود از صبر مادر و همسر مرحوم نام بردم و گفتم خدا از ما انتظار دارد همینگونه شاکر و صابر باشیم.
ولی اینکه تا سه روز نباید از هیچ خوردنی یا نوشیدنی در خانه عزا استفاده کرد را مستقیم نمی‌شود هرجا گفت.
که این را کسر شأن می‌دانند مهمان‌شان پذیرایی نشود. بماند تزئینات و پخش خوراکی بعد از ختم قرآن دسته جمعی که هرچه باشکوه‌تر انگار احترام به میت‌شان بیشتر.

رسم‌های شما را نمیدانم اما شهر ما دارد فضایی که بلاگرهای ادایی رواج می‌دهند را نهادینه می‌کند. می‌ترسم با سکوت ما، نسل‌های بعد همچون یهود و نصارا به خاک سپرده شوند و مراسم‌شان به مانند کفار باشد.

از خدا ایمانی می‌خواهم که بتوانم با دست تغییر ایجاد کنم‌.

تفاوت حجاب دعوتگر و تازه حجاب‌ها✅

.

«اللهم إلیک أشکو ضعف قوتی، وقلة حیلتی، وهوانی على الناس، یا أرحم الراحمین. أنت رب المستضعفین، وأنت ربی. إلى من تکلنی؟ إلى بعید یتجهمنی؟ أم إلى عدو ملکته أمری؟ إن لم یکن بک علی غضب فلا أبالی، ولکن عافیتک هی أوسع لی! اعوذ بنور وجهک الذی أشرقت له الظلمات، وصلح علیه أمر الدنیا والآخرة، من أن ینـزل بی غضبک، أو یحل علی سخطک، لک العتبى حتى ترضى، ولا حول ولا قوهٔ إلا بک».

«خداوندا، به تو شکایت می‌برم از کم شدن تاب و توانم؛ و بسته شدن راه چاره در برابرم؛ و خفّت و خواری‌ام در نزد مردمان؛ ای مهربانترین مهربانان. تو خدای مستضعفانی، و تو خدای منی؛ مرا به که می‌سپاری؟ به بیگانه‌ای که با من پرخاش کند؟ یا به دشمنی که زمام کار را در دست او قرار داده‌ای؟ اگر بر من خشم نگرفته باشی، باکی ندارم، اما، آسایش و آرامشی که تو بدهی برای من گواراتر و سازگارتر است! پناه می‌برم به نور جمال تو که هر تاریکی و ظلمتی از برابر آن رخت برمی‌بندد؛ و همه کار دنیا و آخرت را اصلاح می‌کند؛ از اینکه خشم تو بر من فرود آید، یا ناخشنودی تو شامل حال من گردد. هرچه خواهی مرا عتاب کن تا سرانجام از من خشنود گردی! هیچکس را جز تو توان و نیرویی نیست مگر از جانب تو!»

.

آنقدر که خوشه‌ی گندم به نور نیازمند است،
این روزها من به تصور «قاب قوسین او ادنی».
یعنی چه شکلی نزدیک و نزدیک‌تر آمد؟

پیامبر عزیز‌مان چه زیبایی‌ها که در آسمان نظاره نکرد.
صلی الله علیه و سلم

. کار سخت‌تر را برعهده بگیر. سخت‌ها خودشان آسان می‌شوند. مثلاً: سنت‌های غیر موکده را. .

.

کار سخت‌تر را برعهده بگیر. سخت‌ها خودشان آسان می‌شوند.

مثلاً: سنت‌های غیر موکده را.

.