.
و زندگی... آه،
زندگی با تمام دردهایش،
هنوز هم زیباست?****

‌
بابام میگفت دوران کودکی مثل زمان مستی می مونه. همه یادشونه چیکار کردی، جز خودت .

دیالوگ
?

"بوی جوی مولیان"

داستان خیمه زدن امیر نوح بن منصور سامانی هست که چندین ماه دور از بخارا به عیش و شکار و خوشگذرانی مشغول بوده و سپاهیان از غم دوری وطن و زن و فرزند به ستوه آمده بودند و هرچه به امیر گوشزد میکردن به بازگشت به بخارا اما امیر با بهانه هایی از رفتن به بخارا سر باز میزد تا سپاهیان از رودکی خواستند که شعری تاثیر گزار بخواند و رودکی هم با این شعر بداهه چنان توجه امیر را به بخارا جلب کرد که بدون پوشیدن کفش هایش به سمت بخارا میدوید و سپاهیان کفش های وی را برایش می بردند .
???بوی جـــــــــوی مولیان آید
همی یاد یار مهربان آید همی
ریگ آموی و درشتی راه او
زیر پایم پرنیان آید همی
آب جیحون از نشاط روی دوست
خنگ ما را تا میان آید همی
ای بخارا! شاد باش و دیر زی
میر زی تو شادمان آید همی
میر ماه است و بخارا آسمان
ماه سوی آسمان آید همی
میر سرو است و بخارا بوستان
سرو سوی بوستان آید همی
آفرین و مدح سود آید همی
گر به گنج اندر زیان آید همی

#رودکی
??
«مولیان» به معنی بندگان است.
#قدرت_هنر
#تسخیرات_هنر
#موسیقی

▫️
هرچه مسن‌تر می‌شوم بیشتر درمی‌یابم که آدم تنها با کسانی می‌تواند زندگی کند که به او رهایی می‌بخشند. کسانی که شور عشق‌شان همزمان که باقدرت احساس می‌شود، باری بر دوش آدم نیست.

زندگی امروز دشوارتر، جگرسوزتر و بی‌نفس‌تر از آن است که آدم به اسارت بیشتر از سوی کسانی که توسط آن‌ها دوست داشته می‌شود، تن دهد.
من برای تو چنین دوستی هستم: من شادی، آزادی و در یک کلام ماجراجوییِ تو را دوست دارم و من دوست دارم برای تو مصاحبی باشم که همواره به او دلگرمی.

#آلبر_کامو
(از نامه‌ها به رنه شار)

‍

سلامت را نمی‌خواهند پاسخ گفت
سرها در گریبان است

کسی سر بر نیارد کرد پاسخ گفتن و دیدار یاران را
نگه جز پیش پا را دید، نتواند
که ره تاریک و لغزان است

وگر دست محبت سوی کس یازی
به اکراه آورد دست از بغل بیرون
که سرما سخت سوزان است

نفس، کز گرمگاه سینه می‌آید برون،
ابری شود تاریک
چو دیوار ایستد در پیش چشمانت

نفس کاین است، پس دیگر چه داری چشم؟
ز چشم دوستان دور یا نزدیک

مسیحای جوانمرد من! ای ترسای پیر پیرهن چرکین
هوا بس ناجوانمردانه سرد است ... آی ...
دمت گرم و سرت خوش باد
سلامم را تو پاسخ گوی، در بگشای

منم من، میهمان هر شبت، لولی وش مغموم
منم من، سنگ تیپاخورده‌ی رنجور
منم، دشنام پست آفرینش،
نغمه‌ی ناجور

نه از رومم، نه از زنگم،
همان بی‌رنگِ بی‌رنگم
بیا بگشای در، بگشای، دلتنگم
حریفا! میزبانا! میهمان سال و ماهت پشت در چون موج می‌لرزد

تگرگی نیست، مرگی نیست
صدایی گر شنیدی،
صحبت سرما و دندان است

من امشب آمدستم وام بگزارم
حسابت را کنار جام بگذارم
چه می‌گویی که بیگه شد، سحر شد، بامداد آمد!

فریبت می‌دهد،
بر آسمان این سرخی بعد از سحرگه نیست

حریفا! گوش سرما برده است این،
یادگار سیلی سرد زمستان است
و قندیل سپهر تنگ میدان، مرده یا زنده

به تابوت ستبر ظلمت نه توی مرگ اندود، پنهان است
حریفا! رو چراغ باده را بفروز، شب با روز یکسان است
سلامت را نمی‌خواهند پاسخ گفت

هوا دلگیر، درها بسته، سرها در گریبان، دستها پنهان
نفسها ابر، دلها خسته و غمگین

درختان اسکلتهای بلور آجین
زمین دلمرده، سقف آسمان کوتاه

غبار آلوده مهر و ماه
زمستان است.

«مهدی اخوان ثالث»

.
**توی گوگل هر چیزی رو جستجو کنی
همون مدلی بهت پاسخ میده،
مثلا اگر جستجو کنی معایب خورشید چیست؟
کلی برات معایب میاره
یا اگر بزنی مزایای آب چیست؟
برات کلی مزایا میاره
ذهن هم دقیقا مثل گوگل میمونه
اگه ازش بپرسی چرا من بدبختم؟
واست کلی دلیل میاره که چرا بدبختی،
اگه ازش بپرسی بابت چه چیز خوشبختم ؟
چیزایی رو نشون میده که بابتش خوشبختی،

پس از ذهنت سوال های خوب بپرس?

?**

‌
▪️Amor mio

▪️Gipsy Kings

می‌توانست آیه‌ای باشد:

«قسم به دلتنگی‌های بی‌پاسخ...»

?

من گاهی خیلی زود می رسم،
مثل به دنیا آمدنم،
گاهی هم خیلی دیر می رسم،
مثلا در این سن عاشق تو شدنم!

برای خوشبختی همیشه دیر می رسم،
اما برای بدبختی زود می رسم،
وقتی می رسم که یا همه چیز تمام شده،
یا هنوز هیچ خبری نیست!

الان هم در پله ای از زندگی هستم،
که برای مردن خیلی زود است،
و برای عاشق شدن، خیلی دیر.

دوباره دیر کرده ام، ببخشید!
در یک قدمی عشق هستم،
اما مرگ خیلی نزدیک است!

#عزیز_نسین
مترجم: عباس پژمان
‌

وقت است که بنشینی و گیسو بگشایی
تا با تو بگویم غم شب های جدایی

بزم تو مرا می طلبد، آمدم ای جان
من عودم و از سوختنم نیست رهایی

تا در قفس بال و پر خویش اسیرست
بیگانه ی پرواز بود مرغ هوایی

با شوق سرانگشت تو لبریز نواهاست
تا خود به کنارت چه کند چنگ نوایی

عمری ست که ما منتظر باد صباییم
تا بو که چه پیغام دهد باد صبایی

ای وای بر آن گوش که بس نغمه ی این نای
بشنید و نشد آگه از اندیشه ی نایی

افسوس بر آن چشم که با پرتو صد شمع
در آینه ات دید و ندانست کجایی

آواز بلندی تو و کس نشنودت باز
بیرونی ازین پرده ی تنگ شنوایی

در آینه بندان پریخانه ی چشمم
بنشین که به مهمانی دیدار خود آیی

بینی که دری از تو به روی توگشایند
هر در که براین خانه ی آیینه گشایی

چون سایه مرا تنگ در آغوش گرفته ست
خوش باد مرا صحبت این یار سرایی

#هوشنگ_ابتهاج

‌

‌
دانی که چرا سرّ نهان با تو نگویم؟

طوطی صفتی! طاقت اسرار نداری!

#حضرت_مولانا
‌