🔁‌

تو بعداً مرا پیدا خواهی کرد، مگر نه؟! پیدایم خواهی کرد؟!

‏به تماشای خودم بودم و دیدم،
که چه بی‌رحمانه تنهاست و به ناچار قوی‌‌‌..

پنهونم از چشمات، ماهِ پسِ ابرم
من کاسه‌ی صبرم، این کاسه لبریزه.

هرچقدر هم که بگذره، در این خلأ موندگاریم.

هیچ‌چیز دائمی نیست.
و هیچکس کامل نیست.
همه مأیوستان می‌کنند؛ حتی والدینتان.

"آنچه در درون آدم میماند،
بی نهایت بیشتر از آن چیزیست که به صورت کلمات بیرون می آید."

گاهی به جز چای خوردن، دفاع دیگری در برابر زندگی ندارم.

جالبه، اونقدر که توی خواب داد زدم و برای خودم آرزوی مرگ کردم، حالا توی بیداری شاهد گلودردش هستم!

"تو که نمی‌دانی
هر آدمی، دلتنگی های مخصوص خودش را دارد
و تو، پنهانی ترین دلتنگیِ منی!"