آزارم می‌دهد اما گاه آنچه با من کردی را به یاد می‌آورم تا از یاد نبرم که چقدر آدم‌ها می‌توانند بی‌رحم باشند.

برای این پیامت
https://t.me/lohromanov/2040

نقاش: یگین

گاه اتفاقاتی در گذشته را به یاد می‌آورد و انگار این یادآوری، قلبش را از میان استخوان‌های سینه‌اش بیرون می‌کشید.

چهره‌اش حالتی داشت که انگار تمام قلبش را گریه کرده بود، تمام قلبش از چشم‌هایش بیرون ریخته بود.

همه‌چیز ناگهان آزارش می‌داد و ظرف امیدش که با جان کندن کمی پر شده بود، وارونه می‌شد.

@lohromanov

اگر می‌خواهی ناامیدم کنی، امیدوارم نکن.

[طاقت حضورش را ندارم، از هجران می‌ترسم]

رد کدام زخمم را بگیرم که به تو نرسد؟

اگر آنهمه دوستت نداشتم، اینهمه از تو زخم بر بدنم نبود.