🟤 مبارزه برای حق دسترسی به سقط جنین ایمن و قانونی در نیجریه

زاگاه- هر سال در نیجریه، کشوری که سقط جنین فقط برای نجات جان زن قانونی است، حدود ۶۰۰۰ زن بر اثر عوارض ناشی از روش‌های ناایمن جان خود را از دست می‌دهند، که ۱۰ درصد از مرگ‌ومیرهای مرتبط با بارداری در این کشور را تشکیل می‌دهد.
اولایمی یکی از حدود ۲۰ زنی در جامعه اوتا است – از جمله داروسازان، پرستاران و خیاطان – که در این منطقه روستایی در جنوب غربی نیجریه قرص‌های سقط جنین توزیع می‌کنند. آن‌ها تجربیات شخصی خود را از سقط‌های ناایمن و دردناکی که جانشان را در خطر قرار داده، به اشتراک می‌گذارند و می‌خواهند به زنان دیگر کمک کنند.

🔸️آلایک، ۴۳ ساله، یکی از رهبران این شبکه، که پس از ۲۲ سال تدریس سال گذشته از شغل خود استعفا داد تا بر سازماندهی اجتماعی و حمایت از سقط جنین ایمن تمرکز کند، می‌گوید: «دردی را که تجربه کردم، حتی برای بدترین دشمنم هم نمی‌خواهم.»

🔸️میزان خشونت جنسیتی به‌ویژه از زمان همه‌گیری کووید-۱۹ در سراسر کشور رو به افزایش است. با وجود اعلام وضعیت اضطراری ملی درباره تجاوز در سال ۲۰۲۰، تعداد موارد تجاوز در هر سال افزایش یافته است. در سال ۲۰۲۲، ۶۵ درصد از زنان در نیجریه اعلام کردند که در طول زندگی خود تجربه تجاوز داشته‌اند.

🔸️اسئوسا و همکارانش، با آگاهی از این وضعیت، یعنی آمار شوکه‌کننده‌ی تجاوز و قوانین محدودکننده‌ی سقط جنین تلاش می‌کنند تا آسیب‌ها را به حداقل برسانند.
او می‌گوید:« قبل از اینکه زنان را به همکارانمان که در زمینه خشونت جنسی کمک می‌کنند ارجاع دهیم، اول بررسی می‌کنیم که آیا باردار هستند یا نه و مطمئن می‌شویم که آن‌ها بتوانند درباره خودمختاری بدنشان تصمیم‌گیری آگاهانه داشته باشند.»

🔸️انگیزه اسئوسا برای ایجاد این شبکه، که در نیجریه بی‌نظیر است، از تجربیات شخصی خودش سرچشمه می‌گیرد. او در ۱۸ سالگی، برای تأمین هزینه تحصیل، به عنوان پیشخدمت در یک هتل کار می‌کرد و در آنجا متوجه شد که تجاوز، بخشی جدایی‌ناپذیر و ناگفته از این شغل است. او پس از اولین باری که مورد آزار قرار گرفت، باردار شد و در یک کلینیک خصوصی سقط جنین انجام داد؛ «گریه می‌کردم و وحشت‌زده بودم. ده دختر دیگر در یک راهروی کوچک منتظر بودند. در اتاق فقط یک تخت بود. نه بی‌حسی، نه آنتی‌بیوتیک، نه معاینه. دو هفته بعد از انجان سقط، هنوز نمی‌توانستم سرپا شوم.»

🆔️ @Zaagaah

🔻نسخه کامل این مقاله را در وبسایت بخوانید:

https://zaagaah.com/2116

🔹فراخوانی برای دست‌های آشنا

سال چهارم است؛ و حالا هشت مارس نقطه سالگرد ماست. هر سال «ما»یی شکل می‌گیرد؛ از دل با هم گفتن‌ها، در کنار هم رنج کشیدن‌ها، مبارزه کردن‌ها و حتی در کیلومترها فاصله هم در کنار هم بودن‌ها. و هر سال در «ما» کسانی از ما نیستند، زندان‌اند یا زیر سنگینی شکل‌های دیگری از سرکوب و کسانی از ما پشت نام‌های مستعار مخفی می‌مانند. اما این «ما» هر سال عمق بیشتری پیدا می‌کند، تاریخ طولانی‌تری برای خودش می‌سازد و دست‌های آشنایی را به هم می‌رساند.

امسال هم برای همایش هشت مارس دور هم جمع خواهیم شد تا از خشونت و رنج علیه زنان* و مقاومت و مبارزه در برابر آن بگوییم و روایت کنیم. پنل‌های همایش موضوعات متعددی از جمله زن‌کشی، خشونت جنسی، سرکوب و زندان، مبارزه با اعدام، مبارزه برای حق سقط خودخواسته جنین، کوئیر فمینیسم، جنبش‌های آزادی‌خواه خاورمیانه و مساله‌ جنگ و.... را در بر می‌گیرد. پنل‌ها محدود به این موضوعات نیستند و طیف گسترده‎‌ای از مسائل فمینیستی و جنسیتی را در بر می‌گیرند. وابسته موضوع، فرم‌های مختلفی ازجمله روایت، داستان، بحث انتقادی، پژوهش و ... نیز قابل ارائه است.

اگر تمایل به شرکت در این همایش را دارید، تا آخر بهمن ماه چکیده‌ای از موضوع ارائه خود را به ایمیل دیدبان آزار ارسال کنید. در مورد افرادی که ملاحظات امنیتی دارند، مانند سال‌های به شیوه‌های مختلفی می‌توان این ملاحظات را رعایت کرد.

[email protected]
[email protected]

@harasswatch

?تنهایی عمیقی که مادران مدرن را آزار می‌دهد

زاگاه- مادران نوزادان و کودکان خردسال اغلب احساس تنهایی عمیقی را تجربه می‌کنند که همراه آن، طیف وسیعی از چالش‌های جسمی و روحی پدید می‌آید.

?️بر اساس برخی تحقیقات، ۸۰ تا ۹۰ درصد نومادران احساس تنهایی می‌کنند. در بریتانیا، این آمار برای مادران زیر ۳۰ سال حتی بالاتر است و ۴۳ درصد آن‌ها همیشه احساس تنهایی می‌کنند. این مسئله در گروه‌های خاصی مانند والدین جوان، مهاجران، والد مجرد، والدین کودکان دارای نیازهای ویژه و والدین LGBTQ+، به مراتب شدیدتر است.

?️اگرچه بخشی از این تنهایی در مدل مادری جدید ممکن است اجتناب ناپذیر باشد، مانند تغییرات عمیقی که در دوران مادر شدن در بدن رخ می‌دهد؛ تغییراتی که نیازمند یک جستجوی درونی و شخصی هستند، اما بخش بزرگی از این انزوا، محصول ساختارهای اجتماعی و فرهنگی است که ما در آن زندگی می‌کنیم. ساختارهایی که اغلب والدین جدید را منزوی کرده و از حمایت‌های اجتماعی محروم می‌کنند. این ساختارها می‌توانند شامل انتظارات نادرست اجتماعی، کمبود حمایت‌های دولتی، و نبود شبکه‌های حمایتی قوی برای والدین باشند.

?️در بسیاری از فرهنگ‌های جهان، از جمله چین، ژاپن، هند و آمریکای جنوبی، دوران پس از زایمان با آداب و رسومی همراه است که به نومادران فرصت می‌دهد تا از حمایت و مراقبت اطرافیان بهره‌مند شوند.

?️در جوامع غربی، نومادران اغلب با انزوای ناخواسته‌ای روبرو می‌شوند. پس از ترخیص از بیمارستان، مسئولیت اصلی مراقبت از نوزاد معمولاً بر دوش مادر است. این در حالی است که در تاریخ تکامل بشر، پرورش کودکان به‌صورت جمعی و با مشارکت چندین بزرگسال صورت می‌گرفته است.
با این حال، در دنیای امروز، بسیاری از والدین، به‌ویژه مادران، مجبورند مسئولیت اصلی مراقبت از کودک را به تنهایی بر عهده بگیرند که می‌تواند بر سلامت روان و جسمی آن‌ها تأثیر منفی بگذارد.

?️آندریا اوریلی، استاد دانشکده مطالعات جنسیت و محقق حوزه مطالعات مادری، این پدیده را «خصوصی‌سازی مطلق خانواده» می‌نامد. به گفته او، ساختارهای اجتماعی کنونی از جمله خانه‌های کوچک، محله‌های منزوی و شیوه‌های کار، والدین را به سمت انزوای خانگی سوق می‌دهد.
این انزوای اجباری، نه تنها بر سلامت روانی مادران تأثیر می‌گذارد، بلکه می‌تواند بر رشد اجتماعی و عاطفی کودکان نیز تأثیر منفی بگذارد.

?️تحقیقات دکتر ناتندو نشان می‌دهد که زنان شاغل، به ویژه آن‌هایی که پیش از بارداری نقش فعال و حرفه‌ای داشته‌اند، بیشتر در معرض احساس تنهایی در دوران بارداری و پس از زایمان قرار دارند. این زنان که عادت به فعالیت و شناخت و قدردانی از تلاش‌های خود داشته‌اند، با ورود به نقش مادری که اغلب کم‌ارزش جلوه داده می‌شود و نیازمند یادگیری‌های تجربی است، احساس ناامنی و انزوا می‌کنند.

?️یکی از دلایل اصلی این احساس تنهایی، افزایش استانداردهای مادرانه در جامعه امروزی است. در نسل مادربزرگ‌هایمان، کودکان از در پشتی بیرون می‌رفتند و به آن‌ها گفته می‌شد که وقت شام برگردند. برای نسل من، این اصلا قابل تصور نیست. امروزه انتظار می‌رود مادران همه چیزشان را به طور کامل به فرزندانشان اختصاص دهند و در همه جوانب زندگی آن‌ها نقش فعال داشته باشند.

#زاگاه
?️ @zaagaah

?نسخه کامل این مقاله را در لینک زیر بخوانید:

https://zaagaah.com/2050

زاگاه- یکشنبه بیست آبان اولین رویداد ملی نفس توسط بسیج جامعه پزشکی کشور در دانشگاه جامع انقلاب اسلامی برگزار شد. در این رویداد امیرحسین بانکی‌پور، نماینده مجلس و از طراحان قانون «جوانی جمعیت و حمایت از خانواده»، در سخنانی خواستار برخورد با مراکزی شد که سقط جنین انجام می‌دهند. او گفت که پلیس می‏‌بایست مجوز مراکز، داروخانه و مطب‌‏هایی را که داروی سقط جنین عرضه می‌‏کنند، باطل کند تا درس عبرتی برای سایرین باشد.

?️‌حسین معروفی، معاون هماهنگ‌کننده سازمان بسیج نیز مقابله با سقط خودخواسته جنین را برابر «جهاد» دانست و گفت:« در این جهاد اگر کشته شویم، شهیدیم.»

?️کارگروه نفس در ۳۰ اردیبهشت‌ماه سال ۱۴۰۰ مصادف با روز ملی جمعیت برای اولین بار در مشهد آغاز بکار کرد. نام «نفس» مخفف «نجات فرزندان سقط» است. گروه نفس با حضور در مکان‌هایی که امکان مراجعه افراد بارداری که قصد سقط خودخواسته دارند، وجود دارد، اقدام به فریب زنان کرده و سپس تلاش می‎کند تا با روش‎های گوناگون، افراد را از تصمیم‎شان منصرف کند. آنها با نصب و انتشار پوسترهایی گمراه‌کننده در مراکز آزمایشگاهی، مطب‎های متخصصان زنان، به زنان اینطور القا می‎کنند که مراکز سقط جنین هستند و بدین صورت بسیاری از زنان خودشان با این مراکز تماس می‌گیرند تا بتوانند برای پایان دادن به بارداری‎شان از آنها کمک بگیرند.

?️محمدحسین زارع‌زاده، رئیس بسیج جامعه پزشکی ایران در نشست خبری اولین رویداد نفس در پانزده آبان‌ماه گفت که تاکنون ۳۰۰ مرکز نفس در کشور راه‌اندازی شده و به ده هزار نفر مشاوره جلوگیری از سقط ارائه شده است. او همچنین گفت :« از میان تعداد نفراتی که مورد مشاوره قرار گرفتند، ۸ هزار نفر از مادران از انجام عمل سقط منصرف شدند که از این تعداد هم ۶ هزار کودک متولد شدند.»

?️بررسی‌‏های زاگاه نشان می‎دهد که شماری از پزشکان نیز درحال همراهی با این مراکز هستند. به اینصورت که اگر فرد خواهان سقط خودخواسته جنین به آنان مراجعه کند، بدون اینکه هیچ ابراز مخالفتی با تصمیم فرد بکنند، شماره تلفن این مراکز را در اختیار او قرار می‎دهند تا برای سقط جنین با آنها تماس بگیرد. پس از تماس با مرکز، وقت ملاقاتی به افراد داده می‎شود و در زمان مراجعه به آنجا متوجه می‌‏شوند که این مرکز نه‎تنها کمکی به آنان نمی‎کند بلکه به روش‌‏های گوناگون از جمله تهدید تلاش می‌‏کنند تا مانع تصمیم‌‏گیری افراد برای پایان دادن به بارداری‌شان شوند.

?️تکتم زاده، مدیر مرکز نفس در خردادماه ۱۴۰۱ در گفتگویی با خبرگزاری رسا گفته بود:«شاید برایتان جالب باشد که بگویم قریب به ۲۰ تا ۳۰ درصد از تماس‌های ما از سمت افرادی است که واقعاً تصور می‌کنند با یک مرکز تخصصی سقط ارتباط گرفته‌اند! جالب‌تر اینکه می‌گویند: «چه خوب که مجوز دانشگاه دارید. این یعنی کار شما بهداشتی و استریل انجام می‌شود...»

?️مرور همین بخش از گفتگوی مدیر مرکز نفس نشان می‌‏دهد که این مراکز چگونه با فریب زنان، آنان را به این مراکز کشانده و سپس مانع تصمیم‎گیری آنها برای پایان دادن به بارداری‎شان می‌‏شود. دخالت در تصمیم‌گیری زن در مورد ادامه بارداری‎اش، حق تعیین سرنوشت او را سلب می‌کند و می‌‏تواند عواقب سخت و خطرناکی برای شماری از زنان در پی داشته باشد. ممنوع کردن دسترسی به سقط خودخواسته جنین ایمن و قانونی، از آمار سقط جنین نمی‎کاهد، بلکه تنها جان افراد را در معرض خطر قرار می‎دهد.

? اگر خواستار پایان دادن به بارداری‌تان هستید، به ما در زاگاه پیام دهید.

#زاگاه

?️ @zaagaah

?رد فرضیه افسردگی و پشیمانی پس از سقط ناخواسته جنین

زاگاه- تحقیقات مختلف از سراسر جهان نشان می‌دهند که انجام سقط جنین با مشکلات سلامت روان مرتبط نیست، اما محدود کردن دسترسی به آن تاثیر مستقیم بر سلامت روان دارد.

?️بیش از ۵۰ سال تحقیقات روان‌شناسی بین‌المللی نشان می‌دهد که انجام سقط جنین با مشکلات سلامت روانی ارتباطی ندارد، اما محدود کردن دسترسی به سقط جنین ایمن و قانونی، زیان‌آور است. تحقیقات نشان می‌دهد افرادی که از دسترسی به سقط جنین ایمن محروم می‌شوند، سلامت جسمی و روانی ضعیف‌تری دارند.

?️یک مطالعه مهم که در آمریکا بر روی بیش از ۱۰۰۰ زن در ۲۱ ایالت انجام شد، نشان می‌‎دهد زنانی که اجازه سقط خودخواسته جنین را بطور امن و قانونی داشتند، کمتر از زنانی که از این امکان محروم بودند، احساسات منفی، علائم مرتبط با سلامت روان و افکار خودکشی را تجربه کرده‌‏اند.

?️تحقیقات نشان می‌‏دهند زنانی که بارداری برنامه‌‏ریزی‌شده داشته‌‎اند اما به دلیل نقص جنین و تهدید جان مادر، ناچار به پایان بارداری در سه ماهه دوم و سوم شده‌‏اند، پس از آن با مشکلات سلامت روان روبرو می‌‏شوند. تهدیدات سلامت روان در این گروه از افراد با زنانی که سقط ناخواسته را تجربه می‏‌کنند یا با مرگ فرزندشان پس از تولد مواجه می‏‌شوند، برابر است، اما کمتر از افسردگی و پریشانی افرادی است که نوزادانی با نقص‌‏های جدی به دنیا می‌آورند.

?️مطالعه ترنوی همچنین مساله دیگری را نیز نشان می‌دهد. اینکه زنانی که از دسترسی به سقط خودخواسته ایمن و قانونی محروم هستند، علائم اضطراب و استرس بیشتری را گزارش می‌کنند، اعتماد به نفس کمتری دارند، در درازمدت با مشکلات اقتصادی بیشتری مواجه هستند و احتمال بالاتری دارد که با شرکای خشونت‌طلب خود باقی بمانند. از طرف دیگر نوزدانی که به دلیل عدم دسترسی به سقط جنین ایمن، متولد می‌شوند نه تنها احتمال دارد که در فقر زندگی کنند بلکه مشکلات بیشتری را در ارتباط با مادرانشان تجربه می‌کنند.

?️مطالعات دیگر نشان می‌دهند کودکانی که در چنین شرایطی به دنیا می‌آیند با طیفی از مشکلات اجتماعی، عاطفی و سلامت روانی مواجه می‌شوند که تا بزرگسالی ادامه می‌یابد، از جمله بستری‌های روان‌پزشکی بیشتر نسبت به خواهران و برادران خود یا سایر کودکانی که براساس بارداری‏‌های برنامه‌‏ریزی شده متولد می‌‏شوند.

#زاگاه

?️ @zaagaah

◽️نسخه کامل این مقاله را در وبسایت بخوانید.

https://zaagaah.com/2046

?‌ گلوله در برابر بی‌حجابی: آرزو بدری با آسیب نخاعی از راه رفتن محروم ماند

گزارشی از وضعیت آرزو بدری، مادر دو فرزند؛ زنی که ماموران ناجا به دلیل عدم رعایت حجاب اجباری به او شلیک کردند

روز اول مرداد ۱۴۰۳، آرزو، ساکن شهر محمود‌آباد در استان مازندران در حالی که همراه خواهرش پشت فرمان بوده است، هدف گلوله ماموران قرار می‌گیرد.

در این روز آرزو به همراه خواهرش از شهر نور در مازندران به سمت منزلش در محمودآباد در حال رانندگی بوده است که پلیس متوجه می‌شود خودروی آرزو به دلیل عدم رعایت حجاب اجباری حکم توقیف دارد، به آرزو دستور ایست می‌دهد اما آرزو به دلیل ترس به آن‌ها توجه نمی‌کند و به رانندگی ادامه می‌دهد ، ماموران هم شروع به شلیک به طرف خورو می‌کنند، نخست به لاستیک‌ها و تایر و پس از آن از کنار به سمت آرزو شلیک می‌کنند، گلوله از پهلوی وی وارد ریه و سپس به نخاعش گیر می‌کند. او را به بیمارستانی در شهر نور می‌برند، اما به دلیل نبود تجهیزات از این بیمارستان به بیمارستانی در ساری منتقل می‌کند و پس از آن با وجود گلوله در بدن آرزو به بیمارستان ولی‌عصر تهران منتقل می‌کنند.

اگر چه گلوله از بدن آرزو خارج شده اما نخاع او به گونه‌ای آسیب دیده است که پزشکان می‌گویند ۶ ماه طول می‌کشد تا بدانیم او قدرت راه رفتن دارد یا خیر! یعنی دقیقا همان فاجعه‌ای که برای پدر کیان پیرفلک افتاد.

مواجهه‌ی حکومت با حجاب آزاد و اختیاری زنان، فقط محدود به صدور احکام حبس، هجوم ماموران و وحوش طرح نور و گشت ارشاد و حجاب‌بان‌ها به کودکان دختر و زنان، محدود نمی‌شود. #ژینا_امینی و #آرمیتا_گراوند با ضرب‌وشتم ماموران گشت ارشاد و حجاب‌بان جان باختند و آرزو بدری با شلیک گلوله‌های ماموران ناجا این‌گونه با آسیب نخاعی مواجه شده است که چشم‌اندازی از دوباره ایستادن او نیز در دست نیست. وضعیتی که چیزی جز جنگ تمام‌قد جمهوری اسلامی با زنان و مقاومت آنان نیست.

#جنگ_علیه_زنان
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری

@bidarzani