از اولین اللّه‌اکبر عالم که پیش از خلقت‌ بشر، علی در بام عرش گفت و بعد ملائکه آموختند که چگونه تکبیر بگویند، تا اللّه‌اکبرهای سپاه‌ اسلام بعد از هر فرود ذوالفقار بر پیکر کفر و هر اللّه‌اکبر حسین بعد از خون‌آلود شدن یارانش در کربلا؛ از نخستین فریاد اللّه‌اکبر سید روح‌اللّه بر منبر فیضیه قم در سال ۴۲ تا تکبیرهای واپسین روزهای بهمن‌ماه ۵۷ و تا هر اللّه‌اکبر رزمندگان فکه و شلمچه تا حلب و دمشق؛ از الله‌اکبر یحیی وقتی که آن ردای خاک‌آلود را میان‌ آوارها به سر کشیده بود و گام برمیداشت و تا آخرین الله‌اکبر سیدحسن در آن گودال عمیق ضاحیه و هر الله اکبر سیدعلی خامنه‌ای در نماز جمعه نصر زیر تهدید موشک‌باران تهران. تا فریاد اللّه‌اکبر حضرت موعود(عج)، میان رکن و مقام کعبه به هنگامه‌ی ظهورش؛ همیشه خدای جبهه حق بزرگتر از مکر جبهه کفر بوده. همیشه فریاد اللّه‌اکبر گویان مستضعف، قوی‌تر از ستون‌های کاخ سلاطین و جابران بوده. و همیشه اراده‌ی خداوند بر این بوده که ندای اقتدار اللّه‌اکبرش بر صدای وسوسه‌آلود و دل‌فریب ابلیس‌ها غالب باشد؛ وَ لَو کَرِهَ المُشرِکون. پس به امتداد حنجره‌ی علی؛ اللّه‌اکبر، اللّه‌اکبر، اللّه‌اکبر!

«آن‌قدر حضرت علی اکبر علیه‌السلام در قیامت شفاعت می‌کند که نوبت به امام حسین علیه‌السلام نمی‌رسد...»

#قصار | مرحوم آیت‌الله کوهستانی

@ammar_neveshte

«الله اکبر» یعنی خدا بزرگ‌تر
از ناوهای آمریکایی است...

عُد لاترحل
أنت الأجمل
إما حدثتك أعلم أنك تسمع...

چقدر قشنگه این شعر و این نوا...

@ammar_neveshte

من دل‌تنگ صحن و سرای شما،
و بی‌تاب مشایه‌ی شما هستم؛
آقای ابوعلی...

@ammar_neveshte

پدربزرگ اولش امیدوار بود به زودی به خانه و خرمنگاهش در فالوجه برگردد و فکر می‌کرد دیگر خطر متوجه ما نیست؛ بلکه متوجه یهودیانی است که ارتش‌های عرب قرار است آن‌ها را زیر پا له کنند، اما بعد از این‌که معادلات معرکه جدید برایش روشن شد و فهمید اوضاع به نفع ما عرب‌ها نیست، قبول نکرد با ما به پناهگاه بیاید چون زندگی دیگر برایش ارزشی نداشت. می‌گفت: «تا کی قرار است پنهان شویم و از سرنوشت‌مان فرار کنیم؟! حالا دیگر نه مرگ خوب است نه زندگی...»

#کتاب | خار و میخک
مجاهد شهید یحیی السنوار

@ammar_neveshte

«شیرخواره‌های پاراچناری، با شلیک مستقیم در دهان‌شان، به شهادت رسیدند». این بخشی از گزارش امروز رسانه‌ها از فاجعه بزرگ اخیر، علیه شیعیان پاراچنار پاکستان است. سگان بی‌قلاده وهابیت در پاکستان، دوباره از سکوت و غفلت مجامع جهانی و عموم مسلمین سواستفاده‌کرده و به‌جان ده‌ها زن باردار و اطفال شیرخوار شیعی افتاده‌اند برای قتل‌عام. به بطن زنان شلیک می‌کنند؛ مبادا که موسی‌ای دوباره، به کندن ریشه‌های کفرشان مبعوث شود. به زبانِ شیرخواره‌ها شلیک می‌کنند، مبادا که فردا زبان‌ به یاعلی باز کنند. حلقوم برادران ما را ذبح می‌کنند، تا فریاد «اغثنا یا صاحب‌الزمان»‌شان میان دشت‌های سبز پاراچنار گم شود. دریغا دریغ؛ که شیعه قرن‌ها به این خوف و تقیه و قتل‌ها خو کرده. خونش را اگر ریخته‌اند، به سرانگشت خونین، باز نام علی را نوشته. شیعه تمام نمی‌شود و به ازای هر حلقوم مذبوح از ما، هزار حلقوم دیگر فریاد خواهند کشید؛ که اغثنا و ادرکنا و لاتهلکنا و بیا و نگذار که تمام شویم؛ که جز تو یاور و حمایتگری برای ما نیست. که تنهاییم و مظلوم و همچنان امّیدوار. ای عزیز در پرده.

گاهی با آرمان شوخی می‌کردم و می‌گفتم: «آخه آرمان هم اسم شد برای یه آخوند؟! پس فردا شما رو به مراسمی دعوت کنن، باید بنویسن با سخنرانی حجت‌الاسلام آرمان! یا باید اسمت رو عوض کنی یا شغلت رو.» می‌گفت: «کسی که طلبه می‌شه، دنبال آرمان‌های پیامبر و انقلابه؛ پس همه دنبال من هستن.» هر دو زدیم زیر خنده. بعد ادامه داد: «خدا رو چه دیدی؛ شاید خدا شهادت رو قسمت من کرد و اصلا به اونجاها نرسید.» گفتم: «ان‌شاءالله هرچی که خیره برات پیش بیاد.»

#کتاب | آرمان عزیز
مجید محمدولی

@ammar_neveshte

دوره قرآن‌های خونگیِ قدیمیا عجیبه.
ده پونزده‌ تا خانوم سن بالا که به زور قرآنو هِجّی می‌کنن و ساعتها طول می‌کشه درست یا غلط غولوط بخونن، دور هم جمع می‌شن و با وجود درد کمر و زانو و زخمای زندگی، قرآن خوندن هفتگی‌شون ترک نمی‌شه. اینجور مواقع از خودم و جوونای مثل خودم بدم می‌آد که با وجود سواد مثلا بالا و ادعا و بسیجی بودن و مذهبی بودن، هیچ غلطی نمی‌کنیم...

قُلْ إِنَّ الْأَمْرَ کُلَّهُ لِلَّهِوقتی همه ی کارهات دست منه، غصه‌ی چی رو میخوری؟!