‏💭** تو روان‌شناسی رابطه یه مفهوم جالبی داریم به اسم Emotional Bids یا درخواست‌های عاطفی!

📌این اصطلاح از تحقیقات دکتر گاتمن اومده و ایده اصلیش اینه که توی هر رابطه‌ای، آدم‌ها با کنش و واکنش‌هاشون به دنبال توجه، تایید یا حمایت هستن و این درخواست‌ها ممکنه مستقیم یا غیرمستقیم باشن…

‏📍مثلا؛ چه بارونی میاد!
+ آره، خیلی قشنگه. حالا هواشناسی گفته آخر هفته احتمال برف هست.

📍مثلا؛ چه بارونی میاد!
+ سر در گوشی و در حال اسکرول کردن ریلزهای اینستا. ها!، چی گفتی؟.

📍مثلا؛ چه بارونی میاد!
+ ههه، عزیزم دو ساعته که داره بارون میاد، تو حواست پرته!.

‏📌 دکتر گاتمن میگه تو لحظات مختلف عاطفی آدم‌ها سه مدل جواب به درخواست‌ها میدن؛

۱.پاسخ مثبت: نشون دادن علاقه و توجه.

2.بی‌اعتنایی: نادیده گرفتن پیام.

3.پاسخ منفی: پاسخ خصمانه یا تمسخر.

📌و از همین پاسخ‌ها میشه پیش‌بینی کرد که چه رابطه‌ای موندگاره و چه رابطه‌ای به شکست میره.

‏📍 وظیفه اصلی این Bids‌ها شارژ کردن حساب بانکی عاطفیه و هر بار که به درخواستی پاسخی داده میشه، یه مقدار پول تو حساب بانکی عاطفی زوجین ریخته میشه. پس هر رفتار کوچیکی که به پارتنرمون نشون میدیم یا پاسخی ازش دریافت می‌کنیم یه Bid هست که یه شارژی می‌زنه به حساب بانکی عاطفی‌مون...

‏📌 مثلا؛ از خرید برگشتیم و شریک عاطفی‌مون میاد به استقبال‌مون. یا یه ارائه مهم داریم و وسط راه پیام می‌گیریم که؛ موفق باشی عزیزم!. یا ظهری یه چرت زدیم و خیلی نرم پتو رو میندازه رومون. همه این رفتارهای کوچیک،‌ یه سپرده کوچکی هستش که به حساب بانکی عاطفی‌مون واریز میشه…

‏📌 تو یه مطالعه طولی شش ساله دکتر گاتمن متوجه شد که تو زوجین موفق میزان پاسخ عاطفی نزدیک به ۸۶ درصد و تو زوج‌های ناموفق چیزی در حدود ۳۳ درصده و نتیجه گرفت که؛ این رفتارهای کوچیک هستن که رابطه‌های موندگار رو می‌سازن! نه حرکات و کادوها و یادگاری‌های خفن و فوق رمانتیک سالی یکبار...

‏📍خلاصه کلام اینکه؛

" ولنتاین و روز عشق و شکلات و خرس و نوتلا بهونه‌ست، یه رابطه موندگار رو پاسخ‌های عاطفی (Emotional Bids) هر روزه می‌سازه. حساب بانکی عاطفیت رو شاٰرژ نگه دار که شارژ نگهت داره".

×dramani×

———————————————

~** کانال روانشناسی سایکولاجیک@UTpsychologic

**ژان ژاک روسو ازدواج کرد و صاحبِ ۵ فرزند شد.

بعد همه‌ی بچه‌هاشو به پرورشگاه سپرد!

کمدیِ ماجرا اینجاست که بعدش نشست یه کتاب در موردِ تربیتِ فرزند نوشت به نامِ اِمیل :))**

کانال روانشناسی سایکولاجیک

@UTpsychologic

.
کافکا در این نامه‌‌‌ **که هرگز به دست پدر نرسید و توسط او خوانده نشد، از احساس نابسندگی، شرم و ترس‌هایی که در کودکی تجربه کرده پرده‌برمی‌دارد. و آثار او را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد.

میل به نوشتن، در اینجا، شکلی از پالایش روانی (Catharsis) برای اوست، چرا که زبان نوشتاری به او امکان می‌دهد تا با پدرش -که قادر به گفت‌وگو با او نیست- مواجهه‌ای نمادین داشته باشد، چرا که کافکا درجایی خطاب به پدر می‌گوید: عدم امکان رابطه‌ای آرام میان من‌ و تو، نتیجه دیگری هم داشت: من، استعداد صحبت‌کردن را از دست دادم.**

-freudisalive-

~ کانال روانشناسی سایکولاجیک

@UTpsychologic

?برای بچه‌ها قبل از ۱۶ سالگی موبایل نخرید، میخرید هم هوشمند نخرید. فارغ از نابودی تمرکز و توجه بچه و کاهش attention span(مدت زمان تمرکز مستمر)،در ۷۵ پژوهش زیر همبستگی قوی بین اعتیاد به موبایل با اهمال‌کاری و تنبلی در بچه‌ها دیده شده.
در صورت داشتن تبلت نصب child protection الزامیه.

? لینک مقاله:
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/37979628/

~ کانال روانشناسی سایکولاجیک

@UTpsychologic

ما مسئول التیام آسیب‌های روانی والدینمون نیستیم. تلاش برای این کار می‌تونه باعث درهم‌تنیدگی، فرسودگی، نادیده گرفتن نیازهای خود، و تداوم الگوهای ناسالم رفتاری بشه. در عوض باید سلامت روان خودمون رو در اولویت قرار بدیم، حدومرزهای سالم تعیین کنیم، حمایت (نه درمانگری) از اون‌هارو ادامه بدیم و والدینمون را به دریافت کمک حرفه‌ای تشویق کنیم.

-Salamateravan-

@UTpsychologic

‍ یک ثانیه توییتی که پایین همین پست ضمیمه شده رو نگاه کنید. بیاید از منظر روانشناسی اجتماعی یه بررسی روش انجام بدیم.
در این توییت، نویسنده با استفاده از کنایه و مثال‌هایی از استان‌ها و قومیت‌های مختلف، به‌درستی نقد کرده که نباید کار اشتباه یک نفر را به کل آن قومیت نسبت داد. اما جالب اینجاست که خودش در پایان، دقیقاً همون اشتباه رو به شکل بزرگ‌تری مرتکب شده و رفتارهای منفی رو به همه ایرانی‌ها نسبت داده و نتیجه گرفته که «ایران به خاطر این رفتارها درست نخواهد شد».

این نوع تعمیم دادن‌ها، از جمله مشکلات رایج در روان انسان‌ها هستند که معمولاً به تعمیق کلیشه‌ها و پیش‌داوری‌ها منجر می‌شن. حتی اگر هدف نویسنده انتقاد از رفتارهای نادرست باشه، این‌که یک ویژگی منفی رو به کل یک جامعه نسبت بده، دقیقاً همون اشتباهیه که خودش به‌درستی در ابتدای توییتش بهش اعتراض کرده.

اما بیایید عمیق‌تر به موضوع نگاه کنیم. از دیدگاه روانشناسی اجتماعی، این نوع تعمیم‌ها به‌عنوان خطای نسبت‌دهی شناخته می‌شن. در این خطا، افراد تمایل دارن که رفتار یا ویژگی منفی یک فرد رو به کل گروه یا جامعه‌ای که اون فرد بهش تعلق داره نسبت بدن. این مسئله نه‌تنها در ایران، بلکه در سراسر دنیا وجود داره و متأسفانه یکی از ریشه‌های اصلی کلیشه‌سازی و تبعیض‌ محسوب می‌شه.

برای مثال، تصور کنید که فردی از کشوری خاص، مثل ایالات متحده، در سفر خارجی رفتار نادرستی از خودش نشون بده. خیلی از مردم تمایل دارن که اون رفتار رو به همه آمریکایی‌ها تعمیم بدن و برچسب «خودخواه» یا «بی‌ملاحظه» رو به کل یک ملت بزنن. یا مثلاً در کشورهای اروپایی، اگر مهاجری از هند درگیر جرمی بشه، بعضی‌ها تمایل دارن اون جرم رو به همه مهاجران از اون منطقه نسبت بدن و نتیجه‌گیری کنن که «همه مهاجران هندی خطرناک هستن». این نوع تفکر باعث می‌شه که نگاه‌های منفی و پیش‌داوری‌ها نسبت به گروه‌های خاص، حتی اگر تعداد بسیار کمی از افراد اون گروه مرتکب رفتار نادرست بشن، تقویت بشه.

اما چرا این خطای نسبت‌دهی اتفاق می‌افته؟ یکی از دلایلش، ساده‌سازی ذهنیه. ذهن انسان دوست داره دنیا رو به شکل‌های ساده و قابل‌فهم تقسیم‌بندی کنه؛ و این باعث می‌شه که گاهی به جای درک پیچیدگی‌های فردی و اجتماعی، به راحتی به کلیشه‌ها پناه ببره. در واقع، برای ذهن آسون‌تره که بگه «همه افراد این گروه اینطوری هستن» تا این‌که بگه «فقط این فرد این رفتار رو داره و این ارتباطی به کل گروهش نداره».

بطور مثال در آمریکا وقتی تیراندازی‌های مرگبار در مدارس رخ می‌ده که متأسفانه خیلی هم رایجه، برخی افراد تمایل دارن این رفتار رو به محل تولد یا اصالت اون فرد نسبت بدن. فرض کنید قاتل از شهری خاص یا حتی از کشوری دیگه باشه؛ بعضی‌ها ممکنه بگن: «بله، چون اهل فلان شهر یا فلان کشور بوده، این رفتار خشونت‌آمیز ازش سر زده.» این نوع نگاه، دقیقا همون خطای تعمیم‌دهی رو نشون می‌ده.

این طرز تفکر، نه‌تنها درسته نیست، بلکه به تقویت کلیشه‌های منفی و پیش‌داوری‌ها منجر می‌شه. حقیقت اینه که خشونت یا رفتار نادرست یک فرد، نتیجه عوامل پیچیده‌تریه؛ از شرایط روحی و روانی گرفته تا محیط خانوادگی و اجتماعی که فرد در اون رشد کرده. نسبت دادن این نوع رفتارها به محل تولد یا قومیت، هیچ کمکی به فهم درست مسئله نمی‌کنه و تنها باعث می‌شه یک گروه یا جامعه بی‌دلیل مورد قضاوت قرار بگیرن.

در واقع، حتی در کشوری مثل آمریکا هم ممکنه مردم دچار این خطای فکری بشن و رفتار وحشیانه یک نفر رو به کل جامعه یا منطقه‌ای که اون فرد از اونجا اومده، نسبت بدن. اما چنین نگاه‌های کلیشه‌ای و تعمیم‌دهی‌ها، در هیچ جامعه‌ای جواب نمی‌ده و فقط باعث تعمیق اختلافات و ایجاد بی‌اعتمادی بین مردم می‌شه.

? کانال روانشناسی سایکولاجیک

?@UTpsychologic

*? قدرت روانی آغوش؛ چند ثانیه بغل کافیه؟*

توی یه مقاله علمی جالب، اومدن درباره تاثیرات مختلف بغل کردن و انواع مختلف آغوش تحقیق کردن. همه‌مون می‌دونیم که یه بغل محکم از کسی که دوستش داریم، می‌تونه آرامش‌بخش باشه؛ ولی چقدر باید طول بکشه؟ و اصلاً چرا انقدر تأثیر داره؟

*? چرا بغل کردن اینقدر حس خوب می‌ده؟*
آغوش گرفتن یه رفتار قدیمی بین انسان‌ها و حتی حیواناته! بغل کردن باعث فعال شدن یه سیستم خاص عصبی در پوست می‌شه که وقتی با ملایمت و آرومی پوست لمس می‌شه، اندورفین‌های آرام‌بخش توی مغز آزاد می‌شن. به گفته پروفسور رابین دانبار از دانشگاه آکسفورد، این اندورفین‌ها همون موادی هستن که باعث می‌شن بعد از بغل کردن، حس راحتی و نزدیکی با طرف مقابل داشته باشیم. برای همینه که بغل می‌تونه توی تقویت روابط خیلی مؤثر باشه.

*? چند ثانیه بغل ایده‌آله؟*
تحقیقات نشون داده که بهترین زمان برای یک بغل، بین ۵ تا ۱۰ ثانیه است. اگه کمتر از این باشه، حس نزدیکی و آرامش کاملاً منتقل نمی‌شه؛ اگه هم طولانی‌تر بشه، ممکنه کمی معذب بشیم. مثل اینه که توی یه مهمونی خانوادگی بخواین یه بغل طولانی و محکم داشته باشین؛ شاید حس خوبی نده، ولی یه بغل ۵ تا ۱۰ ثانیه‌ای درست و حسابی، می‌تونه دقیقاً حس آرامش مورد نیاز رو منتقل کنه.

*? آغوش و سلامت بدن
دانشمندان به نتایج جالبی رسیدن؛ مثلاً اینکه افرادی که مرتباً بغل می‌گیرن، سیستم ایمنی قوی‌تری دارن و کمتر به بیماری‌های سرماخوردگی دچار می‌شن. یه تحقیق نشون داده کسایی که توی روزهای قبل از ابتلا به سرماخوردگی، بغل شدن، هم کمتر مریض می‌شن و هم اگه مریض بشن، علائمشون کمتره! حتی بغل کردن قبل از تجربه‌های استرس‌زا، مثل پرواز یا موقعیت‌های پراسترس، می‌تونه باعث کاهش سطح هورمون استرس (کورتیزول) بشه.
*? بغل خودمون به خودمون؟**
اگه کسی دور و برتون نیست که بتونین بغلش کنین، نگران نباشین؛ خودتون هم می‌تونین خودتون رو بغل کنین! دانشمندان از دانشگاه گوته آلمان می‌گن که بغل کردن خودمون یا لمس آروم پوست می‌تونه اثر مشابهی داشته باشه و استرس رو کاهش بده.

آغوش یه ابزار قدرتمند برای آرامش دادن به ذهن و بدنمونه. پس دفعه بعدی که کسی رو بغل کردین، چند ثانیه بیشتر بمونین و از اون لحظه‌ی گرم و آرامش‌بخش لذت ببرین❤️

*? منبع متن*

× کانال روانشناسی سایکولاجیک ×

?@UTpsychologic

ما مقصر تراماهامون نیستیم، اما به نفعمونه مسئول ترمیم‌شون باشیم.
ما مسئول اینسکوریتی‌های دیگران نیستیم، اما به‌نفعمونه مراعاتشون رو بکنیم.

-locomo-

@UTpsychologic