السَّلامُ عَلَيْكَ يَا حُجَّةَ اللَّهِ فِي أَرْضِهِ
السَّلامُ عَلَيْكَ يَا عَيْنَ اللَّهِ فِي خَلْقِهِ
السَّلامُ عَلَيْكَ يَا نُورَاللَّهِ الَّذِي يَهْتَدِي بِهِ الْمُهْتَدُونَ
وَ يُفَرَّجُ بِهِ عَنِ الْمُؤْمِنِينَ

عیدتون مبارک ❤

امشب دعا بفرمایید لطفا

ال‌نود
مدت زمان مطالعه: ۹ دقیقه

دیدی در جاده‌ها سر پیچ‌هایی پلیس برداشته با خاک و سنگ و ملاط سکو درست کرده و در کنار خط‌ونشان خودش با ماشین‌هاش، یک ننه‌مرده‌ای که گاز و گوز کرده را ماشینش را خوابانده، یک پلاکارد گت‌وگنده‌ای هم زده بالاش نوشته: توقیف به‌خاطر جفتک‌پرانی حادثه‌ساز .. دیدی؟ .. اوهوم ..
قم می‌رفتم، تو جاده پلیس ال‌نَوَده را دمر کرده بود و اعمال قانونش کرده بود بنر  زده بود روش نوشته بود به دلیل سرعت زیاد و لایی‌کشی و چسباندن به ماتحت ماشین‌های مردمِ طفل معصوم .. آورده بودندش در منظر و مَرئای ما، تا مثل سگ بترسیم، مثل آدم بگازیم و در ادامه‌ی مسیر هیچ‌چیزِ اضافی نخوریم. 
ولی آخه این چیزها به ال‌نود مگر می‌آید کافر ..؟ چطور توانستی؟ خیلی فروتن‌تر از این‌چیزهاست ال‌نود، نَه‌مال‌ این صحبت‌هاست اصلا ..
جد و تاریخ و پدرجدِ ال‌نود را شما بهتر از ما بلدی؛ ولی ال‌نود توی ذهن ما، با تمام عیب‌‌وننگ و تف‌ولعنتی که می‌خورد ماشینِ آدم‌حسابی و اُلد اِسکولی‌ست؛ ولّاهه نِرد تر از این ماشین به مولا نیست .. کسی نیست با مرامش حال نکند؛ عینهو کارمندی که کله‌سحری می‌زند بیرون، می‌رود سروقت و حتا زودتر کارت می‌زند، سر تا تهِ خدمت چپ و راست نمی‌رود، دقیقا از همین‌هاست که چارساعت عقب درِ رئیس می‌ایستد تا راه‌ش بدهد تو، و قبل از هر دخولی هم خیلی مودب در می‌زند .. به زن‌های مجرد و متاهلِ سازمان کاری ندارد و سام‌وعلیک که می‌کند تو چشم کسی زل نمی‌زند، چه برسد دست‌برد بزند یا بزند تو کار آن‌ها .. خیلی مردِ خانواده‌ست، خیلی آقاست. 
ولی، همین تندرِ نود سانت‌به‌سانت و جیک‌ و پوکِ عمرش مصداق آرامش قبلِ دعواست؛ جوب ندیده وگرنه مدال المپیک تو مشت اوست. آقاواری کنج جاده فریز کردنش را باور نکنید؛ صبح‌به‌صبح فقط دو تا پرشیای کف‌خواب می‌خورد. 
بعنوان کسی که پشتِ کمتر از بنز ننشستم باید عرض کنم آبرو و شرف خودروسازی مملکت را فقط ال‌نود حفط کرده؛ همین ماشین، تو کفی و غیرِ کفی جوری ماکسیما را می‌گیرد که بوگاتی پراید را نگرفته. رزومه‌ی لایی‌بازی مرا اگر بتکانی، همیشه از زیر کل‌کل با ال‌نود در رفته‌ام .. به نظرم این‌ست شما هم همین کار را کن.
داچیا لوگان، ال‌نود، تندر نود .. مهم نیست، هر سگی دوست‌ داری صداش کن .. او کارهایی ازش برمی‌آید که خودش هم باورش نمی‌کند. 

توی کلاس‌های لجستیک و کشتیرانی، اواخرِ دوره، یک درسِ بی‌پدرمادر هست که وقتی سر کلاسش نشستی برّه‌ای هستی که دارند زنده‌‌زنده دباغی‌ت می‌کنند و سر امتحانش می‌شوی ذبح عظیمِ صنعت حمل‌ونقل،  و .. جوری امتحان می‌گیرند که انگار شب اول قبر است و نکیرمنکر آمدند بالاسرِ حرمله یالثارات‌الحسین بگویند؛ کلاسِ کالاهای خطرناک.
کلش مطلب مهمی‌ست، کلش مهم‌سا و هرجای دنیا جز اینجا باید حداقل از بیست هیژده بگیری که پاس کنی؛ زیرا بعنوان کارشناس ایمنی در حمل‌ونقل و لجستیک، جان و مال و ناموس ما دست شماست و چون دست‌به‌مُهره حرکت‌ست ممکن‌ست با هر حرکتت بی‌جان و بی‌مال و بی‌ناموس‌مان کنی ..
حالا فکر کن توی همین کلاس، انفجارِ چندسال‌پیشِ بیروت، که سرِ بیست‌هزار تن نیتراتِ آمونیوم بود را چند خط بیشتر منبر نرفتند، ولی، درباره‌‌ی نحوه‌ی انبارش و دپوی پنبه، استادِ کچل‌مان راحت بیست‌دقیقه خطابه داشت. 
پنبه، همین سفید و نرم و پاکیزه ..
مگر با پنبه چکار می‌کنند؟ یا میکاپ می‌کنند یا الکلیش می‌کنند می‌زنند آنجا تا ترتمیز شود دیگر .. غیرِ این‌ست؟ 
ولی همین پفیوز از خوددرگیری رنج می‌برد و با خودش کُشتی می‌گیرد؛ همین‌جور که گذاشتی‌ش تو انبار و رفتی خانه بخوابی، دقیقا وسط خوابت، وقتی حتا شب‌ست و هوا خوراکِ عشق‌وحال‌ست، جنّی می‌شود و اتومات دلش می‌خواهد آتش بگیرد. حالا بیا بپرس درد و مرگت چه بود .. هیچ، گرمش شده و اُسکُلش دررفته خواسته بگوید سلام، منم آق‌بابام. 

حالا ..
می‌خواهم بگویم هرچقدر ال‌نود باشی و پنبه، هرچقدر هم جنتل‌من باشی یا هرچقدر گرم و نرم .. 
چه نایس و مموش و گیگیلی و بی‌خطر و توکلی باشی و متین و موقر و ترتمیز و بی‌آزار .. 
هرچقدر هم شأنیتَت را از پول و مدرک و فارکس و هاروارد و هر جهنم‌دره‌ای رهن کرده باشی .. 
هر اندازه و سایز و قواره‌ای داشته باشد آن تجسمی که از خودت در دل و مغز و روح بقیه کاشته باشی، 
باز هم ..
باز هم می‌توانی "حسین" را بکشی .. 
و می‌کشی؛ شاید هم بهتر از بقیه. 

#حسین
#حسین‌چی

اگر به زهرا و علی معتقدید، 
اگر از قصه‌ی سقیفه جگرتان تَش می‌گیرد
و
اگر از علی و زهرا و مظلومیت‌شان به سر و صورت‌تان می‌زنید، 
همین حالا تواب شوید و توبه کنید؛
توبه کنید از نفرتی که از این دو،
در قلب‌ 
و پوزخندی که از ایشان 
بر لب‌ها کاشتید.
توبه کنید از تهیه، تولید و تکثر این نابرابری و فقر و کاستی که عامل بودید؛
از استمرارِ تبرّج،
افتضاحِ تجمل 
و از انتشار مستدامِ تنفر ..
توبه‌ای برآمده از منتهای جگر،
از شیوه‌ی تعامل 
با خون‌های ریخته در شام و غزه.
از هم‌دستی با جانیان و خونیان زهرا و علی توبه کنید؛ 
توبه‌‌ی نصوح،
از چیزی که هستید،
بودید 
و محتملاً خواهید بود ..
توبه کنید. 

شهادت حضرت زهرا (س) به جان‌تان تسلیت

...

حالا که شکار توام
چه رها شدنی؟

...

وطنم،
مجاورتِ تو.

یحیا مدت زمان مطالعه: شش دقیقه به خاک‌وخونستان خاورمیانه خوش آمدید ..  خوش آمدید به نشسته‌ایستادن و به ایستاده‌مردن؛  به مقام یحیا مشرف شده‌اید،  قیام کنید و کلاه از سر بردارید ..  سلام و تحیّتی ایستاده بر یحیا، سلام بر یحیا. کلاه از سر بردارید و سلام و اسلحه…

یه فاتحه برای شهید رییسی نثار بفرمایید.

خائنه هرکی برای مرگ ظریف و الباقی مذاکره‌خواها دعا نکنه.
بمونه به یادگار
صحرای محشر می‌فهمید ایشالا.

#فکت

یه دوستی داریم به اسم م. هرمزی که شده معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداری.
پارسال تو یه جمعی این ایده‌ی بالا رو طرح کردم و گفتم خیلی جاها اجراش کردن و تو تهرانم میشه.
منتها پیوست رسانه‌ایش از همه چی مهمتره. اگر درست اجرا نشه مقاومت مردمی زیادی داره و میتونه تاب‌آوری اجتماعی رو به شدت دستکاری کنه.
متاسفانه توی ذهن مدیر ایرانی این انگاره‌ی ثابت وجود داره که: "راه‌بنداز، جا بنداز". همیشه هم همین بوده. مثلا اول فضامجازی رو بیار بعد با چوب و چماق روی مردم کار فرهنگی کن.
نتیجه‌ش؟ نارضایتی اجتماعی و نهایتا از دست دادن پایگاه مردمی برای جمهوری اسلامی.
خسته نشدید؟