| Ao Haru Ride | #مانگا

✨ خب اینو که به احتمال زیاد بیشترتون انیمه‌ش رو دیدین و احتمالاً دوستش هم داشتین، من خودم از روی علاقه‌م به انیمه رفتم سراغ مانگا و خبر نداشتم از وضعیت اداپت و جزئیاتش اما حین خوندن متوجه شدم انیمه کلا تا چپتر ۱۳ ۱۴ مانگا رو پوشش داده -چپترهاش به نسبت طولانی ‌هستن- و کل مانگا هم حدود ۵۰ چپتره.

⚡️ عرضم به حضورتون که خوشحال و شادان از اینکه متریال و جزئیات دیگه‌ای از داستان هست که ازشون خبر ندارم و الان میتونم با مانگا بخونمشون ادامه دادم و اوه- باید بهتون بگم تقریباً تمام چپترهای باقی مونده پر از کشمکش، اتفاقات، رفتارها و تصمیم‌های اعصاب‌خردکن بود که در اوج تعجبم اعتراف می‌کنم هیچ کدوم بد نبودن!
هیچ‌کدومشون بی‌دلیل، بی‌خود و صرفاً برای کش دادن داستان نبود و با وجودی که واقعا گاهی اوقات می‌رفت روی اعصابم چون از اولش هم دنبال یه چیز سافت بودم اما ازش بدم نمیومد و ادامه می‌دادم.

❔ خب حالا فرقش با آثار دیگه‌ی به اصطلاح اعصاب‌خردکن که ولشون می‌کردم چی بود؟
حجم درست بودن رفتارها.
یعنی تمامی کرکتر‌ها با توجه به اقضای سنشون که کم هم بود و بسته به چیزی که از سر گذرونده بودن تصمیم می‌گرفتن، از دید منی که بیرون از ماجرا داشتم اتفاقات رو دنبال می‌کردم و مثل نگاه کامل از همه‌چی خبر داشتم آزاردهنده بود، اما وقتی از دید شخص به شخص به جریان نگاه می‌کردم جریان برام معنا و دلیل پیدا می‌کرد.

❔ کرکترها بی‌نقص نبودن، اشتباهات زیادی می‌کردن اشتباهاتی که تبعات گاهاً جبران‌ناپذیری به دنبال داشت ولی همچنان کشش داستان حفظ می‌شد. باید اضافه کنم این داستان نه مثلث عشقی، بلکه مربع عشقی بود که با شنیدن همین ویژگی به احتمال زیاد کلا بیخیالش بشید، اما چیزی که خوب و تحسین‌برانگیزه اینه که نویسنده تونست این مثلث عشقی رو به خوبی هدایت کنه.

💔 من شخصا مشکلی با مثلث عشقی ندارم البته تا زمانی که کلوژر مناسبی ازش در بیاد، بنظرم درآوردن یه مثلث عشقی خوب کار هرکسی نیست، چون مهارت می‌خواد و خب آمار مثلث‌ عشقی‌های بد از خوبش بیشتره و طبیعیه که نسبت بهش گارد داشته باشیم، اما واقعاً چیزی که مهمه هدایت این جریانه، شاید بگین چرا دنبال درست بودنشی توی دنیای واقعی هم همیشه خوب نمیشه بهم اعتماد کنین که توی دنیای واقعی همیشه یه مثلث عشقی به نتیجه‌ی درستی می‌رسه.
قطعا در هر صورت یک نفر این وسط آسیب میبینه چون سرش بی‌کلاه می‌مونه اما چیزی که مهمه رفتار افراد توی این کشمکش‌هاست و این اثر از این لحاظ راضیم کرد.

✨ دیروز بعد از اتمامش دوست نداشتم به کسی معرفیش کنم یا اینجا در موردش حرف بزنم و برام سوال پیش اومد که چرا؟
متوجه شدم بابت احساس رومخ‌ رفتن و اذیتی بود که موقع خوندنش داشتم و کل اثر منتظر بودم دو کرکتر بالاخره سر عقل بیان پس می‌تونین بفهمین خبری از اون اتفاقات سافت و گوگولی و رومنس‌های دیگه نبود که با خوندنش پر از احساسات خوب بشین؛ مثل Yubisaki to Renren یا Kaoro Hana Rin wa Saku، اما!
نکته‌ توی این اماست که داستان از اولم چنین قصدی نداره و هدفش همینی بود که ارائه داد، چیزی که بنظرم توی دنیای واقعی زیاد شاهدش هستیم! بنابراین به این نتیجه رسیدم معرفیش چندان هم خالی از لطف نیست.

☕️ در مورد خود مانگا بگم آرتش چندان چیز خاصی نیست و همینطور پنل‌بندی‌ها اما خب هم‌چنان ارزش یک‌بار خوندن رو داره.

🐱 #تحلیل_مانگا #نقد_مانگا
⚡️ #AoHaruRide
☕️ @WatashiwaSayaKa

| Ikoku Nikki |

☕️ اینو یکم پیش تموم کردم، اونموقع که متن قبلی رو می‌نوشتم تا نیمه‌هاش خونده بودم و یه مقداری هم زمان برد تموم کردنش چون میونه‌های خوندنم یه وقفه‌ی طولانی افتاد.

⤵️ به طور کلی اثری نیست که بشه سریع و پشت سر هم خوندش و اگه بی‌طرفانه و بدون اغراق از خوبی‌هاش بخوام بگم بعضی جاهاش یه مقدار درک مطلبی که از جزئیات داشتم کم می‌شد و اون هم بخاطر بازی با کلماتش بود...، یعنی آسا -کرکتر ۱۵ ساله‌ی داستان- چون سعی داره توی دنیای نوجوانانه‌ی خودش بعضی چیزا رو درک کنه توی بطن کلمات و معنا و مفهومی که پشتشونه غرق میشد و این قضیه پیوند میخورد به زندگیِ بعد از از دست دادن والدینش که تا حدی نیازمند درک کلمات ژاپنی و املای کانجی و اگه اشتباه نکنم هیراگاناشون بود که من ازش عاجز بودم‌ و برگردان انگلیسی هم یه مقدار کار رو سخت‌تر می‌کرد :)

💕 اما خب از لذتش کم نکرد تمام نکات مثبت و احساسات خوبی که ازش گفته بودم تا آخرش ادامه داشتن و حتی می‌تونم بگم تو جلد آخر بیشتر هم شدن، شخصیت ماکیو واقعا برام یکی از زیباترین کرکترهای دنیای فیکشن شد،
اون ویژگی که براتون تعریف کردم از اینکه نمی‌خواد تفکرات و باورهای خودش رو به آسا تحمیل کنه و تا حد امکان سعی داره پیشش ابراز نظری نکنه انقدر درون وجودش قوی بود که حتی سعی می‌کرد علاقه‌‌ای که به مرور به خواهرزاده‌ش و زندگی باهاش به دست آورده رو هم بروز نده تا مبادا به طریقی محدودش نکنه،

این یه نوع علاقه‌ی خیلی بکر از سمت کسی بود که کل داستان احساس می‌کردی خیلی خودمحوره چون با دور کردن آدم‌ها از خودش از جمله خانواده‌ش، پارتنری که بهش علاقه داشت ولی هیچوقت باهاش به طور جدی وارد رابطه نشد و همچنین تشکیل خانواده هم نداد تا خلوتش آسیبی نبینه، زیبا بود.
انگار نشون می‌داد آدم‌هایی که از اون طرف خیلی شدید رفتار می‌کنن می‌تونن خیلی شدید علاقه‌مند بشن طوری که رفتارشون عاری از خود باشه.

🖤 از پایان‌بندیش هم خیلی راضی بودم، در واقع چون کل داستان یه روایت ساده از زندگی روزمره‌ی دو نفر بود کنجکاو بودم ببینم نویسنده چطور یه پایان غیرکسل‌کننده ارائه می‌ده که واقعا زیبا بود، هیچ کرکتری مَنیتی که از ابتدا نشون داده بود رو زیر سوال نبرد و همین برای من کفایت می‌کرد.

❤️ نمی‌‌دونم اداپت انیمه‌ایش قراره چطور از آب در بیاد اما اگه زیاد اهل مانگا نیستین و گلچین شده چیزی می‌خونین هم به همون دلیل بالا که از درک مونولوگ‌‌های آسا گفتم، اصراری بر خوندنش نمی‌کنم. اما خب انیمه‌ش رو از دست ندین چون اثر متفاوت و آرامش‌بخشی بود.

#نقد_مانگا

#IkokuNikki
🎐 @WatashiwaSayaKa

❤️ضمن شب بخیر خواستم اعلام کنم طی یک حرکت انتحاری و تصمیم لحظه آخری تصمیم گرفتم ترجمه‌‌ی سولو رو ادامه بدم و Dawn عزیز هم گفت که همراهیم می‌کنه که باعث دلگرمی زیادی بود.
امیدوارم بتونیم تا آخر فصل با کیفیت کار رو ادامه بدیم و برای این کار حمایت و همراهیتون خوشحالمون می‌کنه.

زیرنویس رو می‌تونین از این‌جا دانلود کنید
و لطفا این پست رو هم بخونین که در جریان باشین عمل ترجمه‌ی خارج از تیم فقط برای همین یک‌بار انجام می‌شه و قرار نیست ادامه‌دار باشه.

🎐 @WatashiwaSayaKa

| Telework Yotabanashi | اگر یک اثر عاشقانه‌ی کوتاه با چپترهای کوتاه‌تر می‌خواین که یک روز تعطیل بخونین و حالتون رو خوب کنه پیشنهادم Telework Yotabanashi هست، این مانگا رو خودم خیلی اتفاقی توی آنی‌لیست پیدا کردم مانگاکاش دو اثر داره که اون یکی به نسبت مشهورتر…

| The broken Ring: This marriage Will fail Anyway |

واقعا کم پیش اومده مانهوای رومنسی بخونم و انقدر ازش لذت ببرم که احساس کنم داستان‌پردازیش، آرتش و هربخشیش کلی حرف برای گفتن بهم می‌ده.
اصلا شاید برای همینه که آثار رومنس جوسی همیشه برام جذاب‌تر بوده تا شوجو چون به دور از لوس‌بازی و روایت‌های عاشقانه‌ی سطحی و بچگانه‌ست.

ولی واقعا این مانهوا فرای تصورم بود چیزی که مدت‌ها توی لیستم بود ولی حس میکردم حجم دیتیل‌محور بودنش تمرکزی رو میخواد که ندارم.
و چند روز پیش خیلی رندوم چندتا پنل از چپترای ۵۰ به بعد رو خوندم و انقدر برام روایت داستانیش عجیب بود که رفتم سراغش با اینکه قصدی برای شروع چیزی نداشتم.

و خارق العاده بود شاهکار بود.
زنای قوی همیشه برای من جذاب بودن ولی اینِس علاوه بر قوی بودن درایت و کلاسی داشت که هرکسی رو می‌تونه مجذوب خودش کنه.
این داستان روایت زن اشرافی رو داره که حالا سومین باره زندگی فعلیش رو تجربه می‌کنه و هربار بخاطر یه اشتباه جایی وقتی میبینه راه و پس و پیش نداره کشتن خودش رو به اینکه به اون زندگی ادامه بده ارجحیت میده، چیزی که همیشه نوعی بزدلی در ذهنم بود این‌جا اوج قدرت رو برای من نشون می‌داد.

حس می‌کردم هر ضعفی که من توی وجود خودم میبینم توی وجود این آدم درست شده و هر ویژگی تحسین‌برانگیزی که توی زن ایده‌آل پس ذهنم وجود داره رو این زن داره.
به این معنا نبود که بی‌نقصه ولی حداقل نقص‌هاش هم در حین شرح داستان عزیز و منطقی به نظر میومدن، جوری که ناخودآگاه سطح واقعی بودن شخصیتش برام قوت بیشتری می‌گرفت.
و زیباییش به همین‌جا ختم نمیشه،
داستان از خانواده میگه، از تصمیمات که چطور روی زندگی آدم‌ها تاثیر میذاره از اینکه اگر چیزی به تو تعلق داشته باشه مهم نیست زندگی چندباره باشه باز میفته توی دست خودت و اگه چیزی به تو تعلق نداشته باشه مهم نیست چندمین زندگیه از چنگت در میاد.
روایت داستایش انقدر حساب‌شده‌ست که رفته رفته رمز و رازها برات باز می‌شه
رفته رفته چراهایی توی ذهنت جواب داده میشن که اصلا برات مطرح نشده بودن.
بسط عمیقش از همه‌ی ابعاد واقعا برام لذت بخش بود، درست همونطور که فکر میکردم دیتیل‌محور بود ولی تمرکزی که فکر میکردم ندارم رو به هرطریق بود موقع خوندش پیدا کرده بودم.

اگه پیشم بودین یا دوست نزدیکم بودین قطعا هم براتون تعریفش میکردم و انقدر از برداشت‌های مختلفی که ازش داشتم و حتی چیزایی که ازش یاد گرفتم حرف می‌زدم که قطعا سرتون درد میومد و کلافه می‌شدید.

حقیقتا دوست دارم در مورد همه‌ی فکرام اینجا بگم چون واقعا چیزی بود که انگار ابعاد دیگه‌ای از زندگی و سختی‌هایی که می‌تونه داشته باشه رو میگفت.
یک اثره رومنسه ولی بیش از هرچیزی برای من بحث تقلا کردن یه انسان برای زندگی درست داشتن رو مطرح می‌کرد.
چه بسا که خیلی جاها فکر میکرد داره درست میره و داشت اشتباه می‌رفت
و چه بسا خیلی وقتا که با خودش می‌گه چرا هیچ‌چیزی درست و طبق نقشه‌ش پیش نمی‌ره ولی در اصل داشت درست پیش می‌رفت.
من نمیتونم همه‌ی فکرامو در موردش بگم ولی شما می‌تونین این لطف رو به خودتون بکنین و بخونینش.

متنی که نوشتم خیلی یهویی و از هیجان ناشی از خوندن این مانهوا بود، ولی از لحاظ ارت استایل هم چیزی کم نداره، بخصوص که زندگی سلطنتی، طراحی محیط و لباس تا حد بی‌نظیری پر جزئیات و چشم‌نواز کار شده‌.

#پیشنهاد_مانگا #نقد_و_بررسی

#TheBrokenRing
? @WatashiwaSayaKa