⚜️ثبات و پیشرفت ایرانِ عهد ناصری⚜️

هر گاه وضع کنونی[۱۸۸۹ م] ایران را با نیمهٔ اول این قرن قیاس کنیم، معلوم خواهد شد چه پیشرفت‌هایی حاصل شده است، خصوصاً از جهت حصول امنیت عمومی در اثر استقرار سلطنت همایونی و اقدام به پاره‌ای امور اصلاحی، که بنا بر آن می‌توان گفت ایران در آستانهٔ دوران جدیدی است و امید پیشرفتی سریع‌تر و احراز نتایج پایدارتر موجود است. در همین چند سال تلگراف برقی و سیستم جدید پستی و تأسیس بانک‌های اروپایی و مقدمات کشیدن خط‌آهن و به کار افتادن سرمایه‌های عمدهٔ خارجی برای استفاده از منابع داخلی شروع گردیده است. ایرانیان باهوش‌تر از آنند که بپندارند این کارها حد نهایی است. در حین مسافرت خود خوشوقتی ملاقات و صحبت با چندین نفر از سیاستمداران ایران را داشته‌ام و بسیاری از ایشان علاقهٔ تام به اقدامات اصلاحی نشان می‌داده‌اند. اعلیحضرت اقدامات اصلاحی متعدد کرده‌اند و بدون شک بیش از هر شهریاری بعد از کریم‌خان به ایران خدمت نموده‌اند، اگر جرأت بیشتری می‌داشتند اقدامات دیگری هم مقدور بوده است. از جمله گرفتاری‌های محیط شرق یکی این است که با اطمینان نمی‌توان گفت که سیاست ناصرالدین‌شاه را که روی‌هم‌رفته معتبر و قابل ستایش است جانشین وی چگونه تلقی خواهد کرد.

✍🏼 لرد کرزن
📚 قضیهٔ ایران

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

🟡➣ @IIFOM_CO

⚫️➣ instagram.com/iifom.co

🌐➣ iifom.com

*⚜️روس‌ها چه بر سر ایران آوردند؟⚜️***

نهایت آرزوی حکومت تزاری این است که بعد از درگذشت ناصرالدین‌شاه و یا هنگامی که پیش‌آمد آشفتگی و اختلال، فرصت و مجالی بدهد، پیشرفت‌هایی در حدود مرزهای شمالی نصیب او شود و یا بنا بر درخواست خوانین محلی به‌عنوان ِحمایت، قدمی در پیش نهد. نمایندگان و مأموران روس در ایران لحن کلام دیکتاتری دارند که هرچند ترس و هیبت تولید می‌کند، ولی وسیلهٔ دلجویی نیست. هیچ طرح و کاری در جهت تقویت ایران و بسط بی‌طرفانهٔ ثروت آن، به میان نیامده است که از طرف حکومت تزار با مخالفت و مقاومت بسیار مواجه نشده باشد. با علم به اینکه می‌دانم چه می‌گویم تکرار می‌کنم که طی بیست سال اخیر(۱۸۸۹-۱۸۶۹) هیچ طرح و پیشنهادی برای اصلاح اقتصادی و مادی ایران به میان نیامده است که روسیه با آن مخالفت ننموده باشد و یا در اثر سرسختی دولت تزاری از بین نرفته باشد. ایرانیان از شهریار تا فرد عادی از قصد و خیال و سبکِ کار همسایهٔ شمالی کم‌و‌بیش آگاهند و از روسیه بیم و به این موضوع هم اعتراف دارند.

✍🏼 لرد کرزن
📚قضیهٔ ایران

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

🟡➣ @IIFOM_CO

⚫️➣ instagram.com/iifom.co

🌐➣ iifom.com

ایرانِ قاجاری به رغم نقایصِ ذاتی‌اش هرگز مستعمره نشد؛ یکی از دلایل آن وضع جغرافیایی کشور و دیگری، میزان پایداری قاجاریه و اتباع آن بود. گرچه مرزهای ایران دائماً آب می‌رفت ولی کشور پابرجا ماند. فراموش نکنیم که در همان زمان، بسیاری از ممالک غیر غربی تدریجاً مستعمره شدند. بیشتر تاریخ‌نگاران قرن بیستم که متأثر از رویکرد تحقیرکنندهٔ اروپایی‌هاست، دورهٔ قاجار را عصر شکست و تباهی شمردند. چنین دیدگاهی دستاوردهای عهد قاجاریه، یعنی مستعمره نشدن و نشاط فرهنگی این عصر را کم‌اهمیت می‌انگارد. ایران در اوایل قرن نوزدهم شاهد یک نوزایی ادبی و هنری بود که پیامدهای ماندگاری داشت. این پادشاهی قاجار بود که اذهان را متوجه خاطرهٔ ایران باستان کرد؛ همانی که در شاهنامه، سنگ‌نبشته‌ها و ویرانه‌های دوران هخامنشی و ساسانی آمده بود. شناختی که در اذهان عمومی از دوران قاجار وجود دارد، فکری ناتاریخی است؛ یعنی نمی‌کوشد این عهد را در زمانهٔ خودش بسنجد بلکه مطلق‌گرایانه انتظار دارد که این دوره باید عهدی درخشان می‌بود و ایران با قدرت‌های غربی رقابت می‌کرد!

✍🏼 عباس امانت
📚 سودای فرنگ

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

🟡➣ @IIFOM_CO

⚫️➣ instagram.com/iifom.co

🌐➣ iifom.com

اگر انقلاب فرانسه را از نزديك بررسی کنیم در می‌یابیم که این انقلاب درست با همان روحیه‌‌ای رهبری شده بود که بسیاری از کتاب‌های توضیح‌دهندهٔ نظریه‌های انتزاعیِ راجع به حکومت، تحت تأثیر آن نوشته شده بودند. انقلابیون ما همان اشتیاق به تعمیم‌های گستردهٔ نظام‌های قانونی شسته و رفته و قرینه‌ساز‌ی‌های عالمانه و همان بیزاری از واقعیت‌های‌ ناخوشایند و علاقه به قالب‌ریزی مجدد نهادها بر خطوطی نو پدید و مبدعانه و دست اول، و همان آرزوی بازسازی كل ساختمان جامعه برابر با قواعد منطق و يك نظام از پیش طراحی شده به جای مرمت اجزای معیوب آن را از خود نشان دادند. نتیجه این طرز تفکر جز فاجعه چیز دیگری نبود؛ زیرا آنچه که برای یک نویسنده شایستگی به‌ شمار می‌آید برای یک سیاستمدار ممکن است که نکوهیده باشد و همان کیفیت‌هایی که آفرینش ادبیات بزرگ را موجب می‌شوند می‌توانند انقلاب‌های فاجعه‌آمیزی را پدید آورند. حتى عبارت‌های سیاستمداران بیشتر از کتاب‌هایی که می‌خواندند گرفته می‌شدند؛ این عبارت‌ها پر بودند از واژه‌های انتزاعی و تعبیرهای پر زرق و برق ادبی و کلیشه‌های مطنطن و جمله‌پردازی‌های ادبی. سبك نوشته‌های ادبی که عواطف سیاسی را می‌پروراندند، در میان همهٔ طبقات مردم رواج پیدا کرده و حتی به آسانی از سوی پست‌ترین طبقات جامعه نیز پذیرفته شده بود.

✍? الکسی دو توکویل
?انقلاب فرانسه و رژیم پیش از آن

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

?➣ @IIFOM_CO

⚫️➣ instagram.com/iifom.co

?➣ iifom.com

⚜️دولت چیست؟⚜️

دولت یک سازمان اجبار مشروع است. برای اهداف این تعریف، اجبار عبارت است از نقض هر چیزی که افراد جامعه‌ای خاص  باور دارند که حقوق افراد نسبت به افرادی دیگر است. به‌عنوان مثال، مردم در این جامعه معتقدند که یک فرد حق دارد یک پیشنهاد شغلی را رد کند؛ سلب آن حق نوعی اجبار است که به آن برده‌داری می گویند. آنها معتقدند که یک فرد حق دارد درخواست پول یا معامله پیشنهادی را رد کند. سلب آن حق را سرقت یا اخاذی می‌گویند.
دولت عامل اجبار مشروع است. ویژگی خاصی که دولت‌ها را از سایر نهادهای اجباری مانند باندهای جنایتکار معمولی متمایز می‌کند این است که اکثر مردم با اجبار دولتی به‌عنوان امری عادی و مناسب برخورد می‌کنند. همان عملی که در صورت انجام توسط یک فرد خصوصی به عنوان اجبار تلقی می‌شود، اگر توسط یک عامل دولت انجام شود، مشروع دانسته می‌شود.
اگر بر سر مردی که با کیف پول من فرار می‌کند فریاد بزنم "بایست، دزد!" ، اطرافیان ممکن است کمک کنند یا نکنند، اما حداقل معقول بودن عمل من را تشخیص خواهند داد. اگر بر سر یکی از کارمندان ادارهٔ درآمد داخلی (IRS) پس از اینکه مرا مطلع  کرده است  که حساب من مسدود شده است و درحالی‌که خانه‌ام را ترک می‌کند فریاد بزنم "بایست، دزد!" ، تمام همسایگان فکر می‌کنند من دیوانه هستم. به وضوح، ادارهٔ امور مالیاتی درگیر همان عملی است که دزد انجام می‌دهد. بدون اجازه اندوخته‌ام را تصاحب می‌کند. درست است که مدعی است در ازای مالیات من خدماتی را به من ارائه می‌دهد، اما چه من آن خدمات را بخواهم چه نخواهم مُصِّر است که مالیات را دریافت کند. این شاید نکته خوبی باشد که آن دزدی است یا اخاذی. در هر صورت، اگر این عمل از سوی یک فرد خصوصی انجام گرفته بود، همه قبول داشتند که این عمل جرم است.
فرض کنید یک کارفرمای خصوصی که برای ساعات طولانی از کار ناخوشایند دستمزد پایینی ارائه می‌دهد، نتواند کارگر کافی پیدا کند و با انتخاب تصادفی مردان و تهدید به زندانی کردن آنها در صورت امتناع از کار کردن برای او، مشکل را حل کند. او به اتهام آدم‌ربایی و اخاذی متهم و به دلیل جنون تبرئه خواهد شد. اینگونه است که دولت‌ها افراد را برای جنگیدن یا حضور در هیئت منصفه استخدام می‌کنند. اغلب استدلال می‌شود که دولت، یا حداقل برخی از دولت‌های خاص، نه تنها مشروعیت دارند، بلکه مشروع هستند، که اعمال آن تنها به نظر اجباری می‌رسد. چنین استدلال‌هایی اغلب شامل نظریه‌های قرارداد اجتماعی می‌شوند – ادعاهایی مبنی بر اینکه شهروند به نحوی قراردادی، ملزم به اطاعت از دولت است. به  علاقه‌مندان استدلال و رد آن، کتاب "عدم خیانت: قانون اساسی بدون اقتدار، اثر لیساندر اسپونر." را توصیه می‌کنم.
دولت با مشروعیت بخشی از سایر باندهای جنایتکار متمایز می‌شود.  همین‌طور از گروه ‌های غیردولتیِ قانونی که ممکن است برخی از وظایف مشابه را به دلیل اجباری بودن انجام دهند متمایز است. دولت‌ها جاده می‌سازند.  گاهی اوغات، افراد خصوصی نیز این کار را انجام می‌دهند. اما افراد خصوصی باید ابتدا زمین را به قیمتی که برای فروشنده مناسب باشد خریداری کنند. دولت می‌تواند و قدرت این را دارد که  قیمتی  تعیین کند که مالک مجبور به فروش آن شود.
دولت یک نهاد قهری مشروع است. اگر نهادهایی که جایگزین دولت می‌شوند، وظایف خود را بدون اجبار انجام دهند، تبدیل به دولت نخواهند شد. آنها گاهی ممکن است اجباری عمل کنند، اما وقتی این کار را انجام می‌دهند، اقدامات آنها مشروع تلقی نمی شود، به این خاطر که آنها دولت نیستند.

✍? دیوید فریدمن
? سازوکار آزادی

?@IIFOM_CO

? iifom.com

⚫️ instagram.com/iifom.co