ماه گذشته مصاحبه ای با روزنامه ل پرس داشتم که در در مونترال کانادا منتشر می شود. پرسش درباره تاسیس دولت بکتاشی در آلبانی بود. حرفهای زیادی زدیم اماخوب روزنامه است و گزینش و خلاصه کردن های بافایده و بی فایده. ترجمه ماشینی خبر را می گذارم. اصل روزنامه به فرانسوی است. روزنامه نگار آقای جین-کریستف لاورنس بود. آدرس متن مصاحبه هم در زیر است.تیتر مصاحبه هم البته ژورنالیستی است. مصاحبه البته همه حرفهای من را منعکس نمی کند. عمری بود بعدا خودم انشالله می نویسم. این ه ترجمه: حکومتی درون کشور آلبانی. بدون ارتش اما با سروس مخفی! : چرا در مورد آن صحبت می‌کنیم

نخست‌وزیر آلبانی به ندرت در اخبار بین‌المللی ظاهر می‌شود. اما او هفته گذشته با اعلام ایجاد یک کشور جدید در داخل مرزهای آلبانی، جهان را در نیویورک تایمز شگفت‌زده کرد. این کشور قرار است میزبان بکتاشیان باشد، یک طریقت صوفی که به عنوان «میانه‌رو، لیبرال و بردبار» شناخته می‌شود.

کوچک‌تر از واتیکان

این میکروکشور که به عنوان یک «حوزه حاکم به سبک واتیکان» توصیف شده است، می‌تواند به کوچک‌ترین کشور جهان تبدیل شود. گفته می‌شود مساحت آن حدود ۰.۱۱ کیلومتر مربع خواهد بود، یعنی چهار برابر کوچک‌تر از واتیکان. این کشور در قلب پایتخت، تیرانا، قرار خواهد گرفت و توسط رهبر معنوی بکتاشیان، ادهمند براهیمای، که بیشتر با نام بابا موندی شناخته می‌شود، اداره خواهد شد.

آزاد و مستقل

بر اساس گزارش‌ها، «دولت مستقل طریقت بکتاشی» نمایانگر گشودگی این طریقت عرفانی اسلامی خواهد بود. مصرف الکل مجاز خواهد بود، قوانین خاصی برای زندگی تحمیل نخواهد شد و زنان می‌توانند هر طور که بخواهند لباس بپوشند. بابا موندی در گفت‌وگویی با نیویورک تایمز وعده داده که «تمام تصمیمات در اینجا با عشق و مهربانی گرفته خواهد شد.»

یک گذرنامه واقعی

«وقتی این خبر را شنیدم، باورم نمی‌شد»، سید امیر اصغری، پژوهشگر مرکز مطالعات خاورمیانه در دانشگاه ایندیانا، می‌گوید: «فکر کردم شاید خبر جعلی باشد...». اما به نظر می‌رسد همه چیز واقعی است. اگر این پروژه به سرانجام برسد، دولت مستقل طریقت بکتاشی دارای مدیریت، گذرنامه‌ها و مرزهای مخصوص به خود خواهد بود. این کشور ارتش نخواهد داشت، اما دارای خدمات امنیتی خواهد بود. بابا موندی توضیح داده که «[زیرا] ما هم دشمنان خود را داریم.»

بیش از حد بردبار

دشمنان چه کسانی هستند؟ سید امیر اصغری بلافاصله پاسخ می‌دهد: «افراط‌گرایان.» باید بدانیم که طریقت بکتاشی مورد پسند اسلام‌گرایان محافظه‌کار نیست، زیرا آنها تفسیر بازتر بکتاشیان از قرآن را نقد می‌کنند. این کارشناس یادآور می‌شود که یکی از مراکز بکتاشی، تکیه تاریخی عرباتی بابا در مقدونیه، در سال ۲۰۰۲ توسط اسلام‌گرایان سلفی مورد حمله قرار گرفت و به آتش کشیده شد.

دلایل موجه…

ادی راما، نخست‌وزیر آلبانی – که خود کاتولیک است – اعلام کرده است که هدف این دولت جدید، ترویج یک نسخه بردبار از اسلام و ادای احترام به بکتاشیانی است که نقش مهمی در استقلال آلبانی از امپراتوری عثمانی در سال ۱۹۱۲ ایفا کردند. او در مصاحبه‌ای با نیویورک تایمز می‌گوید: «ما باید از این گنجینه بردباری مذهبی مراقبت کنیم، و نباید هرگز آن را به عنوان یک امر بدیهی تلقی کنیم.»

… و انتقاداتی نیز هست

فضیلت همیشه مورد پذیرش است، اما پروژه میکروکشور همه را راضی نکرده است. سید امیر اصغری می‌گوید: «همه انتظارات و خواسته‌های خود را دارند. اولاً برخی از بکتاشی‌ها هستند که مشروعیت بابا موندی را قبول ندارند. سپس دیگر جوامع مذهبی مطرح می‌کنند که چرا آنها نیز نباید چنین کشوری داشته باشند؟ همچنین، مخالفان سیاسی ادعا می‌کنند که این پروژه یک تاکتیک سیاسی و روشی برای منحرف کردن توجه از مشکلات داخلی کشور است.» در نهایت، برخی دیگر معتقدند که اساساً ایجاد یک کشور جدید با آرمان‌های فراگیر و بردبارانه‌ای که دولت تبلیغ می‌کند، در تناقض است. خلاصه اینکه این موضوع مورد بحث و جدل قرار گرفته است.

و بعد؟

بر اساس اطلاعات موجود، یک تیم حقوقی در حال کار بر روی تهیه یک قانون برای تعریف وضعیت مستقل این دولت جدید است. این پروژه سپس باید توسط پارلمان آلبانی، که حزب سوسیالیست ادی راما در آن اکثریت دارد، به رأی گذاشته شود. سپس موضوع به رسمیت شناختن بین‌المللی مطرح می‌شود. آیا کوزوو، مقدونیه شمالی و ترکیه، که جوامع بکتاشی را در خود جای داده‌اند، از این طرح حمایت خواهند کرد؟ کشورهایی مانند ایران، با تفسیر سخت‌گیرانه‌تری از اسلام، چه واکنشی نشان خواهند داد؟ و در نهایت، واتیکان چه خواهد گفت؟ نخست‌وزیر آلبانی اذعان داشته است که این فرآیند زمان‌بر خواهد بود. سید امیر اصغری نیز معتقد است: «در نهایت، شاید چیزی نمادین از این طرح حاصل شود.»

یک تاریخ طولانی

هو الله
نظری یا رسول الله (ص)

رَبَّنَا لَا تُؤَاخِذْنَا إِن نَّسِينَا أَوْ أَخْطَأْنَا ۚ رَبَّنَا وَلَا تَحْمِلْ عَلَيْنَا إِصْرًا كَمَا حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِنَا ۚ رَبَّنَا وَلَا تُحَمِّلْنَا مَا لَا طَاقَةَ لَنَا بِهِ ۖ وَاعْفُ عَنَّا وَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا ۚ أَنتَ مَوْلَانَا فَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ...

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَ تَرَّحَّم عَلی عَجزِنا وَ اَغِثنا بِحَقِّهِم.

مدد یا سیدنا الامام اسدالله الغالب، مولانا علی بن ابی طالب (سلام الله علیه)...

@Qalandariyyah | قلندریه

نام احمد نام جمله انبیاست
چون که صد آمد نود هم پیش ماست
‌—-
یکی خط است از اول تا به آخر
بر او خلق جهان جمله مسافر

در این ره انبیا چون‌ساربانند
دلیل و‌رهنمای کاروانند
‌
وز ایشان سید ما گشته سالار
همو اول همو آخر در این کار

——-
ز احمد تا احد یک میم فرق است
جهانی جمله در یک میم غرق است
????

مقاله اقای دکتر مختار علی درباره در هم تنیدگی تشیع و تصوف در مجله Intellectual History of the Islamicate World بریل که در آن درباره مقاله سیدحیدر املی اینجانب که چند سال پیرامون الهیات عرفانی در تشیع منتشر شد، اشاراتی کرده اند.

https://www.instagram.com/reel/C9dMUzaIprH/?igsh=NTc4MTIwNjQ2YQ==

“Illustration of the Imam Husayn Shrine in Karbala, done by British artist Robert Clive (1827 – 1902)” [Wikimedia Commons]
His profound message was clear: morality and the values of humanity are fundamental, transcending religious boundaries. He reminded them that these values were the essence of his grandfather Muhammad’s teachings. Despite the army’s intent to kill him and his family, Ḥusayn persistently appealed to their humanity, hoping to awaken their moral conscience.
Moreover, he emphasized the critical role of leadership in a community. He famously stated, “The human intellect is not perfect until it follows the al-Haqq (Real, truth),” meaning that if someone falsely self-declares themselves as a successor to the Prophet without having the qualifications and attempts to lead the Muslim community, they would not only fail to guide people to eternal salvation but also lead them astray. This saying itself underscores the importance of authentic leadership in religious and human communities. Wise, intellectual, and spiritual leadership is essential for leading people toward salvation and the true essence of humanity, fostering an environment where justice, truth, and moral integrity can thrive.

Ḥusayn’s martyrdom holds a profound significance in Islamic history. His sacrifice embodies the principles of human dignity, the importance of faith, and the essence of authentic leadership. His actions and teachings highlight that true leadership allows for the flourishing of intellectual and spiritual growth. In contrast, a leader who lacks knowledge and moral integrity can only stifle the potential of their community. His legacy is a call to uphold human values and moral principles in all aspects of life. His life and martyrdom serve as a timeless inspiration, reminding us that the pursuit of justice, truth, and righteousness is a fundamental duty of every human being. Ḥusayn’s message continues to resonate, urging us to embrace humanity, uphold morality, and strive for a just and equitable world. ___________________________________________________________
Dr. SeyedAmir Asghari is a post-doctoral research associate in the Department of Religion at Baylor University. His extensive research spans topics such as Abrahamic religions, natural law, Islamic intellectual and legal traditions, Sufism, and inter-religious understanding.

https://blogs.iu.edu/muslimvoices/2024/07/14/ashura-post/

Let me now tell you a strange occurrence that happened to me as I was trying to decide how to bring home the significance of the intellectual tradition for people who live in modern times. I was sitting in my garden in Mt. Sinai, New York, gazing on the early August flowers. All at once an old man appeared in a place where there is no gate, and he began walking toward me. I was surprised, to say the least. Then, however, I looked closely at his face and saw a luminosity that could not be mistaken. I immediately recognized that he had to be an apparition from what the intellectual tradition calls “the world of imagination.”4
The old man came straight up to me and said to me in Arabic, “My name is Ibn Yaqzân, and I believe that I may be able to help you with your difficulty.” Without giving me a chance to reply, he began speaking. Afterwards, I wondered at the name, Ibn Yaqzân, “The Son of the Awake.” Could this be the same Hayy ibn Yaqzân about whom Avicenna and Abubacer (Ibn Tufayl) had written accounts? To be honest, I doubt it very much, but perhaps my Ibn Yaqzân was a family relative of sorts. In any case, let me give you the gist of what he said:
He told me that he had thoroughly surveyed the modern world, and that he was truly astonished by what he had seen. Back in his times, when Islamic civilization was vibrantly alive, he had never imagined that things would come to this. Science and learning have clearly reached an incredible fever pitch. But, what is really astonishing is not the ready availability of an enormous amount of information. Rather, what is totally mind-boggling is the fact that people have no idea that all this information and learning is useless. It is completely irrelevant to the purpose of human life. Their understanding of their real situation has decreased in inverse proportion to the amount of information that they gather. The more “facts” people know, the less they understand about themselves and the world around them.
(Willaim Chittick, Modern Science and the Eclipse of Tawhīd)

https://www.instagram.com/reel/C6W24tkob-y/?igsh=NjZiM2M3MzIxNA==

https://www.instagram.com/sicm_mahfil_ali/reel/C6W24tkob-y/