*⭕️اجرای حکم علی غلامی*

علی غلامی، فعال سابق دانشجویی دانشگاه علم و صنعت و عضو سابق انجمن آرمان دانشجویان این دانشگاه، روز ۵ دی ۱۴۰۳ جهت گذراندن محکومیت ۶ ماه حبس خود به زندان شیروان رفت.
او پس از گذشت ۱۲ روز اما به واسطه نامه پزشکی مبنی بر عدم امکان تحمل فضای زندان و لزوم تداوم درمان، از تاریخ ۱۷ دی، محکومیت او به فرآیند اصلاحی رای باز تغییر کرد. شرایط تازه محکومیت زندان او به نحوی است که ساعاتی در شبانه‌روز را یا در محوطه زندان به کار بدون مزد پرداخته و یا در سوله‌ای متعلق به زندان می‌گذراند و تنها در بخشی از ساعات هفته آزاد است.
او در تاریخ ۲۳ شهریور ۱۴۰۲ در منزلش در شیروان توسط اداره اطلاعات خراسان شمالی بازداشت و پس از ۱۵ روز انفرادی، به قید وثیقه آزاد شد. او به اتهام تبلیغ علیه نظام، توسط شعبه اول دادگاه انقلاب بجنورد، به ۶ ماه حبس تعزیری محکوم شد که این رای در شعبه دوم دادگاه تجدیدنظر خراسان شمالی و شعبه ۳۹ دیوان عالی کشور عیناً تأیید گردید. او همچنین از جمله دانشجویانی بوده است که پیش از این به دلیل فعالیت‌هایش در دانشگاه توسط کمیته انضباطی به دو ترم تعلیق محکوم شده بود.
🆔 @anjmotahed | دانشجویان متحد

⭕️⭕️ بیانیه‌ی مشترک واحدهای شورای صنفی و رفاهی دانشجویان دانشگاه علم و صنعت ایران
به مناسبت تشکیل شورای هماهنگی امور مشترک پس از پنج سال

دانشجویان گرامی،

پس از سال‌ها تلاش، همدلی و پیگیری مستمر، با افتخار اعلام می‌کنیم که صدای مطالبه‌گری دانشجویان دانشگاه علم و صنعت ایران به نتیجه رسید. شورای صنفی و رفاهی که تشکیل آن در پنج سال‌ گذشته با موانع متعدد روبرو بود، سرانجام با همراهی دانشجویان و حمایت سازمان امور دانشجویان به مرحله‌ی تشکیل رسید.

در ابتدا، تنها ۴ واحد از ۲۰ واحد به حد نصاب لازم برای تشکیل شورا دست یافتند و این امر موجب عدم موافقت معاونت دانشجویی دانشگاه با تشکیل شورای هماهنگی امور مشترک (شورای مرکزی) شد. با این حال، با پشتوانه‌ی رای شما دانشجویان عزیز، ما نمایندگان واحدهای تشکیل شده به صورت متحد و با عزم راسخ با پیگیری در سطوح بالاتر، از جمله ارسال نامه‌ای به ریاست محترم سازمان امور دانشجویان «جناب آقای دکتر حبیبا»، توانستیم موافقت نهایی برای تشکیل شورای هماهنگی امور مشترک را کسب کنیم.
تشکیل شورای هماهنگی امور مشترک، گامی بزرگ در جهت تقویت صدای دانشجویان و بهبود شرایط صنفی و رفاهی دانشگاه است. این شورا به عنوان نماینده‌ی کلیه‌ی دانشجویان دانشگاه، قادر است به صورت جامع‌تر و موثرتر پیگیر مطالبات دانشجویان باشد.
طبق آیین‌نامه‌ی شوراهای صنفی و رفاهی کشور، واحدهای تشکیل شده تنها محدود به پیگیری مشکلات واحد خود بوده و توانایی پیگیری مشکلات غیرمرتبط با واحد خود را ندارند. لذا پیگیری و تلاش جهت بهبود وضعیت تغذیه، تربیت بدنی و همچنین نظارت بر حسن انجام امور صنفی و رفاهی دانشگاه تنها در صورت تشکیل شورای هماهنگی امور مشترک مقدور است.

اکنون که این شورا تشکیل شده است، ما بر این باوریم که با مشارکت و همدلی دانشجویان می‌توانیم گام‌های موثرتری در جهت بهبود شرایط دانشگاه و تحقق خواسته‌های صنفی برداریم؛ لذا از تمامی شما دانشجویان عزیز دعوت می‌کنیم تا با مشارکت خود در فعالیت‌های شورا، ما را در تحقق اهداف دانشجویان یاری کنید. شما می‌توانید با ارائه پیشنهادات، انتقادات و مطالبات خود نقشی بسزا در بهبود شرایط صنفی و رفاهی دانشگاه داشته باشید.

با امید به آینده‌ای روشن‌تر.

اعضای شورای صنفی و رفاهی دانشجویان دانشگاه علم و صنعت ایران
@Senfi_IUST

?نشریه #آرمانشهر شماره ۳۹
◽️ آبان ۱۴۰۳

▪️ یادداشتی برای مهسا امینی
جمعی از دانشجویان

▪️ نگاهی تاریخی به شورای صنفی دانشگاه علم و صنعت
جمعی از دانشجویان

▪️ من یک معلم نگرانم
عرفان عبداللهی

▪️ اندیشه‌هایی در باب فرمان‌پذیری
امیرحسین صادقی

▪️ آیا هگل کل‌گراست؟
علی فصیحی

▪️ عملیات بارباروسا، چرخش سرنوشت جنگ جهانی دوم
ابوالفضل حامیان

@IUSTArman

? شماره ۳۹ نشریه آرمان‌شهر

فردا، یکشنبه ۱۳ آبان‌ماه منتشر خواهد شد.

? در این شماره می‌خوانیم:

? یادداشتی برای مهسا امینی
? نگاهی تاریخی به سرگذشت شورای صنفی دانشگاه علم و صنعت
? من یک معلم نگرانم
? اندیشه‌هایی در باب فرمان‌پذیری
? آیا هگل کل‌گراست؟
? عملیات بارباروسا

@IUSTArman

برای حادثه تلخ معدن طبس

?مرکز پژوهش‌های مجلس هفته گذشته گزارش خود را درباره دلایل حادثه انفجار معدن زغال‌سنگ پرورده (۵) طبس اعلام کرد که تجمع تدریجی گاز، نداشتن تهویه و انجام نشدن زهکشی مناسب بخشی از دلایل وقوع حادثه در بلوک «معدن» بود؛ نصب نشدن حسگرهای دقیق، سیستم مانیتورینگ و سیستم‌های هشدار خودکار، حفاری غیراصولی و ریزش بخشی از توده ناشی از گام اول استخراج کارگاه ۸۲ که منجر به مدفون شدن تعدادی از کارگران و افزایش غلظت گاز متان و بروز انفجار در آن محل شد، رعایت نکردن الزامات ایمنی برای جلوگیری از احتمال بروز جرقه نیز بخش دیگری از دلایل انفجار و نشت گاز در این بلوک بود.

?گزارشاتی که از بازماندگان این حادثه تلخ منتشر می‌شود، وضعیت مناسبی را از آنان نشان نمی‌دهد. بسیاری از بازماندگان مشکلات جسمی یا روحی سنگینی دارند. بعضی دیگر توانایی حرکت به تنهایی ندارند، بعضی حافظه خود را از دست داده‌اند، بعضی توانایی حرف زدن ندارند و ... . تمام این مسائل به کنار، بسیاری از خانواده‌های این مصدومان در تأمین هزینه‌های درمان با مشکل مواجه شده‌اند.

?آیا قربانیان این فاجعه، صرفاً آمار و ارقامی هستند که به سادگی از یادمان می‌رود؟ یعنی آن کارگری که به دختر‌بچه‌اش قول خرید لوازم مدرسه اول مهر را داده بود هم از یادمان می‌رود؟ کارگری که برای روشن بودن آینده بچه و کشورش به عمق تاریکی رفت و حالا بچه او در تاریکی جاودانه گم شده آیا فراموش می‌شود؟

?چهل روز از آن روز سیاه می‌گذرد. ۵۳ کارگر با دستان پینه‌بسته و جان‌های پر از امید و زحمت، حالا دیگر در میان ما نیستند. آن‌ها به امید تأمین نان و آینده‌ای بهتر، زیر خروارها خاک خوابیده‌اند و دیگر صدای خنده‌هایشان در خانه‌ها خاموش شده است. آیا این فقدان برای ما هیچ اهمیتی ندارد؟

?چگونه می‌توانیم در برابر این درد بی‌تفاوت باشیم؟ خانواده‌های داغ‌دیده، در حال حاضر چگونه این فقدان را تحمل می‌کنند؟ آیا می‌توانید به فرزندانشان بگوید که پدر یا برادرشان به خاطر سهل‌انگاری و بی‌توجهی مسئولان دیگر در کنارشان نیستند؟ این سکوت، به چه قیمتی است؟ آیا بی‌تفاوتی ما، به معنای نادیده‌گرفتن رنج و اندوه داغ‌دیده‌هاست؟

?این فاجعه، فراتر از یک حادثه تلخ است. این یک زنگ خطر است؛ زنگ خطری که نشان می‌دهد جان کارگران در برابر منافع اقتصادی به راحتی نادیده گرفته می‌شود. آیا وقتی شما تسلیت می‌گویید، این تسلیت دردی را هم دوا می‌کند؟ آیا خانواده‌های این کارگران شب را با آرامش سپری می‌کنند؟ آیا در نبود عزیزانشان حداقل دغدغه پوشاک، خوراک و مسکن را ندارند؟ آیا کسی صدای آن‌ها را می‌شنود؟

?چهل روز گذشته و هنوز هم درد این فاجعه در دل‌هایمان چنگ می‌زند. این حادثه، گویای بی‌توجهی به جان انسان‌ها، به ویژه آنانی که در جستجوی لقمه‌ای نان به زیرزمین‌های تاریک می‌روند، هرگز قابل قبول نیست. آیا این درس کافی نیست که برای زندگی انسان‌ها ارزش قائل شویم و اقدامات جدی برای جلوگیری از تکرار چنین فجایعی انجام دهیم؟

?این فاجعه نه‌تنها به ما هشدار می‌دهد، بلکه از ما می‌خواهد که صدای قربانیان آن باشیم. بیایید اشک‌ها و درد این خانواده‌ها را ببینیم و از خود بپرسیم: آیا می‌توانیم سکوت کنیم؟ آیا می‌توانیم به این واقعیت ادامه دهیم که جان هر کارگری، ارزشمند است و نباید به آسانی نادیده گرفته شود؟

?ای کاش از اعلام عزای عمومی برای حوادث خارج از کشور چند روزی هم سهم حادثه دیدگان این واقعه بود. حادثه معدن طبس، اولین حادثه نبوده و احتمالاً آخرین حادثه نیز نخواهد بود. لازم است هرچه سریع‌تر پیگیری‌هایی انجام شود تا از وقوع حوادث این‌چنینی در دیگر نقاط کشور جلوگیری به عمل بیاید.

"من خوابم نمی‌برد،
چون دل من در غم تو می‌خوابد،
می‌دانم، می‌دانم،
که بیداری بهایی دارد."

? طی گزارش صورت گرفته توسط حراست دانشگاه از انجمن آرمان پیرو بیانیه منتشر شده در خصوص حکم اعدام محمد قبادلو در جلسه هیئت نظارت بر تشکل‌ها و در حضور هیئت منصفه، انجمن آرمان از اتهامات وارده مبنی بر «توهین به قانون» و «زیر سوال بردن حکم دین در رابطه با قصاص…

Telegram

انجمن اسلامی آرمان دانشجویان دانشگاه علم و صنعت ایران

***🔴*** با قلبی آکنده از بغض و کینه می‌نویسیم، با اذان صبح امروز سر یک نفر دیگر به طناب دار سپرده‌شد. ***🔻***حکم اعدام #محمد\_قبادلو بامداد امروز در حالی اجرا شد که طبق گفته‌های وکیل پرونده وی، این حکم در شعبه اول دیوان عالی کشور نقض شده بود و پرونده به شعبه هم‌عرض(شعبه…