شبلی گوید: ورع بر سه نوع است

اول : ورع به زبان که سکوت است از آنچه بی معنی است دوم : ورع به ارکان که ترک شبهات و دوری کردن از مشکوکات و محرمات سوم : ورع به قلب که ترک همت های پست و اخلاق بد است

من ترک عشق شاهد و ساغر نمی‌کنم
صد بار توبه کردم و دیگر نمی‌کنم
باغ بهشت و سایه طوبی و قصر و حور
با خاک کوی دوست برابر نمی‌کنم
تلقین و درس اهل نظر یک اشارت است
گفتم کنایتی و مکرر نمی‌کنم
هرگز نمی‌شود ز سر خود خبر مرا
تا در میان میکده سر بر نمی‌کنم
ناصح به طعن گفت که رو ترک عشق کن
محتاج جنگ نیست برادر نمی‌کنم
این تقویم تمام که با شاهدان شهر
ناز و کرشمه بر سر منبر نمی‌کنم
حافظ جناب پیر مغان جای دولت است
من ترک خاک بوسی این در نمی‌کنم

نماز عارفان

یکی از مشایخ حاتم اصم قدس سره را پرسید: نماز چگونه کنی؟

گفت: چون وقت در آید وضوی ظاهر کنم و وضوی باطن کنم. گفت: ظاهر را به آب پاک کنم و باطن را به توبه، و آنگاه به مسجد درآیم و مسجد حرام را مشاهده کنم، و مقام ابراهیم را درمیان دو ابروی خود بنهم، و بهشت را بر راست خود و دوزخ را بر چپ خود، و صراط زیر قدم خود دارم، و ملک الموت را پس پشت خود انگارم، و دل را به خدای سپارم. آنگاه تکبیر بگویم با تعظیم و قیامی به حرمت و قرائتی با هیبت و سجودی با تضرع و رکوعی با تواضع و جلوسی به حلم و سلامی به شکر بگویم. نماز من این چنین بود.

بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله رب العالمین والعاقبة للمتقین اما بعد:

کانال ارشادات استاد مکرم و معظم،خلیفه صاحب آق محمد آخوند دوگونچی طانا سیفی دامت برکاته برای نشر ملفوظات،سخنرانی‌ها و بیانات در  مسائل متداول فقهی،عقیدتی،اخلاقی و عرفانی و مسائل اجتماعی دیگر احداث شده است.

کاربران گرامی؛
لطفاً بعنوان حامی دین و علماء اهل سنت و جماعت به کانال بپیوندید و با دعوت دوستان برضای إلهی حمایت کنید.
إن شاءالله عمل خیرتان خالی از اجر نخواهد بود.
با تشکر
https://t.me/ershadat_noormohamadi

https://youtube.com/@user-oq1lw6gr6u?si=5zGmuWUXQdYqvTMS

چگونه عیب‌های خویش را بشناسیم؟!

براستی هر که می‌خواهد عیب‌های خود را بشناسد و به معالجه‌ی امراض نفس خویش بپردازد، پس باید یکی از اين چهار راه‌ را انتخاب نماید:
یکم: نزد یک مربی و مرشد عالم به عیب‌های نفس و آگاه بر آفات پنهانی و قادر به معالجه‌ی امراض نفسانی رجوع نماید؛ وی را حاکم نفس خویش قرار داده، نسخه‌‌های وی را عملی نماید.

دوم: دوست صادق، امین و متدین را به عنوان رفیق خود برگزیند و وی را مراقب نفس خویش تعیین نماید. از وی در جهت اصلاح خویشتن مشوره بگیرد و احوال و افعال خویش را در محاکمه‌ی وی ارزیابی نماید.

سوم: از دشمنان خویش بهره بگیرد؛ عیب‌های خویش را از زبان دشمنان خویش بشنود و سپس در راستای معالجه‌ی آن‌ها اقدام نماید. چه بسا انسان از دوست بخیل و حسود خویش بیشتر از صحبت رفیق دلسوزی که عیب‌های آدمی را پنهان می‌کند، فایده می‌برد.

چهارم: اینکه در میان مردم زندگی نماید و با آنها بی‌آمیزد و هر صفتی را که در مردم زشت و نازیبا دید، آن‌را به خود نسبت دهد، و سپس در راستای دور نمودن آن از خویشتن تلاش نماید. زیرا چنان‌که سرور مختار صلی الله علیه وسلم فرمودند: مومن آیینه‌ی مومن است و در عیب‌های دیگران، عیب خویش را می‌بیند.

حجة الاسلام_ الإحياء