متوجه شدم گاهی برای یه خرید جزئی و ساده همچین سخت گیر میشم!، که زشته واقعا:))))

بازگشت به دانشگاه از رگ گردن به ما نزدیک تره و این غم انگیزه?‍♀‍➡️

همه چیز بستگی به خودت داره دختر جون!

«تو پای به ره در نه و از هیچ مپرس.
خود راه بگویدت که چون باید رفت...»

#عطار_نیشابوری

زندگی بیشترش تکراره و ملال. باید بتونی همین ملال هم دوست داشته باشی تا گاهی برات چیزهای جالب‌تر رو کنه.

تابستون و شرجی اینطوریه که خوشتیپ میری بیرون و بی ریخت برمیگردی خونه?

دیروز یه صحنه دیدم و پرتاب شدم به یه صحنه دیگه به گذشته که تازه اومده بودیم همراه سین به این خونه مون و اینطوری که ناراحت کل مسیر کوچه رو برم و تازه یادم بیاد میخوام برم خرید و کیفم و برنداشتم و برگردم.
شب که همراه کسایی که اینجا دلیل اصلی حال خوب من هستن گذشت فهمیدم چیزی که تمام این مدت من براش ناراحت بودم در در اصل شاید این خونه نبوده که خاطرات بسیار قشنگی بوده که من با آدمای عزیزم توی این خونه ساختم. فهمیدم لازمه توی خونه ی جدید هم خاطرات قشنگ با آدمای قشنگم بسازم تا بتونم دوستش داشته باشم؛ که خونه رو خنده های بلندی که توش جریان پیدا میکنه، گرم و دوست داشتنی میکنه و نه در و دیوار های آجری و بی حس اون?
فهمیدم حتی اون رفت و برگشت کوچه هم ارزش ناراحتی رو نداشته و زیادی بوده دیگه?

روز و شب خوبی بود که کنار آدمای قشنگ زندگیم تموم میشه و من فکر میکنم کاش این آدما رو بیست و چهار ساعته کنارم داشتم انقدر که حضورشون قشنگی داره✨

بقیه رو نمیدونم ولی من اینطوری ام که وقتی آدمای عزیزم میخوان بیان خونه ام، اون تمیزکاری عادی که همیشه جهت رفع تکلیف و وظیفه انجام میشده برام عوض میشه. میز رو دستمال میکشم و به جمع شدنمون دورش فکر میکنم و با لبخند عمیق جارو برقی رو میکشم و به حضور و ثانیه های دوست داشتنی فکر میکنم.
خلاصه که یه نقطه هایی از زندگی هست که کارای عادی مفهوم تازه و لذت بخش پیدا می‌کنند?

این شب ها که من اکثرا تا چند روز آینده تنها هستم یه فکرم رفته سمت نگرانی و تاکید مامان که تنها نمون خونه و داشتم فکر میکردم مثلا اگه یهو دزدی چیزی بزنه!( توی این شهر از نظر منطقی احتمالش صفره:) ) به هر حال در اون صورت اولین فکر من میره سمت تاکید و نگرانی مامان…