زندگیمون تويِ غمگین‌ترین سڪانس گیر ڪرده!

مواظب همدیگه باشیم !
از یه جایی بــه بعد دیگه بزرگ نمیشیم
پیر میشیم ..!
از یه جایی بــه بعد دیگه خسته نمیشیم
می بُرّیم ..!
از یه جایی بــه بعد دیگه
تکراری نیستیم ؛ زیادی هستیم ..!
پس قدر خانواده و دوستان و زندگیمونو
بیشتر بدونیم که بزرگترین داشته هامونن
محبت تجارت پایاپای نیست ..!
چرتکه نيندازیم که من چه كردم
و تو در مقابل چه کردی ..!
بیایید بیشمار محبت کنیم !

یه دیالوگ قشنگ هست که میگه: یه دقیقه دیگه معلوم نیست کی مردست کی زنده، اگه قراره یه دقیقه دیگه نباشم دلم میخواد بهت گفته باشم که چقد صداتو، خنده‌هاتو، دلداری دادناتو و حتی غرغر کردناتو دوست دارم !

Happy memories can make you sad.
خاطرات شاد می‌تونه غمگینت کنه.

دلم می‌خواهد سال‌ها بخوابم و وقتی چشم باز کنم تو را ببینم که آرام کنارم خوابیده‌ای.

این نوشته‌ی کامل غلامی رو با پوست و استخون می‌فهمم:

کم‌حرف شده‌ام.
دوست ندارم توضیحی به کسی بدهم. و هیچ توضیحی از کسی نمی‌خواهم.
میشل مونتنی می‌گفت «غم‌های کوچک پُرحرفند، غم‌های بزرگ لال».
می‌ترسم که لال شده باشم... :)

تموم دوست داشتنامون تبدیل شد به چک کردن عکس یه پروفایل قبل خواب :)"

من خوبم اما دیگه خوشحال نیسم !

بس کن چک کردن گوشیو
اون بهت پیام نمیده!

یه فیلم ۸ ساعته شاید هیچکس نیبینه ولی همه میان یه سریال هشت ساعته رو ببینن پس هیچوقت خوبیاتو یجا خرج نکن :)