لحظه ب لحظه ی این سرما و بارون و برف و لباس زمستونی سگش شرف داره به تابستون و گرما و عرق سوز شدن و عرق و کثافت

آدم‌های موفقی که سه سال دیگه قراره ببینی، اونایین که الان وظایفِشون رو هر روز با حالِ بد، با بی‌حسی، با بی‌انگیزگی، با مودِ بد، با دلِ شکسته، با بی‌حوصلگی، با درد، با استرس، با مریضی، با سردرگمی انجام میدن..
اونا منتظرِ حالِ خوب نمی‌مونن.!

‏نمی‌دونم تجربه خفت شدن دارید یا نه، شاید با خودت بگی بذار همه چی رو ببرن جونت سلامت باشه..
اما یه مرحله بالاتر هست که میگی همه سگ‌دو زدنای خودم و خانواده‌ام شده این لپ‌تاپ، ینی چی برداره ببره و مقاومت میکنی، که میشه امیرمحمد خالقی جلو دانشگاه تهران کشتنش💔

https://t.me/GreenBody2024

:)

خدایا یه معجزه که جبرانِ صبرامون باشه..?*?***

هوا سرد شده، برام شال سُرمه‌ای بخر و عطرتو بهش بزن، همین..

جنازه که مال شما نباشه، حلوا براتون شیرین میاد..
اگه دردی مال شما نباشه، از بیرون حرف زدن خیلی راحته.!
شب بخیر

امشب موقع آبِ نارنج‌هارو گرفتن و نصف کردنشون دستم زخم شد، نگاش کردم و گفتم مهم نیست، اومدم بقیه کارمو انجام بدم که یادم افتاد من هربار همین رو میگم، هربار با دیدن یه زخم جدید، میگم مهم نیست و به زندگیم ادامه میدم..
نشسته بودم و یادم نیست داشتم چیکار می‌کردم که یهو چشمم به دست چپم افتاد، کِی این همه زخم برداشته بود؟! شروع کردم به شمردنشون..
دوتا بریدگی که وقتی یادم افتاد چجوری بریدن موهای تنم سیخ شد با یه سوختگی که حتی یادم نمیاد کِی بوجود اومدن..
بهش فکر کردم، به اینکه اگه به روحم نگاه کنم، چندتا زخم قراره ببینم؟! به اینکه تا کِی می‌خوام اینجوری زندگی کنم؟! یه‌جوری که انگار مهم نیست چقدر دارم آسیب می‌بینم..

من میگم، از هم دریغ نکنیم، یادآوریِ زیبا بودن، توانا بودن و قوی بودن آدم‌های زندگی‌مون رو ازشون دریغ نکنیم..
شاید من وقتی داشتم سقوط می‌کردم بهم بگی چه‌قدر قوی بودم و هستم، چه چیز‌ها که از سر نگذروندم و سرپا موندم، تو سقوطم بال در بیارم، فقط کافیه به یادم بیاری..