با من برنو به دوش یاغی مشروطه خواه
عشق کاری کرده که تبریز می سوزد در آه
بعدها تاریخ می گوید که #چشمانت چه کرد؟
با من تنها تر از #ستارخان بی سپاه
 موی من مانند یال اسب مغرورم سپید
روزگار من شبیه #کتری چوپان سیاه
 هرکسی بعد از تو من را دید گفت از رعد و برق
کنده ی پیر بلوطی سوخت نه یک مشت کاه
کاروانی رد نشد تا #یوسفی پیدا شود
یک نفر باید #زلیخا را بیاندازد به چاه
آدمیزادست و عشق و دل به هر کاری زدن
آدم ست و سیب خوردن آدم  ست و اشتباه
سوختم دیدم #قدیمی ها چه زیبا گفته اند
"دانه ی فلفل سیاه و خال مهرویان سیاه"
#حامد_عسکری
@sattarkashanu1

من و محمد رضا و ابوالفضل و مهران...بماند به یادگار از یک روز خوب
@sattarkashanu1

ترس از هوش مصنوعی:
ترس از هوش مصنوعی (AI) یک احساس طبیعی است و بسیاری از افراد در مورد آن نگرانی‌هایی دارند. این ترس می‌تواند ناشی از چند عامل باشد:

عدم شناخت: بسیاری از افراد اطلاعات کافی در مورد هوش مصنوعی ندارند و نمی‌دانند چگونه کار می‌کند یا چه تأثیری بر زندگی روزمره‌شان خواهد داشت. این عدم شناخت می‌تواند منجر به ترس شود.

تصاویر منفی: رسانه‌ها و فیلم‌ها معمولاً تصاویری از هوش مصنوعی را به نمایش می‌گذارند که در آن‌ها AI به عنوان یک تهدید یا خطر نشان داده می‌شود. این تصورات می‌توانند بر نگرش افراد تأثیر بگذارند.

نگرانی‌های اخلاقی و اجتماعی: برخی از افراد نگران هستند که هوش مصنوعی ممکن است منجر به از دست رفتن شغل‌ها، نقض حریم خصوصی یا تصمیم‌گیری‌های ناعادلانه شود.

تأثیرات آینده: نگرانی در مورد اینکه هوش مصنوعی ممکن است به سطوحی از هوش و خودآگاهی برسد که کنترل آن دشوار باشد، نیز می‌تواند ترس ایجاد کند.

بسیاری از افراد دیگر نیز نگرانی‌هایی مشابه دارند. تحقیقات نشان می‌دهد که ترس از هوش مصنوعی و تأثیرات آن بر جامعه و زندگی روزمره یک نگرانی مشترک است.
نکات برای کاهش ترس از هوش مصنوعی:

آموزش و آگاهی: با مطالعه و یادگیری بیشتر در مورد هوش مصنوعی و کاربردهای آن، می‌توانید ترس خود را کاهش دهید.

گفتگو با دیگران: صحبت کردن با دیگران درباره نگرانی‌ها و احساسات خود می‌تواند به شما کمک کند تا دیدگاه‌های متفاوتی را بشنوید و احساس تنهایی نکنید.

تمرکز بر جنبه‌های مثبت: به یاد داشته باشید که هوش مصنوعی می‌تواند به بهبود زندگی، افزایش کارایی و حل مشکلات بزرگ کمک کند.

آنگاه که انسان فریب اعمال خود را میخورد.....

وَ نَعُوذُ بِک أَنْ نَنْطَوِی عَلَی غِشِّ أَحَدٍ، وَ أَنْ نُعْجِبَ بِأَعْمَالِنَا، وَ نَمُدَّ فِی آمَالِنَا وَ نَعُوذُ بِک مِنْ سُوءِ السَّرِیرَةِ، وَ احْتِقَارِ الصَّغِیرَةِ، وَ أَنْ یسْتَحْوِذَ عَلَینَا الشَّیطَانُ، أَوْ ینْکبَنَا الزَّمَانُ، أَوْ یتَهَضَّمَنَا السُّلْطَانُ

بار خدایا! پناه به‌ تو‌ مى بریم از‌ اینکه در‌ دل خیال فریب کسى را‌ بپروریم ‌و‌ به‌ عمل خود غره گردیم یا‌ به‌ آرزوهاى دور ‌و‌ دراز مبتلا شویم.
بار خدایا! به‌ تو‌ پناه مى جوییم از‌ بدى باطن ‌و‌ ناچیز شمردن گناهان خرد ‌و‌ از‌ اینکه شیطان بر‌ ما‌ چیره شود، یا‌ روزگار ما‌ را‌ واژگون بخت گرداند، یا‌ سلطان درباره ‌ى‌ ما‌ ظلم روا دارد.
#دعای_هشتم_صحیفه_سجادیه
@sattarkashanu1

#علیرضا_قربانی
#هم_قفس

ببند زخم مرا که این پیاله ی خون دخیل بستن توست
ببند زخم مرا که آنچه میکشدم غم شکستن توست
بدوز بال مرا که پر کشیدن من پل پریدن توست
بپرس حال مرا که آخرین نفسم هوای دیدن توست

@sattarkashanu1

شما حماسه سرودید و ما به نام شما
فقط ترانه سرودیم - نان در آوردیم –

برای این که بگوییم با شما بودیم
چقدر از خودمان داستان در آوردیم

به بازی‌اش نگرفتند و ما چه بازی‌ها
برای این سر بی‌خانمان در آوردیم

و آب‌های جهان تا از آسیاب افتاد
قلم به دست شدیم و زبان در آوردیم
@sattarkashanu1

? کسی که فقط چکُش در اختیار دارد، همه ی دنیا را میخ می‌بیند...

تماشای مداومِ یک رسانه یا شبکه ی خبری خاص، مطالعه ی پیوسته ی کتاب‌ها یا نشریات خاص، گوش کردنِ مداومِ یک سخنرانیِ خاص، شرکت کردنِ مداوم در یک گروه سیاسی یا فکری یا مذهبیِ خاص و به تعبیر بهتر، مسدود کردن ورودی‌های مغز به روی تنوعات فکریِ عالَم، و فقط یک مَجرا را برای طرز فکر خاصی باز گذاشتن، به تدریج و چه‌ بسا ناخواسته و نادانسته، فرد را به یک #رُباتِ_برنامه‌ریزی شده توسط دیگران (به ویژه صاحبان زَر و زور) تبدیل می‌کند...!

زندگیِ انسانی، یعنی باز کردنِ مجراهای مختلف در ذهن، و مواجه ی آگاهانه و فعالانه و نقادانه با طرز تفکرات مختلف...

#آبراهام_مزلو
@sattarkashanu1

اسلام سگ پاچه گیر هم میخواهد؛پاچه گیر دشمنان....

خاطرۀ محمد مهدی عبدخدایی از #نواب_صفوی هم جالب است: « از میان علما هم تنها دو نفر در زندان به ملاقات نواب صفوی رفته بودند. یکی #علامه_امینی بود و یکی #آیت‌الله_طالقانی. علامه امینی تابستان‌ها  از نجف به تهران می آمد. یادم هست تابستان 1333 بود. من، نواب صفوی و خلیل طهماسبی و سید عبدالحسین واحدی ناهار میهمان علامه امینی بودیم. آن روز آقای امینی پیشنهادی مطرح کرد و گفت: مبارزه کافی است. بیایید نجف. به نواب صفوی هم گفت شما بیا در نجف درس بخوان تا مرجع تقلید شوی. حیف است با این استعداد اینجا بمانی. آقای واحدی هم بیاید درس بخواند. سید محمد بیاید درس بخواند. از پدر مهدی آقا- یعنی بنده- اجازه می گیرم که ببرمش آنجا. طهماسبی هم بیاید در نجف نجاری کند. شما حیف اید. شما را می کُشند. بعد از این حرف ها علامه امینی بیرون رفت تا برای ما چای بیاورد. وقتی به اتاق برگشت به نواب گفت: آقا مجتبی! نظرت چیست؟ نواب صفوی جواب داد: آقای امینی، اسلام فیلسوف زیاد دارد. فقیه زیاد دارد. مهندس زیاد دارد. الان هم می بینید که بزرگانی هستند که دانش زیادی دارند. اما اسلام سگ پاچه گیر ندارد. ما در اینجا مانده ایم که پاچۀ دشمنان اسلام را بگیزیم. اجازه بدهید ما اینجا بمانیم. »

شمارۀ اسفند مجلۀ «نسیم بیداری» ؛۱۴۰۲

@sattarkashanu1