آهنگ‌هایی که اینجا میذارم خیلی دارن زیادی غمگین و تاریک میشن. از بس این روزا گوهن و هر روز ی خبر آزار دهنده میشنوم. اینقدر تمرکزم حین کار کم شده که کدها انگار با خط میخی نوشته شدن و هیچی نمیفهمم ازشون. فکرهامو هم که اصلا نمیشه کنترل کرد و هر لحظه دارن ی جا سرک میکشن. خسته کننده‌س. استراحت لازمم، ی استراحت طولانی.

برای تو.

این کتونی جدیده اینقدر خوبه که هنوز از دلم نیومده بیرون بپوشمش. شب‌ها خوابیدنی بغلش میکنم اینقدر نرم و خوش‌فرم و سفیده.

ناناس من.

چهره‌ش همیشه جدی و اخمو به نظر میاد ولی ی قلب کوچولو و مهربون داره. غذا درست کردنی ظرف زیاد کثیف میکنه ولی دست‌پختش عالیه. خیلی غر میزنه ولی کمتر پیش میاد غرهاش اذیت کننده باشن. گاهی تصمیمات غیرمنطقی میگیره ولی همه‌جوره هواتو داره. فحاشی زیاد میکنه ولی از…

چشم‌هامو میبندم و به گذشته سفر میکنم. هوای گرگ و میش قبل از ساعت شیش صبح، سگ دراز کشیده کنار پایانه‌ی اتوبوس‌رانی، چهره‌های خواب آلود غریبه‌ها، ایستگاه متروی امام خمینی، صندلی‌های خالی خط آبی، تاکسی‌های خطی زرد رنگ، سه تا درخت بید، ی پسره روی صندلی راهرو در حال فیلم دیدن تو گوشیش، کلاسی که هیچی ازش نفهمیدم، نگرانی تمرین‌های حل نشده، کباب کوبیده‌ی بی‌رنگ و بدمزه، صحبت‌های کوتاه با دوست‌ها بین کلاس، دویست و شیش سفید با آهنگ‌های قشنگ، پشت بوم کافه‌ی سر نبش گل‌نبی، آشفتگی، دل‌شکستگی، رفاقت، سردرگمی، امید، مسیر تاریک برگشت، بوی عطر زرشک پلوی مامان. آخ چه بویی. بیشتر نمیتونم چشم‌هامو بسته نگه دارم.

هرچند وقت ی بار یکی پیدا میشه که میره کانال رو از اول میخونه و میاد نظرشو راجع‌به کانال میده. این مدل پیام‌ها با ارزش‌ترین پیام‌ها میشن برام چون کلی وقت گذاشته شده براشون و واقعا خوشحالم میکنن. اینو گفتم که بهونه‌ای بشه برای تشکر از اینکه منو میخونین و با ری‌اکشن‌ها و پیام‌هاتون اینجارو قشنگ‌تر‌ میکنین برام.
ارادتمند،
مدیریت کانال

حرفی‌ ندارم‌ ولی شما ری‌اکشنی داشته باشین.

این پی‌اچ‌دی جدیده تو لبمون هی داشت ناله میکرد که چرا ریزالت نمیگیرم. منم بهش گفتم تو پی‌اچ‌دی
You should get used to not getting results.
گفتم جمله‌ی خردمندانه‌مو اینجا هم به اشتراک بذارم.

لپ‌تاپم ویندوزه، سیستم لب مک‌‌اواس و همه‌ی کلاسترها هم لینوکس. نکته‌ی جالب اینه که هر روز دارم از هر سه‌تاشون استفاده میکنم. خدایاشکرت.