این همۀ چیزی است که هست.
آنچه اتفاق می‌افتد همۀ چیزی است که هست.
کاملاً آشکار است، درست است؟
بااین‌حال شما معتقدید که یک موجود هستید، یک «شخص» که به‌نحوی از زندگی جدایید، یک فرد که زندگی را تجربه می‌کند، شخصی که زندگی برای او رخ می‌دهد، یک «من» در مرکز همه‌چیز.
اما آیا واقعاً اینجا کسی در حال تجربه کردن زندگی وجود دارد؟ یا این فقط زندگی است که در حال رخ دادن است؟
آیا کسی وجود دارد که نخ‌ها را بکشد، کسی که کنترل کند؟ کسی در حال دیدن، شنیدن، مزه‌کردن و لمس‌کردن؟ یا آیا دیدن، شنیدن، مزه‌کردن و لمس کردن فقط به‌خودی‌خود اتفاق می‌افتند؟
آیا زندگی مرکزی دارد یا ممکن است یک رؤیا بوده باشد؟
آیا هرگز توقف کرده‌اید که نگاه‌کنید، واقعاً نگاه‌کنید؟

#شگفتی_وجود 

@nazeraramesh10

🌻 جف فوستر

خوانش: شیوا
@nazeraramesh10

#گفتن_حقیقت_این_لحظه
#جف_فوستر
#ترجمه_وحیدمهدیخانی
#خوانش_حسین

@nazeraramesh10

@nazeraramesh9

@nazeraramesh9

«پیامی مرگ‌بار»

«کسی که زندگی‌اش را بیابد آن را از دست خواهد داد،
و کسی که زندگی‌اش را به‌خاطر من از دست بدهد، آن را خواهد یافت.»
-مسیح

این پیامِ نادوگانی به چیزی کمتر از نابودی جوینده، نابودی کسی که جواب می‌خواهد، اشاره نمی‌کند.

این یک پیام مرگ‌بار است، و چه کسی واقعاً می‌خواهد که بمیرد؟ آیا واقعاً می‌خواهی بشنوی که همۀ امیدها و رؤیاها، جاه‌طلبی‌ها و اکتساب‌هایت ـ در واقع، کل داستان زندگی‌ات ـ چیزی جز رقص هشیاری و بازی آگاهی نیست که نقش خودش را اکنون، در این لحظه، بازی می‌کند و هر چیزی که خودت را تلقی می‌کنی چیزی جز فکر نیست و شاید حتی آن هم نباشد؟

آیا واقعاً می‌خواهی بمیری؟ البته که نمی‌خواهی. آنچه که به‌عنوان «خودت» تلقی می‌کنی چیزی جز یک دفاع علیه مرگ، یک جنگ علیه ناپایداری، یک جست‌وجو به‌دنبال چیزی بیش از آنچه آشکارا، به‌طورساده و آنی در جریان است، نیست. آنچه آن را به‌عنوان «تو» تلقی می‌کنی، نوعی احساس پایداری و راحتی در یک دنیای ظاهراً هراس‌آور و تصادفی ایجاد میکند.

بله، این پیام مرگ است، اما در آن مرگ، زندگی همچنان وجود دارد. پایان جست‌وجو آغاز ماجراجویی راستین است، آغاز یک زندگی است که بدون تظاهر، بدون توهمات و بدون افسانه سپری می‌شود. شروع یک رابطۀ عاشقانه با همه چیز است.
تو باید بمیری تا واقعاً زندگی کنی؛ تو باید همه چیز را رها کنی تا همه چیز را پس بگیری.
هم‌اکنون، هر چیزی که برای شما اتفاق افتاده است، پیشاپیش، در هیچ محو شده است. به یک معنا، شما پیشاپیش مرده‌اید. بدترین چیز قبلاً اتفاق افتاده است! شما پیشاپیش مرده‌اید!

شما زندگی‌تان را در ترس از تهیای مرگ می‌گذرانید، تنها برای رسیدن به این بینش که هیچ چیزی برای ترسیدن وجود ندارد و هرگز وجود نداشته است. ترس از هیچ چیز، بدل میشود به اینکه هیچ چیزی برای ترسیدن وجود ندارد؛ زیرا فقط ظهور کنونیِ همه چیز وجود دارد که شما از آن جدا نیستید.

هیچ بودنْ پربودن است. خالی بودنْ شکل است. خلأ درخشنده و تابناک است: کاملاً سرزنده است.
وقتی سعی می‌کنی آن را در قالب کلمات بیان کنی، کاملاً تناقض‌آمیز است. و بااین وجود، آن به سادگیِ نفس کشیدن است؛ به آسانیِ دراینجابودن است، درست همین حالا.

زندگی مرگ است. این کلمات هرگز توسط ذهن جست‌وجوگر درک نخواهند شد.

#جف_فوستر "شگفتی وجود"
@nazeraramesh10

دبن حقیقی

جف فاستر?

راوی/ شیوا یادگاری

@nazeraramesh10

احساسات ناخوشایند شفا میدهند.

جف فاستر?

راوی/ شیوا یادگاری

@nazeraramesh10

همهٔ باورها فقط افکار فعلی‌اند که هم‌اکنون بر می‌خیزند. همه ایده‌ها در مورد نوعی «تحول» در آینده فقط افکاری هستند که اکنون بر می‌خیزند.

ببینید چیزی اینجا هست که همیشه بیدار است و هیچ نیازی به هیچ رویدادی در آینده» ندارد تا اینگونه باشد.

این زندگی چیزی است که شما همواره هستید. شما خواب نیستید بلکه بیدارید و این زندگی از هیچ چیزی جدا نیست از دنیا جدا نیست. می‌توانید تا آنجا پیش بروید که بگویید این زندگی همان جهان در تمامیتش است.
بنابراین چه کسی اهمیت می‌دهد که شما دیروز «بیدار» بودید؟ چه کسی اهمیت می‌دهد که شما فردا «بیدار» خواهید بود؟
اگر بیداری‌ای وجود داشته باشد، اینجا و اکنون است. اگر بیداری‌ای وجود داشته باشد، این است.

این زندگی است. به خودش بیدار است.

شما بیداری هستید. شما زندگی‌ای هستید که دارد خودش را می‌بیند، با خودش در میلیون‌ها شکل دیدار می‌کند و از آن لذت می‌برد.

#جف_فوستر

@bedunevasf