بیلمیرم باش آغری دان تبیم وار یا تب دن باش آغریم وار.

Şehrazatim.."

سیگارم رو می‌بوسم، توی خیابون‌ها قدم میزنم و شاهین نجفی گوش میدم. لاک مشکی میزنم و اینکه لب پر شده اعتماد بنفس میگیرم. دوباره با چیزهای کوچیک میخندم و خوشحال میشم. هنوز دختر ماه تغییر نکرده، فقط کمی بزرگ تر شده. موفندقی هنوز همراهمه. دین و آدام زنده‌ن و زن تنها هنوز هم به رزهاش آب میده.

جمع کردن این اتاق کوچک احمق هم خودش یه دریاچه‌ میخواد که با اشکام پر شه. و اون ونته ی گوشه اتاق که یساله داره خاک میخوره..جور دیگه ای داره بغضمو شدیدتر می‌کنه. من واقعا زیر این همه احساس نمیتونم دووم بیارم. از یه طرف انقدر گریه دارم که دیگه گلوم انگار سد شده نمیزاره گریه کنم. واقعا دیگه نمیدونم چیکار کنم.

این حد از بغض عادی نیست دوستان، در این حد که چشمام آبی ندارن و بدنم تو حالت گریه‌س.

سابرینا کارپنتر، شما یک عدد خانوم خیلی باهوش هستید.