**دیشب از بس که نمازم به خطا رفت نشستم

از فِتنه ی آشوبِ نگاهت به خدایم گِله کردم..??**

#شهریار

هند، همسر عبیدالله بن زیاد، هنگام مرگ او گفت:
"من مشتاق آمدن قیامتم، تا دوباره چهره‌ی او را ببینم"

و ابن عساکر در خلاصه تاریخ دمشق آورده است که:«این فصیح‌ترین حرفی است که در وصف شوق و دلتنگی گفته شده است»

دیارغربت

آه ای کبوتران سپید شکسته بال
اینک به آشیانه دیرین خوش آمدید
اما دلم به غارت رفته‌ست
با آن کبوتران که پریدند
با آن کبوتران که دریغا
هرگز به خانه بازنگشتند.

#شـــهداء?

شب خانه روشن می‌شود ،
چون یاد نامت می‌کنم .?

#شـــهید

?دیارغربت?

‍         در طالع من نیست که نزدیک تو باشم
           میگویمت از دور دعا گر برسانند...#اقصی*?***

میان بلبل و پروانه فرق بسیار است
کجا به رتبه‌ی کردار می‌رسد گفتار!

?دیارغربت?

**سراسر همه عیبیم بدیدی و خریدی
زهی کاله پرعیب زهی لطف خریدار

مولانای جان**

?دیارغربت?

**گر  تو  آزاد  نباشی ، همه دنیا قفس است
هر کجا هست زمین تا به ثریا قفس است

تا  که  نادان  به  جهان  حکمروایی  دارد
همه  جا  در  نظر مردم  دانا  قفس  است**

?دیارغربت?

'' **شعـــــر : أم إبراهيم الهاشمية

"صدای غربت "

خواستم بنویسم ز غربتم و پیروی راه حق
تا آن زمان که نبودم روان به سوی راه حق

هر روز و شبم طاعت شیطان رمیده بود
نافرمانی و گناه چو به اوج خود رسیده بود

تا آن زمان گمراهی و جهل بویی ز غربتم نبود
آنگه که الهم منت گذاشت برایم ز فهم حق

چشاند مرا بسیار ز دردهای غربت و بیگانگی
اینگونه که هر دم ز کنارم عزیزی ربوده بود

گشتم میان عزیزان چو عقاب غریبه ای
کم کم چو دیدم  نه دوست دارم و نه اهل

فهمیدم این حرف حق میان این جمع غریبه بود
هرکس که بداند  اله خود به طور واقعی

هر کس که بداند توحید و راستی
هرکس که چنگ زند به ره حق و درستی

آماده شود به سرای غربت و وداع دوستی
از این سرای بگویم برایت ای عزیز

این آن سرای است که رسول گرامی گفته بود
ظاهر چو زندان و درونش چو بهشتی

هرگز  نبیند  زیبایی آن را مگر موحدین
أهل اش چو ستاره و مهتاب در ظلمت زمین

أهل اش همان غرباء که رسول کریم گفته بود
در فتنه و ظلم  و گناه اصلاحگری کسبشان

در گفتن حق چو شمشیرن و در طاعت اش همه سبقت کنان
هرگز تسلیم نمیشوند یا پیروز اند و یا زشهیدان ارجمند..**

?دیارغربت?

ری اکشن نمیزنند انگار چیزی ازشون کم میشه.. ?*?***