*? سایه‌ی حاکمان بی‌کفایت بر سر ملت‌های مسلمان*

✍ ابراهیم باخدا 

?در این روزهای پر از درد و رنج برای برادران و خواهران مسلمان غزه‌ای‌مان، آنچه در کنار آن ما را بیشتر رنج می‌دهد؛ بی‌کفایتی حاکمان و سردمداران کشورهای اسلامی است که بر سرزمین‌های اسلامی، سایه افکنده است، سایه‌ای که روح و ایمان مردمان مسلمان این سرزمین‌ها وکشورها را در تاریکی خود پنهان کرده است. مردمانی با شوق جهاد و آرزوی شهادت که پشت مرزهای ظلم و جور از قافله عقب مانده‌اند.

?گرامی باد یاد روزهایی که حاکمان مسلمان خود زره‌پوشان، کلاه‌خود بر‌سر، سوار بر اسب و در اولین صف‌های رویارویی با ارتش‌های کفر و شیطان در دفاع از وجب به وجب این سرزمین‌ها و ملت‌های خود، گام‌زن بودند و در دل آنان اشتیاق به شهادت موج می‌‌زد. در آن روزگار دشمنان اسلام می‌دانستند که نمی‌توانند در مقابل این ارتش سرشار از ایمان و حماسه ایستادگی کنند، ازین جهت جرأت دست‌درازی به سرزمین‌های اسلامی، برای‌شان بسان خوابی و آرزویی دست‌نیافتنی بود.

?اما امروز چه شده که دشمنان راه حق و حقیقت، آنقدر به خود جرأت می‌دهند که در عصر و زمانه‌ای که جنایات آنان در رسانه‌های مختلف برای جهانیان به نمایش گذاشته می‌شود، باز هم از این جنایات دست نمی‌کشند. چه شده که این بزدلانِ کودک‌کُش، شبانه‌روزی به قتل‌عام ملت شریف غزه مشغول‌اند و باز در لحظه‌ای دیگر، در کنار یکی از حاکمان مسلمان، با لبخندی بر لب، دست آن حاکم را می‌فشارد و گویا هر دو، بر سر سفره‌ای از سرهای کودکان غزه‌ای نشسته‌اند و از آن لذت می‌برند.

?فریاد که در میان پنجاه و هفت کشور اسلامی، یک شیرمرد، یک رادمرد، یک آزاده نیست، که شمشیر عدالت‌خواهی و حق‌خواهی را به دست گیرد و برای نصرت و یاری برادران و خواهران مسلمان‌مان در غزه، قدمی بردارد.

?این روزها، روزهای درد و حقارت است، روزهایی که برای همیشه عرق شرم و ذلت را بر پیشانی ما مسلمانان، حکاکی کرده است، پاک شدنش جز با جاری شدن خون در راه جهاد و آزادی قدس، نخواهد بود.
باشد که آن روز رسد تا بتوانیم برای شرافت و کرامت این امت حرکتی کنیم، دردی بکاهیم و مرهمی باشیم.

*?سرمقاله‌ی دوهفته نامه‌ی اندیشه‌ما، حوزه‌ی علمیه‌ی احناف خواف، سال دوم، شماره‌ی شانزدهم، آبان‌ماه 1403*
https://t.me/Andeishema

? بی‌علمی-تخیلی!

✍ بنیامین صبوری

• سلام، وقت‌تون بخیر.
  - سلام، خوش اومدید؛ بفرمایید.
• ببخشید، داستان علمی-تخیلی می‌خاستم.
  - راستش، داستانای علمی-تخیلی رو تموم کردیم؛
  اما یه ژانر جدید داریم؛ اونم تو همین مایه‌هاست.
• یه ژانر جدید!
  مگه داریم؟
  -فعلن که داریم.
• عجیبه ها!
  حالا چه ژانری هست؟
  - بی‌علمی-تخیلی.
• بی‌علمی-تخیلی!
  - بله، بی‌علمی-تخیلی.
• خیلی جالبه!
  حالا اسم این داستان چیه؟
  -  شهادت فاطمه.
  یکی از پرفروش‌ترین داستانا تو این چند سال
  که چند بارم تجدید چاپ شده.
  البته اگه اشتباه نکنم؛ چاپ اولشم تو سال ۱۳۷۴بوده.
• اها، پس باید داستان جالبی باشه. می‌برمش.
  جوان، کتاب را در کوله‌اش می‌گذارد و از کتاب‌فروشی بیرون می‌زند.
  «بی‌علمی-تخیلی، ژانر عجیبیه!»
  و این را تا خانه زمزمه می‌کند.

*?دوهفته نامه‌ی اندیشه ما، حوزه‌ی علمیه‌ی احناف خواف، سال دوم، شماره‌ی شانزدهم، آبان ماه 1403*
https://t.me/Andeishema