از دیدگاه برتراند راسل، یک زندگی شاد تا حد زیادی یک زندگی ساکت است که در آن نیاز به تازگی و هیجان را کاهش داده‌ایم.

📚 راهنمای زندگی
✍ جولیان باگینی
📄 صفحه ۹۵ - طاقچه

📙

وقتی روی هدفی کار می‌کنیم پرانرژی‌تر از زمانی هستیم که به آن می‌رسیم. رسیدن به هدف می‌تواند حس پوچی را در وجودمان بیدار کند.

📚 راهنمای زندگی
✍ جولیان باگینی
📄 صفحه ۹۵ - طاقچه

📔

شوپنهاور محزون‌تر بود و می‌گفت: ملال شدید، نتیجه‌ی بدیهی وضعیت انسانی است. از دیدگاه او، در زندگی مدام به خاطر چیزی تلاش می‌کنیم که به نظرمان نارضایتی را از بین خواهد برد و خوشحال‌مان می‌کند. اما به محض این‌که به هدف می‌رسیم، به جای شادی، ملال به سراغ‌مان می‌آید و «مثل پرنده‌ای شکاری روی هر زندگی ایمنی سایه می‌اندازد.» پس اهداف جدیدی برای خود معین می‌کنیم و این روند ادامه می‌یابد. نمی‌توانیم پیروز شویم: اگر کسل نشویم ناراضی می‌مانیم. اگر راضی شویم، کسل می‌شویم. شاید شوپنهاور زیاد بدبین بود، اما چیزهایی می‌دانست. در اصل پیگیری تعداد بیش‌تری از اهداف بلندپروازانه برای رفع ملال، نوعی تله است.

📚 راهنمای زندگی
✍ جولیان باگینی
📄 صفحه ۹۴ - طاقچه

📘

روزی یک شهروند شوروی، ماشینی را با پلاک‌ هلند در کنار ساختمان وزارت امورخارجه می‌بیند. چاقویش را درمی‌آورد، یکی از لاستیک‌های ماشین را پاره می‌کند و بینی‌اش را جلوی آن می‌گیرد. پلیسی که آن اطراف بود نگاهی به او می‌کند و لبخندی می‌زند. شهروند پس از مدتی سراغ لاستیک‌های دیگر می‌رود و به همین ترتیب دو لاستیک را هم پاره می‌کند. پلیس به سمت او می‌رود و می‌گوید: «من کاملاً حس میهن‌دوستی شما را درک می‌کنم ولی به نظرم دیگر کافی‌ست. بگذارید حداقل یک لاستیک سالم بماند» و شهروند پاسخ می‌دهد: «برو کنار احمق! دارم هوای «آزادی» را تنفس می‌کنم!»

? چکش و خنده
✍ میخائیل میلنیچینکو ??
? صفحه ۴۰۷

? امید دارم امروز رو خوش گذرونده باشید. ☺️

«پایان کتاب»

? @PouyaKetab ?

یک گرجی به خاطر دانشگاهِ پسرش می‌خواست از باتومی به تفلیس پرواز کند و سعی می‌کرد گوسفندش را با خودش داخل هواپیما ببرد. مهمان‌دار از او می‌پرسد: «آخر گوسفندتان را چرا دارید با خودتان می‌برید؟» گرجی پاسخ می‌دهد: «این گوسفند نیست که! این رشوه‌ی استادهاست. گوسفند، آن پسرم است که الان دارد در دانشگاه درس می‌خواند!»

? چکش و خنده
✍ میخائیل میلنیچینکو ??
? صفحه ۴۰۲

? @PouyaKetab ?

کمونیست‌ها شعاری داشتند با این مضمون: «کمونیسم همچون خورشید می‌تابد.» یکی از اهالی چکسلواکی با دیدن این شعار زیر آن می‌نویسد: «ولی به قدری تابشِ آن زیاد است که ما را سوزانده.!»

? چکش و خنده
✍ میخائیل میلنیچینکو ??
? صفحه ۳۸۷

? @PouyaKetab ?

زندگی آینده‌اش دیگر برایش هیچ اهمیتی نداشت.

? ماندارن‌ها
✍ سیمون دوبووار ??
? صفحه ۹۰۹

? @PouyaKetab ?

داشتنِ دوست، مفهومش حساب پس دادن به دیگران بود.

? ماندارن‌ها
✍ سیمون‌ دوبووار ??
? صفحه ۹۰۹

? @PouyaKetab ?

در هر صورت وجدان آسوده به کسی سودی نمی‌رساند... همان بهتر که روراست و صادقانه خطاکار باشد.

? ماندارن‌ها
✍ سیمون دوبووار ??
? صفحه ۹۰۸

? @PouyaKetab ?

اگر دولت فکر می‌کند که دارد به ما حقوق می‌دهد، پس بگذار فکر کند که ما هم داریم کار می‌کنیم.

? داس و خنده
✍ میخائیل میلنیچینکو ??
? صفحه ۳۹۰

«پایان کتاب»

? @PouyaKetab ?