بعد از این همه مدت خوندن راهکار درمورد چگونگی کارکرد جامعه و چگونگی مهندسی جامعه برای نجات دادنش و بهتر شدنش، و خوندن لاطائلات چپ‌ها درمورد ضرورت حفظ و نجات و کمک به دیگران، به این نتیجه‌ی مشخص و قطعی رسیدم که باید تلاش برای نجات دیگران رو متوقف کنم و خودم رو نجات بدم.
چون مادامی که موفق نشدم خودم رو نجات بدم نمی‌تونم برای دیگران کاری انجام بدم.

من می‌دونستم اگر دست روی دست بذاری به اینجا می‌رسی، و بهت گفته بودم.
متاسفم.
تو گوش نمی‌دی و من مجبورم ترکت کنم، چون باید خودم رو بیشتر دوست داشته باشم.
مطمئن باش روزی که برگردم، قرار نیست بالاسر جنازه‌ات سوگواری کنم.
چون بهت گفته بودم.
متاسفم.

نمی‌دونم چرا دارم شما رو هم توی مشکلاتم شریک می‌کنم، مایه تعجبه. هرکدوم از ما به تنهایی یه عالمه مشکل داره که میشه باهاشون گریه هم کرد.

قراره مغزتونو این چند روز با شکسپیر بسابم.

شروع می‌کنیم، علی برکةالله.

چون من مرگ رو سیاه یا زشت یا شایسته‌ی سوگواری نمی‌بینم. کسی که برای زندگی احترام قائله، از مرگ هم ابا و انزجاری نداره، بابا اینو نمی‌دونه، فکر می‌کنه من از سنگم. شایدم از سنگم.

چون من مرگ رو سیاه یا زشت یا شایسته‌ی سوگواری نمی‌بینم. کسی که برای زندگی احترام قائله، از مرگ هم ابا و انزجاری نداره، بابا اینو نمی‌دونه، فکر می‌کنه من از سنگم.
شایدم از سنگم.

[هر فرد متعلق به یک جامعه جهانی است.](https://fa.m.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%DB%8C%D9%86%E2%80%8C%D8%A7%D9%84%D9%85%D9%84%D9%84%E2%80%8C%DA%AF%D8%B1%D8%A7%DB%8C%DB%8C#:~:text=%D8%A8%DB%8C%D9%86%E2%80%8C%D8%A7%D9%84%D9%85%D9%84%D9%84%E2%80%8C%DA%AF%D8%B1%D8%A7%DB%8C%DB%8C%20%DB%8C%D8%A7%20%D8%A7%D9%86%D8%AA%D8%B1%D9%86%D8%A7%D8%B3%DB%8C%D9%88%D9%86%D8%A7%D9%84%DB%8C%D8%B3%D9%85%20(%D8%A8%D9%87%20%D8%A7%D9%86%DA%AF%D9%84%DB%8C%D8%B3%DB%8C,(%D9%86%D8%A7%D8%B3%DB%8C%D9%88%D9%86%D8%A7%D9%84%DB%8C%D8%B3%D9%85)%20%D9%BE%D8%B1%D8%AE%D8%A7%D8%B4%DA%AF%D8%B1%20%D9%85%D8%AE%D8%A7%D9%84%D9%81%D8%AA%20%D8%AF%D8%A7%D8%B1%D8%AF.)