خیلی سخته آدم صبح زود بیدار شه وقتی کسی قرار نیست بوجی موجیش کنه، براش صبحونه آماده کنه، موهاش رو ناز کنه و لوسش کنه.
واقعا پرنسس درونم رنج می‌کشه وقتی صبح زود بیدار میشم خبری از هیچکدوم از لذت‌های صبح زود بیدار شدن نیست.

یاغی، با معرفت، خوش خنده.

یاغی، با معرفت، خوش خنده.

کاش اسنپ تشریفاتی وجود داشت که با ماشین میومدن دنبالت، درو واست باز می‌کردن، تو راه کلی نوشیدنی و خوراکی بهت میدادن، با حلوا حلوا کردنت میرسوندنت به مقصد. هر چهارشنبه میتونستم واسه خودم از خونه تا سر کار از این اسنپ‌ها بگیرم که کل هفته کاری رو بشوره ببره.

کاش اسنپ تشریفاتی وجود داشت که با ماشین میومدن دنبالت، درو واست باز می‌کردن، تو راه کلی نوشیدنی و خوراکی بهت میدادن، با حلوا حلوا کردنت میرسوندنت به مقصد.
هر چهارشنبه میتونستم واسه خودم از خونه تا سر کار از این اسنپ‌ها بگیرم که کل هفته کاری رو بشوره ببره.

آخرین روز کاری هفته‌ست، به خودم حال دادم و واسه خودم تا سر کار اسنپ گرفتم. واقعا کیر تو حمل و نقل عمومی.

آه حالم خیلی بهتره. واقعا بهتره. خبری از اون ترسه نیست. مخصوصا از اون شب اولی که قرار بود اینجا باشم خیلی خیلی میترسیدم اما الان خیلی خوبم. دوش هم گرفتم و حتی کلی احساس خوب هم دارم.