اگر از این آدم‌ها دارید که نیمه‌شب، با وجود گذراندن یک روز پرکار، سر و کله زدن با آدم‌ها، ساعت‌ها نشستن پشت کمپیوتر و تحمل استرس کار و زندگی حاضر هستند با شما قدم بزنند، مشتاقانه به حرف‌هایتان گوش دهند و کارهای کرده و نکرده‌تان را تحسین کنند، بدانید و به حضورشان ارزش قائل شوید، چون این‌ آدم‌ها نه تنها که وقت بلکه زندگی‌شان را هم در اختیار شما می‌گذارند✨?

و ما كه از دلمان آفتاب مى‌جوشيد
چقدر زود زمستان به خانه‌مان آمد

پانته آ_صفایی

یلدا تمام شد. حال پس میریم سر کار و بار زندگی.??

تو سزاوار روز نیکویی
ای که همواره بهتری از من
شهر را آب با خودش می‌برد
پل شدم تا که بگذری از من

در زمینی که سرد و بایر بود
کلبه‌‌ی کوچکی شدم تا که
وقت دلتنگی تو وا باشد
تا چمن‌زارها دری از من

با تمامیِ ادعاهایم
کودکی بودم عاجز و نادان
روزگارِ همیشه ناآرام
از تو می‌ساخت مادری، از من-

بچه‌ی بالغی که می‌باید
رفته رفته بدل به مرد شود
تا مگر شکل تازه‌ای گیرد
در وجود تو دختری از من

موقع اضطراب و دلتنگی
خویشتن را به دلقکی زده‌ام
شادم از اینکه مانده در یادت
چهره‌ی خنده‌آوری از من

چهارسوی خودم که می‌بینم
هرکسی را حکایت تلخی‌ست
رفته رفته زمانه می‌سازد
مرد تنهای دیگری از من

جاده‌های دراز عمرم را
پا به‌ پای تو راه خواهم رفت
جز تو چیزی به جا نخواهد ماند
در نفس‌های آخری از من

سیامک

كشجرتين...
يمرّ الناس بيننا ولا يعلمون أنّ جذورنا تتعانق!

من و تو، چون دو درختیم...
که مردمان از میان‌مان می‌گذرند؛
اما نمی‌دانند که ریشه‌های‌مان،
یکدیگر را درآغوش کشیده‌اند!

ترجمه: زهرا ایزدی‌نیا

خود را میان آنها نمی‌یابم?

لاأدري

??

تَكُن مُجَرد عيون
بَل صورة مُصَغرة
لِوَطن أرغبُ بالانتماء إليه...
‌
فقط چشم نیستند
بلکه تصویری کوچک
از وطنی هستند
که دوست دارم به آن متعلق باشم...
‌
#ناشناس
ترجمه: سعيد هلیچی
|

ممنون از تو و از ایموجی‌هایت ای ناشناس!???