قصیده «سأل المخالف» از شاعر بحرینی «علی عبدالرسول الغسرة» در رثای جناب حسین بن علی علیه‌السلام؛ که عموماً به اشتباه به نزار قبانی نسبت داده می‌شود:

سألَ المخالفُ حين أنهكَه العجبْ
هلْ للحـسينِ معَ الروافـضِ مِن نسبْ

لا ينقضي ذكرُ الحسـيـنِ بثغرِهم
وعلى امتدادِ الدهـرِ يُـــْوقِــدُ كاللَّـهبْ

وكـأنَّ لا أكَــلَ الـزمانُ عـلـى دمٍ
كـــدمِ الحسينِ بـ(كربلاء) ولا شـربْ

أوَلَمْ يَحِنْ كفُّ البـكاء فما عـسـب
يُـبدي ويُجدي والـحـسيـنُ قد احتسبْ

فأجـبـتـه ما للـحـســيـنِ وما لـكـم
يا رائــدي نــدواتِ آلــيــةِ الــطــربْ

إن لمْ يكن بين الحــسينِ وبـيـنـنـا
نــسبٌ فـيـكـفـيـنا الـرثــاءُ له نـــسبْ

والحـرُّ لا يـنـسى الجـمــيلَ وردَّه
ولَإنْ نـسى فـلـقــد أســاءَ إلى الأدبْ

يا لائمي حـبُّ الحـسينِ أجـــــنَّـنا
واجـتاحَ أوديةَ الضـــمائرِ واشــرأبّْ

فلقد تـشرَّبَ في النخاعِ ولم يـزلْ
سـريــانُه حتى تســـلَّـطَ في الـرُكــبْ

مَن مـثـله أحــيا الكـرامةَ حـينـما
مـاتت على أيـدي جــبـــابرةِ الـعربْ

وأفـاقَ دنــيـاً طـأطـأتْ لـولاتِــها
فــرقا لـذاكَ ونالَ عــالــيــةَ الـرُّتــبْ

وغــدى الصـمـودُ بإثرِه مُتحفّزاً
والذلُّ عن وهجِ الـحـيـاةِ قـــد احتجبْ

أمَّا الــبـكاءُ فــذاكَ مصدرُ عزِّنا
وبه نــواســــيـهـمْ لــيـومِ الـمـنـقـلــبْ

نبكي على الرأسِ المُــرتِّـلِ آيـةً
والــرمحُ مـنـبـرُه وذاكَ هوَ الــعــجبْ

نـبـكي على الثـغـرِ المكسَّرِ سنُّه
نـبكي على الــجــسدِ السليبِ المُنتهبْ

نـبكي على خدرِ الفواطمِ حسرةً
وعلى الـشـبـيـــبـةِ قُـطّـعوا إرباً إربْ

دعْ عنكَ ذكرَ الخالدينَ وغبطهمْ
كــي لا تــكــونَ لنارِ بارئـهـمْ حـطبْ

ترجمه این ابیات را طی روزهای آتی درج خواهم کرد.

توضیح آن انتساب اشتباه را اینجا بخوانید.

@fursaan

لاتقل لي: ليتني بائع خبز في الجزائر
لأغني مع ثائر!
لاتقل لي: ليتني راعي مواشٍ في اليمن
لأغني لانتفاضات الزمن!
لاتقل لي: ليتني عامل مقهى في هفانا
لأغني لانتصارات الحزانى!
لاتقل لي: ليتني أعمل في أسوان حمالاً صغير
لأغني للصخور
ياصديقي! لن يصب النيل في الفولغا
ولا الكونغو ولا الأردن في نهر الفرات!
كل نهر وله نبع و مجرى وحياة!
ياصديقي! أرضنا ليست بعاقر
كل أرض و لها ميلادها
كل فجر و له موعد ثائر

به من نگو کاش نان‌فروشی بودم در الجزائر تا با انقلابی‌ها هم‌نوایی کنم.
به من نگو کاش چوپانی بودم در یمن تا با قیام‌های رخ‌داده هم‌نوایی کنم.
به من نگو کاش کافه‌داری بودم در هاوانا تا با پیروزی‌ اندوه‌زدگان همراهی کنم.
به من نگو کاش باربری کوچک بودم در اسوان تا با صخره‌ها هم‌نوایی کنم.

رفیق! نیل به رود ولگا سرازیر نمی‌شود و ایضا رود کنگو و اردن به نهر فرات نمی‌ریزد!
هر رودی را سرچشمه‌ای و مسیری و حیاتی است!
رفیق!
زمین خاکی ما، نابارور نیست.
هر زمینی را تولدی است
و هر طلوع فجری را زمانی برای قیام و برخاستن...

محمود درویش
ترجمه: علی م

@fursaan

زنگ زندگی را گم کردیم
از آن زمان که مادرم النگوهایش را درآورد و برای همیشه خوابید..

? د. ربيع

@fursaan

حبه جنة

غناء: شيرين عبد الوهاب
كلمات الاغنية: محمد عاطف
ملحن الاغنية: مدين

حبه جنة انا عشت فيها قربه فرحة حلمت بيها ده اللي بيه احلو عمري ده اللي انا هديله عمري ياما ليالي بستني لقاه

مهما قلتله واتحكاله مستحيل اوصف جماله رقة الدنيا في عيونه قلبي كان الله في عونه من اللي انا حسيته معاه

حبه جنة انا عشت فيها قربه فرحة حلمت بيها ده اللي بيه احلو عمري ده اللي انا هديله عمري ياما ليالي بستني لقاه

مهما قلتله واتحكاله مستحيل اوصف جماله رقة الدنيا في عيونه قلبي كان الله في عونه من اللي انا حسيته معاه

كل يوم القي روحي بتنده ليه علي العموم مش هخبي واداري عليه انه غيرني وسرقني وان انا اتعلقت بيه

اللي فات من حياتي ضايع قبليه فيه حاجات حلوة حصلتلي علي ايديه

كل لحظة تزيد غلاوته وناوي يعمل تاني ايه

لما اغمض قلبي شايفه اسمي غنوة ما بين شفايفه صوته اجمل صوت نداني

ابتسامته مطمناني يوماتي بالي عليه مشغول

بالامانة وبصراحة كنت عمري ما هلقي راحة لولا بالصدفة لقيته

اللي بالغالي اشتريته منايا اعيش وياه علي طول

كل يوم القي روحي بتنده ليه علي العموم مش هخبي واداري عليه انه غيرني وسرقني وان انا اتعلقت بيه

كل لحظة تزيد غلاوته وناوي يعمل تاني ايه

عشق او بهشتي ست كه من در آن زيسته‌ام
حضورش شادي‌ای است كه من آرزويش را داشته‌ام
او كسي است كه زندگي با او شيرين مي‌شود.
او كسي است كه زندگي‌ام را به پايش مي‌ريزم
آه كه چه شبها براي ديدارش صبر كرده‌ام
با وجود هر چه كه از او گفته‌ام و گفته خواهد شد
وصف زيباييش ممكن نيست
مهرباني دنيا در چشمان اوست
خدا بايد به قلب من كمك كند
چون همه احساسم به او در قلبم است
( بار عشق او سنگين است.)
هر روز روحم او را مي‌خواند
من عشقم را از او مخفي نمي‌كنم
و به او مي‌گويم كه
مرا تغيير داده، مرا دزديده است و كاري كرده كه به او معتاد شوم
آنچه از زندگي من قبل از او گذشته، هدر رفته است
اتفاقات زيبايي در زندگي من به دست او محقق شده است
هر لحظه عشق من به او زياد مي‌شود. او ديگر چه ميخواهد؟
وقتي چشم بر هم ميگذارم، قلبم صدايش مي‌كند.
نام من غزلي روي لب‌هاي اوست
صدايش زيباترين صدايي است كه مرا صدا مي‌زند
لبخندش مرا آسوده و مطمئن مي‌كند
هميشه ذهنم به او مشغول است
چه در نهان چه در عيان
اگر او را تصادفا نمي‌ديدم
به آسايش نمي‌رسيدم
او كسي است كه آسان به دست نيامده
و آرزويم اين است كه همه عمر با او زندگي كنم.

ترجمه: مائده بنابی

@fursaan

حبه جنة
شيرين عبدالوهاب

@fursaan